เมษายน 2007 – Su Youpeng – เหตุผลของการตกต่ำ
จากกฎของนิวตันที่ว่า “ตก” คือกฎของแรงโน้มถ่วง แสดงให้เห็นถึงการเติบโตอย่างเต็มที่ ทางความคิด ความสำเร็จ. มันแน่นอนว่าไม่ได้เป็นการอธิบายในแง่ลบของ “การละเลย , ความตกต่ำ” สังคมทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบัน. ด้วยการพัฒนา มันมาเป็นเหมือนต้นที่กำลังออกผลเต็มต้น พร้อมที่จะถูกเก็บเกี่ยวเป็นเหมือนความสำเร็จ. เพราะว่ามันไม่สามารถรักษาไว้ชั่วขณะในกลางอากาศ; ดังนั้นมันจึง “ตก”. เหมือนกับการค้นหา มันต้องใช้ความกล้าหาญ.ช่วงวัยรุ่นที่ดีในช่วงวัยรุ่นของคุณ คุณมีแนวโน้มที่จะพยายามชอบกระทำในสิ่งที่ดึงดูดความสนใจผู้อื่นหรือไม่ ?
แท้จริงแล้ว ใช่. ตั้งแต่ฉันได้เป็นวัยรุ่น ฉันพยายามเสมอๆที่จะเอารางวัลที่ 1 ในทุกๆการแข่งขัน; ที่เวลานั้น ชีวิตเพียงหมุนอยู่แต่รอบๆโรงเรียน. ฉันชอบที่จะเอาชนะ เพื่อที่จะดึงดูดความสนใจจากผู้อื่น(Show off); คะแนนการ์ดของฉันดี; ฉันได้อวดมันด้วยเหตุผลต่างๆ อ่า! ตั้งแต่เข้าร่วมกับ Xiao Hu Dui ได้มาเป็นนักแสดง ชีวิตฉันได้เริ่มเปลี่ยน; ฉันเริ่มที่จะไม่ต้องการอวดเก่งกับใคร ไม่อยากเป็นที่สังเกต.
ตอนนี้คุณ ให้ความสำคัญทุกๆสิ่งน้อยลง.แล้วมันจะเป็นตัวจริงของ Su Youpengหรือไม่ ?
เป็นฉันโดยแท้จริง. เกี่ยวกับน้อยลง ... ขึ้นอยู่กับโอกาสและสิ่งแวดล้อม ... เช่น บนเวที ขณะที่กำลังถ่ายรูป ฉันบางทีอยากจะต้องการแสดงความรู้สึกของตัวเอง. ฉันไม่รู้ ถ้าคุณเชื่อในโหราศาสตร์ ฉันเชื่อว่ามันค่อนข้างจะแม่ยำ. เริ่มจากวันเกิดฉันวันที่ 30 ดวงชะตาของฉันได้เริ่มเปลี่ยนไปที่ราศีกุมภ์ ไม่นานลักษณะนิสัยราศีกันย์เป็นหลักฐาน. นั้นถึง เปลี่ยนมาอย่างไรโดยบางที ... ยังมีแรงจูงใจจากประสบการณ์การทำงานนักแสดงและชีวิต. ฉันยอมรับซึ่งสิ่งเดียวที่สามารถมาเป็นมากและมากกว่าความซื่อสัตย์. เช่น ตอนพวกเราได้เป็นวัยรุ่น พวกเรารู้สึกว่าพวกเรามีข้อบกพร่องที่นี้ จุดอ่อนนั้น ; พวกเราอยากจะพยายามที่จะปกปิดพวกมันอย่างรอบคอบ. ฉันเชื่อว่าพวกเราแต่ละคนได้ผ่านจุดนี้ไป. แต่พวกเราค้นพบภายหลังว่าชนิดของชีวิตนี้ไม่ได้มีความสุข. ดังนั้น พวกเราพูด – อะไรก็ตาม ข้อบกพร่องก็คือข้อบกพร่อง ! ปรับปรุงให้ซื่อสัตย์มากขึ้น มันจะง่ายกว่า.
คุณเป็นคนที่มีผลกระทบจากสิ่งล้อมรอบได้ง่ายหรือไม่ ?
ค่อนข้างง่าย. เช่น ฉันเพียงกลับมาจากไทเปวันนี้. ดังนั้นฉันจึงอยากจะพูดด้วยสำเนียงไต้หวันอย่างหนักแน่น.
คุณเชื่อว่าชีวิตคุณมีรสชาติที่ดีหรือไม่ ?
ไม่เลว !
คุณรู้สึกว่ารสชาติในชีวิตคุณนั้นมีมาตรฐานหรือไม่ ?
