[09-ธ.ค.-10] บทความหลังจากโหย่วเผิงได้รับรางวัล Best Actor

[Chomnath]

http://blog.sina.com.cn/s/blog_4953c0430100nlrx.html

9 ธันวาคม  2010 คมดาบกายสิทธิ์นำออกมาลับคม (ความตื้นตันใจของฉันหลังจากโหย่วเผิง ได้รับรางวัลผู้แสดงนำฝ่ายชายยอดเยี่ยม)

เอ่ยถึง ซูโหย่วเผิง ไม่มีผู้ชมผู้ใดที่ไม่รู้จักเขามีน้อยมาก เกี่ยวกับเสี่ยวไกวๆคนนั้นในวงเสี่ยวหู่ตุ้ย องค์ชายห้า ในหนัง (องค์หญิงกำมะลอ) เรื่องนั้น ฮวยบ่อข่วย ในหนัง (เดชเซี่ยวฮื่อยี้) เรื่องนั้น จางอู๋จี้ ในหนัง (ดาบมังกรหยก) เรื่องนั้น เขาแสดงบทบาทมากเกินไป แล้วเข้าถึงใจคนอย่างลึกซึ้งมากเกินไป ก็เพราะเป็นเช่นนี้ เปลี่ยนรูปโฉม คือเขาตั้งแต่ได้แสดง (มนต์รักในสายฝน)จึงเริ่มที่จะตีบทตีกระจุย

ก่อนหน้านั้นแสดงเรื่อง (เฟิงเซิง) เขาได้ครองมงกุฎมาตลอดโดยถูกขนานนามเป็น “พระเอกละครหุ่นต้นแบบ” ที่จริงเขายังไม่พอใจการกับเรียกนามเช่นนี้ มิฉะนั้นจะไม่มีหนังเรื่อง((เฟิงเซิง) บทสวยงามเยี่ยมฉากหนึ่งใน ไป๋เสี่ยวเหนียน เขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งละครจำลองต้นแบบอย่างมีจำกัด รวมทั้งถ้าฝีมือการแสดงไม่สามารถตีบทแตกได้ การพัฒนาอนาคตนั้นจะทำให้ยิ่งมายิ่งแคบ ทำให้ตัวเองถูกครอบจองจำโซ่ตรวน ทำไมจึงได้เป็นลักษณะนั้น

มากล่าวถึงเกี่ยวกับผู้ชายวัย 37 ปี เขาไม่เหมาะที่จะเป็นละครหุ่นพิมพ์ต้นแบบที่แท้จริง หรือไม่ก็เพราะว่าเขาได้คิด ต้องตีบทแตกของตัวเองให้ได้ หรือไม่ก็เพราะว่าเขายังไม่พอใจสถานการณ์ปัจจุบัน ท้าทายกับตัวเอง พวกเราจึงจะ 10 หรือ 20 ปีมา ที่ผ่านๆมายังรักชอบเขา โฝงเสี่ยวกาง กล่าวว่า เขาอยู่ในเรื่อง (เฟินเซิน) แสดงเป็นหุ่นพิมพ์ต้นแบบ “แตกปริแล้วเปลี่ยน” เป็นผู้มีพลัง ดังนั้น เขาได้อาศัยบทแสดง ไป๋เสี่ยวเหนียน จึงได้รับรางวัลช่อดอกไม้ผู้แสดงประกอบฝ่ายชายยอดเยี่ยม ไก่ทองคำรุ่นที่ 19 นี่เป็นการยืนยันกำลังพลังจากหนังเรื่อง (เฟินเซิน) ถึงเรื่อง (Lost In Panic Room) จากหนังเรื่อง (A Singing Fairy ) ถึงเรื่อง (คังติ้งฉิงเกอ-A Tibetan Love Song  )

ศิลปการแสดงยิ่งเห็นยิ่งชำนาญ ทำให้ทุกๆสายตาจ้องมอง คุณสามารถดูออกเรื่อง ((เฟินเซิน)) และ ((มี่สื้อ-lost) ล้วนมีจุดสงสัย (สวินเจี่ยหลิวซันเจี่ย-a singing fairy) และ (คังติ้งฉิงเกอ) หลักใหญ่ล้วนเป็นภาพยนตร์ทำนองเพลง


การแสดง (คังติ้งฉิงเกอ) ยิ่งทำให้เขาลืมยาก เพราะว่าทุกๆวันกองถ่ายหนังได้ถ่ายหนังอยู่พื้นที่เขต คังปา มณฑล สื้อชวง (แสฉวง) เขตพื้นที่คังปามีระดับทะเลความสูงเฉลี่ยแล้ว 3000 เมตรขึ้นไป เพราะฉะนั้นทีมงานมากมายมีผลสะท้อนอยู่บนที่ราบสูง พอดี โหย่วเผิง ก็ตัวร้อนเป็นหวัด ดังนั้นทุกวันสับสนไปมา ถ่ายหนังครั้งหนึ่งเกือบจะถูกหินก้อนใหญ่ทับทำร้าย ฟังแล้วก็รู้สึกร้อนอกร้อนใจ


