2008 ศิลปินซูโหย่วเผิง

[Chomnath]

<a href="http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F1589fbcf.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F1589fbcf.pbw</a>

ศิลปินซูโหย่วเผิง

ไกวๆหู่, อู่อาเกอ สองฉายานี้ไม่เพียงแต่สื่อว่าเป็นโหย่วเผิง ทั้งยังเป็นชื่อในสมัยนั้นๆไปแล้ว เป็นกระแสนิยม และในแวดวงศิลปินนั้น ไม่ค่อยเห็นศิลปินคนไหนสามารถดังได้เป็นสองสมัยเลย และโหย่วเผิงกลับเป็นหนึ่งในนั้น ได้โด่งดังเป็นที่หลงไหลกันในยุคสมัยเสี่ยวหู่ตุ้ยที่ร่วมงานกับอู่ฉีหลงกับเฉินจื้อเผิง ได้ใช้เสียงเพลงในการทะลุทะล่วงในวัยรุ่น และได้ดังระเบิดไปทั่งราชอาณาจักรกับเสี่ยวเยี่ยนจื่อ อู่อาเกอในเรื่ององค์หญิงกำมะลอนั้นได้กลายเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงมากมายไปแล้ว ณ วันนี้ โหย่วเผิงได้เงียบลงไป เพลงใหม่ๆนั้นน้อยมาก ละครทีวีก็น้อยลง และผู้เขียนเองก็เชื่อว่าจากการเปลี่ยนแปลงของเขานั้นสามารถนำคำชมเชยมากมายมาสู่ตัวเขาได้แน่นอน

ภาพลักษณ์ของซูโหย่วเผิง

มันอาจจะเกี่ยวข้องกับการเข้าสู่วงการบันเทิงที่เร็วมากของเขา หรือว่าอาจเป็นเพราะที่ตัวเขาเป็นคนที่ชอบเปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ตามเราเห็นแล้วว่าเขามีภาพลักษณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลงไปมา เริ่มจากภาพลักษณ์ของไกวๆหู่ที่เริ่มเข้าสู่วงการ สไตล์ที่เรียบร้อย สายตาที่เดียงสา เป็นภาพของเด็กนักเรียนมัธยมคนหนึ่ง ในเรื่อง (องค์หญิงกำมะลอ)อู่อาเกอชายผู้เป็นผู้ใหญ่นั้นแท้จริงแล้วเป็นนักแสดงที่เริ่มต้นเข้าสู่วงการโดยเป็นนักร้องมาก่อน เมื่อถอดคราบนักแสดงแล้ว หัวเป็นทรงเกรียนเด็กนักเรียน บุคลิกดี น่ารัก ทั้งยังไม่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ยังมีกลิ่นไอของการเติบโตเป็นหนุ่มอยู่ โหย่วเผิงในวันนี้ บางทีผมก็ยาว บางทีผมก็สั้น บางที่มีหนวด บางทีไม่มี ล้วนให้ภาพลักษณ์ที่สงบกับทุกคน แท้จริงเบื้องหลังของการเงียบสงบนั้นเป็นการเติบโต ก็เหมือนฉายาที่คนอื่นเรียกเขา “สุภาพบุรุษผู้ดี” สิ่งที่เห็นได้จากตัวเขาที่แสดงออกมาคือ ความรู้สึกปลอดภัย ความเป็นผู้ใหญ่จริงๆ

<a href="http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F4d77184b.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2F4d77184b.pbw</a>

บทบาทของนักแสดง

โหย่วเผิงนั้นนับว่าเป็นคนหลายอาชีพ เดินสู่วงการด้วยการเป็นนักร้อง แต่กลับสร้างสีสันโดดเด่นในการแสดงอีกด้วย เขาในเวทีเพลงนั้น ร้องเพลงเต็มไปด้วยบรรยากาศความรู้สึกแห่งกำลังใจ ทั้งเป็นดาราขวัญใจที่เต็มเปรี่ยม

เขาต่อการแสดงหน้ากล้องนั้น เดี๋ยวติ้งต๊อง เดี๋ยวดูเหมือนผู้ใหญ่ เดี๋ยวสนุกเฮฮา เดี๋ยวเศร้าสร้อย เขานับว่าเป็นนักแสดงที่อิงในบทมากในเรื่อง(องค์หญิงกำมะลอ) ทั้งยังว่าได้ว่าเป็นนักแสดงที่ไม่เอาไหนในเรื่อง (เราสองหัวใจเดียวกัน) การเล่นละครที่จีนนั้นเรียกได้ว่าไร้ขีดจำกัดเลย ในเรื่อง(มนต์รักในสายฝน)ที่แสดงเป็นตู้เฟยนั้นก็ตลกพอสมควร แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่นี้ ในเรื่อง(ยอดวีรบุรุษขุนศึกตระกูลหยาง)นั้นได้รับการถูกดูหมิ่นเหยียบหยามจนเต็มหน้า ในเรื่อง(รักข้ามขอบฟ้า)นั้นได้มีภาพที่ออกมาในแนวลูกผู้ดี ในเรื่อง(ดาบมังกรหยก)ที่แสดงเป็นผู้ที่ซื่อตรงไปตรงมาอย่างจางอู่จี้

จากนั้นเขาก็ได้เซ็นต์สัญญาร่วมงานกับทางบริษัทฯ HY และได้ก้าวย่างอย่างช้าๆ ลงบ้าง รอจังหวะเวลาที่ดีที่เหมาะสม ที่จะทำผลงานออกมาให้เราได้ชมในผลงานของเขาก็คือเรื่อง(เย้ออ้าย) ที่รับบทเป็นผู้ป่วยทางจิตคนหนึ่ง

