[2015.06.25] ความทรงจำเมื่อครั้งวัยรุ่น：เสี่ยวหูตุ้ย

[prattana]

<a href="http://player.youku.com/player.php/sid/XMTI2OTk0NTg3Mg==/v.swf" target="_blank" class="new_win">http://player.youku.com/player.php/sid/XMTI2OTk0NTg3Mg==/v.swf</a>

【那时那你10】：青春记忆：小虎队
http://v.youku.com/v_show/id_XMTI2OTk0NTg3Mg==.html


[น่าสือน่าหนี่10]: ความทรงจำเมื่อครั้งวัยรุ่น：เสี่ยวหูตุ้ย

[น่าสือน่าหนี่]สัปดาห์ที่ 10: เสี่ยวหู่ตุ้ย ในความทรงจำช่วงวัยรุ่นของใครหลายคนล้วนมีภาพอันสวยงามของพวกเขาตราตรึงอยู่ และมีเพลงของพวกเขาเล่นวนไปวนมาอยู่ในหัว ซาบซึ้งถึงช่วงวัยรุ่นที่งดงาม – น่าสือน่าหนี่ ความทรงจำของทุกคน！ประกาศล่วงหน้า：สัปดาห์ที่ 11 เป็นเทพแห่งเพลง

[prattana]

<a href="https://www.youtube.com/v/?v=KbHEFyTmF-M&amp;feature=youtu.be" target="_blank" class="new_win">https://www.youtube.com/v/?v=KbHEFyTmF-M&amp;feature=youtu.be</a>

การปรากฏตัวของความทรงจำครั้งวัยรุ่น  ท่าเต้นที่สดใสที่เป็นเอกลักษณ์ วงเสี่ยวหู่ตุ้ยที่โด่งดัง  หลังจากที่แยกวงกันไปแล้ว สมาชิกแต่ละคนก็ต่างมีทางเป็นของตัวเอง  วันนี้ สมาชิกสองคนในวง พีลี่หู่ อู๋ฉีหลง และไกวไกวหู่ ซูโหย่วเผิง ได้มารวมตัวกันในการอัดรายการในวันนี้  ทั้งสองคนมักจะพูดคุยกระซิบกระซาบกัน   ทั้งยังทำหน้าแลบลิ้นปลิ้นตาด้วยกันอีกด้วย ทำให้เซี่ยน่า (谢娜) อดแซวไม่ได้ว่า  พวกเขาทั้งสองก็กระซิบกระซาบกันอย่างนี้ตลอดแหละ  อดไม่ไหวก็เลยเตือนขึ้นมา  พวกเขายังทำกิริยาแบบ “เธอยุ่งอะไรด้วย”   และยังกลอกตามองบน ฉันก็เลยได้แต่ถอยไป  อู๋ฉีหลง ซูโหย่วเผิง เป็นคุณลุงอายุสี่สิบกันแล้ว  แต่ถึงแม้ว่าจะทำหน้าแลบลิ้นปลิ้นตา   ก็ยังคงแผ่ออร่าที่สดใสออกมา ตอนนี้ ทั้งเรื่องการงานและความรักของอู๋ฉีหลงเป็นที่น่าพอใจแล้ว  ซูโหย่วเผิงเป็นหนุ่มโสดคนหนึ่งที่มีความสามารถ  เมื่อทั้งสองมาอยู่ด้วยกันก็เกิดเป็นภาพที่น่ามองมาก  แต่ก็ยังมีคน รอคอยที่จะได้เห็นเสี่ยวหู่ตุ้ยมารวมตัวกันอีกครั้ง  บอกว่า ถ้าเฉินจื้อเผิงมาด้วยก็สมบูรณ์แบบแล้ว 

[prattana]

 

[prattana]

[prattana]

 
 

2015-06-25期 霹雳虎乖乖虎团聚 吴奇隆苏有朋齐扮鬼脸
http://v.qq.com/cover/5/5lenrhlo2m06m3n.html?vid=s00162ge1q7&__t=1&ptag=1.sina&_out=1

[Alec Love Me]

1989.2 《新年快乐》 สวัสดีปีใหม่

[Alec Love Me]

1989.2 《逍遥游》 เดินทางไกล

[Alec Love Me]

1989.8 《男孩不哭》 ผู้ชายไม่ร้องไห้

[Alec Love Me]

1990.02 《红晴蜓》 แมงปอสีแดง

[Alec Love Me]

1990.9 《星星的约会》 งานเลี้ยงของดวงดาว

[Alec Love Me]

1991.8 《爱》รัก

[Alec Love Me]

1991.12 《再见》 ไว้พบกันใหม่

[Alec Love Me]

1992.2 《BEST》

[Alec Love Me]

1993.12 《星光依旧灿烂》 แสงดาวยังคงส่องสกาว

[Alec Love Me]

1994.12 《快乐的感觉永远一样》 ความรู้สึกมีความสุขจะยังคงเดิมตลอดไป

[Alec Love Me]

1995.12 《庸人自扰》ตื่นตูมไปเอง

[Alec Love Me]