เขตคังในหนึ่งวันปานั้นมี 4 ฤดู เดี๋ยวก็หิมะลงเดี๋ยวก็ฝนตก ไม่มีทางทราบภูมิอากาศล่วงหน้า ทำให้ทีมงานละครยิ่งเพิ่มลำบากมากขึ้น ฉันไปโรงหนังเคยดู (คังติ้งฉิงเกอ) หนังรอบแรกก็มีผู้ชมเทน้ำเทท่า เดิมทีคือทีมงานละครออกแบบ ต่อมาจึงรู้ว่าหิมะลงจริงๆ ครั้งนี้คิดไม่ถึงประสบการณ์การแสดงลำบากมาก จึงกลายเป็นนักแสดง ซูรางวัลตุ๊กตาทองของพวกเรา

วันที่ 7 ธันวาคม ในงานเทศกาลภาพยนตร์มาเก๊า ครั้งที่ 2 โหย่วเผิง อาศัย เรื่อง (คังติ้งฉิงเกอ) แสดงเป็น หลี่ซูเจี๋ย บทหนึ่งจึงได้รับรางวัลนักแสดงฝ่ายชายยอดเยี่ยม นี่คือ โหย่วเผิง ตัวเองล้วนไม่เคยทราบล่วงหน้าเลย แน่ละ ครึ่งวันก่อนของงานภาพยนตร์มหาวิทยาลัยนักศึกษา โหย่วเผิงอาศัยในบทบาทเรื่อง (มี่สื้อจือปู้เข่อเก้าเหริน-Lost In Panic Room) ได้รับรางวัลนักแสดงฝ่ายชายค่านิยมสูงสุด ปีนี้ โหย่วเผิงยังคงได้รับค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ หรือเพราะว่าคือปีขาล แรงเสน่ห์ของพยัคฆ์น้อย(ไกวๆหู่)ไม่สามารถต้านทานได้ เหมือนเสือติดปีกมังกรเหินฟ้า

คมดาบกายสิทธิ์ได้ถูกลับเสมอ ดอกเหมยหอมหวนอาศัยความหนาวเย็นได้มาอย่างลำบาก ความสำเร็จไม่มีใครจะราบรื่นสมหวังมาตลอด โหย่วเผิง ก็เป็นบุคคลเช่นนั้น เขาเคยผ่านเวลาวิกฤตเกือบจะล้มละลาย และเคยอยู่ต่างประเทศล้มป่วยลงน่าถอนหายใจ เขาเคยผ่านการหยุดเรียนของการกดดันวิจารณ์ ก็เคยผ่านความรุ่งเรืองบนเวที เริ่มใหม่ยืนอยู่บนเวที เขาเข้าใจเพลงนั้นของ ((เจินสี) รักและถนอม ยิ่งรู้ความหมายอย่างลึกซึ้งของตัวเอง เขาจะทะนุถนอมโอกาสบนเวที ก็จะทะนุถนอมทุกบทบาท ตั้งใจมุ่งมั่นแสดง เขาจะเงียบขรึมทำการกุศล หวังว่าบริจาคประถมศึกษา ให้เด็กๆซื้อของใช้ฝึกฝนและของใช้พลศึกษา นำพาพวกเด็กๆทำการละเล่นหรือเล่นเกมส์ เรียกพวกเขาร้องเพลง


เขากล่าวว่า ผู้ให้คือดีกว่าผู้รับถือเรื่องเป็นผู้มีบุญกุศล ทำใจดีต่อคนเบื้องล่าง เขาก็กล่าวว่า เรื่องความไม่แน่นอนคือโชคดี เขายังกล่าวว่า ความล้มเหลวไม่มีการยืนหยัดถึงที่สุด ก็ไม่มีครึ่งทางความสำเร็จก็ล้มเลิก“เวลาเดือนปีกล่าวได้ว่าการลงนามสัญญาและเก็บภาพล้วนจะถูกลบลืมเลือน ใครไม่เรียนไม่เสียน้ำตาผู้นั้นก็คือบุคคลโง่ นี่คือเนื้อหาใน (กู้สื้อ) นิยาย ผลงานประพันธ์ (ครูหลี่จือเหิน) คือผู้มีพระคุณครูบาอาจารย์ของ ซูโหย่วเผิง ฉันคิดว่า โหย่วเผิง ต้องเข้าใจคำพูดเหล่านี้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้น เขาเข้าใจกายยืนหยัดตำแหน่งของตัวเอง ก็เข้าใจว่าหนทางอนาคตจะก้าวเดินอย่างไรเช่นกัน