ไม่ได้คิดอย่างนั้น การพูดเกี่ยวกับไม่ว่าฉันจะมีรสชาติของฉันรู้สึกว่ามันแปลกมากๆ. บางทีขณะที่เป็นนักแสดง พวกเรามีขอบเขต พวกเราได้เข้ามาอยู่ในสัญญาบ่อยๆกับแฟชั่นใหม่ๆและของที่ล้ำสมัย; เรียนรู้มากขึ้นจากพวกมัน. ที่เวลานี้ คุณดูเหมือนวัตถุ การคิดซึ่งมันควรจะเป็นทางนี้. แต่ฉันอยากจะเปลี่ยนมัน ฉันไม่ต้องการทางเดินที่ทุกๆคนสามารถคาดคิดถึงมันที่จะเป็น. ฉันชอบสิ่งเหล่านี้กับลักษณะของมัน ไม่ใช่หนังสือ ไม่ใช่สถานที่ที่เป็นส่วนรวม
ถ้าบางคนได้พูดกับคุณว่าคุณเป็นคนที่โชคดี คุณจะเห็นด้วยมัน ?
ขึ้นอยู่กับรายละเอียดข้อใน. เส้นทางสายนี้ที่ฉันได้ถูกเลือก ฉันยอมรับเสียงปรบมือ สิ่งของ. แต่ฉันยังหยุดอยู่มาก; ฉันต้องไปจากการปรับเปลี่ยนที่ดูติดขัดในปีที่แล้วไปเป็นการตอบรับในวันนี้ และสะดวงต่อการพูด. นี้ การพัฒนา ... มองจากมุมมองที่แตกต่างกัน ไม่สามารถพูดง่ายได้ว่า มันโชคดีหรืออย่างอื่น.
คุณคิดว่าแฟชั่นคืออะไร ?
เป็นทัศนคติหนึ่ง แสดงออกทางความรู้สึก.
คุณเป็นผู้นำแฟชั่นชายหรือไม่ ? สไตล์แบบไหนที่คุณชอบ ?
ชอบเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่มีสไตล์เฉพาะ.
คุณชอบที่จะเป็นที่ดึงดูดทางเพศหรือไม่ ?
ไม่เลว ถ้ากรณีนั้น; ถ้าไม่ ฉันก็ไม่สนใจ.
คุณรู้สึกว่าการว่าจ้างช่วยเหลือเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ ?
ไม่สามารถถามปกติได้สำหรับมัน. แต่ถ้ามีจริง นั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด. ตามความเป็นจริงแล้ว มันไม่สำคัญมากๆ แต่ เช่น ถ้ามันเป็นการร่วมมือกันครั้งแรก การปรับเปลี่ยนได้เกิดขึ้นเรื่องๆ. นักออกแบบเสื้อผ้าไม่รู้ว่าจุดแข็งและจุดอ่อนของคุณเพราะมันเป็นครั้งแรกในการร่วมมือกับคุณ. บางเวลา ฉันไม่ต้องการที่จะพูดอีก ดังนั้น เกิดการที่ทำตัวงุ่มง่ามขณะที่อยู่หน้ากล้องนั้น. คนที่สนิมสนมจะทำสิ่งได้ง่ายกว่า.
ใน 2006-2007 ตลอดเวลาที่ Su Youpengจะปรากฏตัวต่อหน้าสื่อมวลชน เขาชอบจะทำอะไรเล็กๆน้อยๆเสมอๆกับหน้าตาเขา. เขาได้ตามแฟชั่นได้ดีและสัมผัสที่ดีกับการใช้. เขาได้กล่าว เพราะว่าเขาไม่ได้ชอบเก่าแก่ เขาไม่ต้องการที่จะออกภาพต่อทุกๆคนทั้งๆที่ไม่เคยเปลี่ยนลุคเลย. ที่สิ้นปีนี้ และ ตอนเริ่มของปีนี้ มีงานจำนวนมาก; เขาถือสปอร์ไลท์ที่ทุกๆงานมอบรางวัล มีทั้งใหญ่และเล็ก. นักข่าวเขาได้เปิดเผยออกมา.
คุณให้ความสำคัญกับรางวัลหรือไม่ ?
คำถามนี้... ฉันรู้สึกค่อนข้างจะลำบากใจ ฉันปกติแล้วจะไม่ค่อยชัดเจนกับการเลือกเกณฑ์มากนัก. ฉันรู้สึกว่าฉันได้ทำงานหนัก แต่สำหรับทุกๆปี มันดูเหมือนฉันไม่ได้รับสิ่งเหล่านั้นเลย แต่ฉันไม่ใส่ใจ. ปีนี้ ทันที มีหลายๆมากขึ้น ความคล้ายคลึงของฉันที่เวลานี้เป็น ... เหมือนนักเรียนด้านดี ซึ่งกำลังทำงานบ้านของที่โรงเรียน ไม่มีใครจ่ายเงินให้หรือให้ความสนใจใดๆ ดังนั้น วันหนึ่งทันใด หลังจากโรงเรียน บางคนเรียกฉันและให้รางวัลแก่ฉัน ฉันรู้สึกประหลายใจมาก.
