ESSAY 13: นอนหลับ (Sleep)
บาง ครั้งในห้องเรียน พวกเราก็จะหลับหรือเรียนหนังสือด้วยตัวเองเวลาที่เราคิดว่าอาจารย์สอนไม่ดี หรือคิดว่าวิชานี้ไม่มีในข้อสอบ อาจารย์บางคนจะสอนต่อไปแม้จะเห็นการกระทำเหล่านั้นเพราะท่านคิดว่าพวกเรา สามารถศึกษาเพิ่มเติมนอกเวลาเองได้
แต่สำหรับอาจารย์บางท่านก็ไม่ เป็นอย่างนั้น ในช่วงที่เรียนม. 5 ซึ่งตอนนั้นกำลังเรียนวิชาเคมีอยู่ ผมเกิดหาวขึ้นมา เพราะว่าเมื่อคืนผมอ่านหนังสือจนดึก หนังตาก็หนักอึ้งแถมยังมีลมโชยพัดมาเบา ๆ ในที่สุดผมก็หลับไปพร้อม ๆ กับการหายไปของเสียงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ แต่ทันใดนั้นเองความเจ็บปวดบางอย่างก็ถึงกับปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาได้ สิ่งที่ผมเห็นก็คือช็อกสีแดงครึ่งอันนั่นเอง ตามมาด้วยเสียงอาจารย์ที่ตะโกนใส่ผมว่า “เธอออกไปล้างหน้าเดี๋ยวนี้เลย หลังจากนั้นค่อยกลับมายืนหน้าชั้น”
เสียงของอาจารย์ทำให้เพื่อนทั้ง เรียนหันมามองผมและยังคงจับตาดูผมตั้งแต่ตอนที่เดินออกไปจนกระทั่งกลับมา การถูกทำโทษให้ยืนหน้าชั้นทำให้ผมรู้สึกอายมากและหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง อาจารย์ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นเสาไฟฟ้าที่ตั้งอยู่ในห้องเรียน ซึ่งผมอยากจะกลับไปนั่งเรียนและจดบันทึกเนื้อหาที่อาจารย์สอนมาก
นัก เรียนหลายคนมีเทคนิคการนอนหลับเฉพาะตัวที่แตกต่างกันไปในระหว่างที่กำลังติว บางคนก็นอนหลับด้วยท่าทางเหมือนกับกำลังอ่านหนังสือ บางคนก็เอาหัวพิงผนังห้อง โดยในช่วง 50 นาที พวกเค้าก็จะมีการเปลี่ยนท่าบ้างเล็กน้อยเช่น ขยับปากกาหรือขยับขาบ้างเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถและไม่ให้ถูกจับได้ บางคน (ไม่รู้ว่าฝันหรือยังไง) จะนั่งตัวตรงไม่ขยับเขยื้อนไปจนได้ยินเสียงออดหมดเวลา ซึ่งทุกคนจะได้รับรสชาติของการแอบหลับในห้องเรียนหรือความอับอายจากการโดน จับได้แตกต่างกันไป