ในด้านงานทางจอเงินนั้น ก็ยังนับว่าเป็นการลองดูของโหย่วเผิงอีกด้วย และเป็นการท้าทายตัวเองด้วย และได้ร่วมงานกับค่ายจิงเสี่ยงอิ้งโฮ่วด้วย เขารับบทเป็นสันติบาลของจีน(เสี่ยวไป๋เหนี่ยน จากภาพยนต์เรื่อง ฟงเซิง) สำหรับเรื่องฝีมือการแสดงแล้ว ผู้เขียนคิดว่าโหย่วเผิงน่าจะดีกว่านักแสดงมากมายด้วยซ้ำไป เพราะเหตุการณ์จริงจังของเขา

ความสนใจของสื่อ

ถ้าเปรียบกับศิลปินที่มีข่าวแล้ว โหย่วเผิงก็นับว่าเป็นศิลปินที่ดีกว่าเยอะเลย แต่นี่ไม่ได้ทำให้สื่อไม่ให้ความสนใจกับตัวเขา และชื่อเสียงภาพลักษณ์ที่ดีของเขากลับติดอันดับต้นๆของศิลปิน

แม้ว่าระยะนี้ข่าวของเขาจะดูน้อยลงไปเยอะ แต่ระหว่างการถ่ายทำ(ต้าเจิ้นฝัน/เย่ออ้าย)นั้น เหตุที่โหย่วเผิงได้จริงจังกับการแสดงเพื่อให้มันออกมาได้ดีกลับเกิดอุบัตเหตุ เดิมที่แพทย์สั่งให้เขาพักงานสักสิบวัน โหย่วเผิงห่วงว่าตัวเองจะเป็นต้นเหตุทำให้ทีมงานต้องถ่ายทำช้าไป และได้เข้าถ่ายทำอย่างรวดเร็ว ให้เห็นถึงสปิริตของการทำงานของเขา

<a href="http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fe5275972.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w184.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw184.photobucket.com%2Falbums%2Fx178%2Falec_002%2Fe5275972.pbw</a>

ความนิยมจากผู้ชม

ณ วันนี้นั้น ศิลปิน“ความเครียดแค้นร่วม”(ของมวลชน)นั้นมีเยอะมาก แค่คำๆเดียว หรือรูปภาพรูปเดียว หรือ กิริยาการวางตัว บทเดียว แม้กระทั่งไม่ได้กระดุกกระดิก ก็ล้วนเป็นเป้าของประชาชนในการจะถูกโจมตี

และการถูกโจมตีเหล่านี้นั้น มันไม่เกี่ยวข้องกับฝีมือการแสดง หรือฝีมือการขับร้องเพลง หรือการเป็นขวัญใจที่โด่งดัง แต่มันเกี่ยวข้องกับจริยธรรมหรือศีลธรรม ความรับผิดชอบ

สิ่งที่น่าภูมิใจก็คือ ในด้านเหล่านี้นั้นโหย่วเผิงเป็นศิลปินคนหนึ่งที่ไม่ถูกการโจมตีจากประชาชน เขาได้สร้างบุญสร้างกุศล ได้ทุ่มเทความรักที่มี แม้กระทั่งในยุคของไกวๆหู่นั้นเขายังอุปการะเด็ก ความประพฤติที่ดีงามเหล่านี้ ซึ่งเป็นหลักธรรมที่ยึดถือมาโดยตลอด

ในด้านการแสดงทางจอเงิน

ฝีมือเทคนิกการแสดงที่ยิ่งนานวันยิ่งเติบโตของนักแสดงนั้นเป็นต้นทุนสำหรับตัวของเขา โหย่วเผิงกำลังดิ้นหลุดจากคราบของไกวๆหู่ ดิ้นหลุดจากภาพลักษณ์ที่เบาะบาง และได้เบิกทางที่แสนกว้างของเขา ในขณะเดียวกัน สำหรับการที่เขากล้าพุ่งกล้าชนนั้น มันเป็นการท้าทายที่สุดขั่วในชีวิตของเขา และจะมีแนวโน้วในการจะสร้างภาพลักษณ์ที่สุดคลาสสิคของเขาอีกครั้ง และจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนจากนักแสดงละครทีวีเป็นนักแสดงภาพยนตร์ของเขานั้นเริ่มได้ดีมาก และบรรยากาศในการเป็นศิลปินด้านนี้ในจีนนั้นไม่ค่อยสู้ดี การจะเดินเส้นทางนักแสดงภาพยนตร์นั้นก็เป็นเส้นทางหนึ่งที่ไม่รู้อนาคต

ตลอดเวลาที่ผ่านมา โหย่วเผิงนั้นมีภาพลักษณ์ที่ดีงามมาตลอด แต่ว่าในด้านธุรกิจนั้นกลับไม่ค่อยราบรื่น คิดว่า จากภาพลักษณ์ที่เขาได้สร้างมาตลอดนั้นสามารถที่จะทำให้เขากลายเป็นตัวแทนของศิลปินได้ และจากลักษณะและสิ่งที่ดีๆของเขานั้นสามารถที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสินค้าต่างๆมากมาย รวมทั้งเสื้อผ้าด้วย เช่น นาฬิกา โทรศัพท์ รถยนต์ คอมพิวเตอร์น่าจะเหมาะสำหรับเขา