[12.10.24]一出连续剧转自虎吧墨俟鸢 感动。。。
http://tieba.baidu.com/p/1941226832

在朋吧未见过 本人80尾巴上 对小虎队无感 但看完这篇文章后 狠狠的为三只小虎的兄弟情谊感动了一把。。。有些场景纯属妄想，不少细节却真实存在。亦幻亦真，艺术取材于现实，但现实永远高于艺术。


序

故事始于上世纪八十年代末，那时你我他们都还只是孩子。
女孩们望着海报，听着广播，看着电视，心扑扑地跳动着。
这是幸运的一代，父辈祖辈承受了大半世纪的曲折和困苦，留给他们一个可以欢笑的童年，娱乐资源虽然贫乏，却也使得很多事物变得简单纯净，比如活泼的歌声，美丽的少年和初恋的感觉。

[Alec Love Me]

1. 新年快乐

公司一开始并不想捧红他们，刚加盟半年的三个男孩只是打杂的节目助理，为原先打造的一对女孩作为点缀。新年快乐，他们唱道。然而有意栽培的如花少女却没能盛开在人们的心田，无心插柳柳成荫，新年的钟声给与了他们祝福。他们不知道爱函如雪花般寄来，几个月后，签名会被挤得水泄不通。

男孩们见状，心跳得比门外的女孩们更加猛烈，那一瞬间他们只想着，为什么这么多人冲过来，我们干什么坏事了？然后回头就逃。阿奇跑得飞快，志朋跟上，小乖一如既往地慢在最后。前面有座墙，身手矫健的阿奇轻松跃过，志朋努力一把也蹬了上去，小乖生来没有运动细胞，怎样也爬不过去，急得几乎哭了出来，阿奇志朋折回来，努力把他拉了过去。三个人互相扶持着，灰头土脸，气喘吁吁。突然阿奇回头笑了，坚定地伸出双手。
志朋，有朋，过来过来。
然后他把两个弟弟一手一个，牢牢牵住。
他说，以后我们就这样离开吧，三个人一起就不会被人群冲开了。

[Alec Love Me]

2. 青苹果乐园

最初的相遇怎样，对彼此的第一印象如何，这一段人们听阿奇讲得最多，虽然小乖也说过，但因为他对近年来发生的事都会闹糊涂，那么久远的往事我们信不过这个中年痴呆的家伙。而且阿奇是三人中最会说话的那个，我们还是选择从他讲起吧？

野小子因为朋友怂恿，也为贴补家用，去路边摆了个摊。却没有想到，怪蜀黍们拿着个音乐盒还是什么的当掩护，躲在一旁围观了他好些天，这种“有树挡着我嘿嘿嘿你们看不见”的不良行为并没有瞒过被围观对象，阿奇耸了耸肩收摊回家，却发现事还没完。好消息是，怪蜀黍并非不良企图的猥琐男，他只是个对可爱小孩特别执着的好星探；坏消息是，母亲催着他去参加什么演艺选秀了，而这体育系男孩对穿花衣服摆POSE之类的活动相当排斥。不过百般缠磨之后，孝顺的他还是不情不愿地答应了下来。

他后来说在会场等待面试的时候，对两个男孩印象特别深，一个和某当红明星的外貌有些相似，显得格外引人注目，然而更令人动容的是那精心的准备：穿着披风画了妆，后来他才明白，这男孩想要机会想得发狂；而另一个看着稚嫩了好几岁的小男生， 穿着校服有两个朋友陪着，从校服看应该是好学校里的乖学生。来玩的么？后来才发现也不是，只是他怕羞腼腆，没有完全表露。但那天阿奇应该没想那么多，打了个呵欠，只想快些结束早早离开，于是问前面刚表演完的男孩要了伴奏，等到了他，评委问他会啥他说我啥也不会，一个后空翻却让人们眼睛双双发直。

那年的夏季，三个男孩走进青苹果乐园。

——第一印象？阿奇就像城市猎人。
——二哥好棒，唱歌跳舞都好厉害。
——小乖嘛一看就是个书呆子，还顶着个鸟窝头。

[Alec Love Me]

3. 叫你一声my love

长者们将他们的手叠在一起，说你们从此就是兄弟仨，要互帮互助，培养团队默契。对一炮走红的少年们，公司前辈自然看重，出于道德责任也好，商业利益也罢，三块美玉他们毕竟是用心雕琢了。作为人们的梦想，他们的外表形象，待人接物，气质风范，一不可缺。雕琢的过程里除了细致的呵护，也有粗暴的叫骂。也许青苹果乐园只是个童话，未熟的苹果和青涩的少年时代一样，烦恼带着酸酸的味道。 回想一下你我的童年也没有彻头彻尾的甜美过，可幸福的瞬间始终盖过了枯燥和苦痛。

后来说起当年，他们抱怨公司真抠门，三人平时吃玩一起培养感情也就算了，出门寄宿旅馆，还得为了省下费用，让三人住一间房间挤两张单人床。阿奇大大咧咧脱光衣服躺倒在床上，志朋矜持些披着上衣占了另一张床，永远慢半拍的小乖怎么解决没有床位的问题……据说他会偷偷爬上哥哥们的床，至于是不是一三五陪大哥，二四六陪二哥，周日投骰子决定？那只有他们自己知道了……

或许可以发生这样的情景，不过那只是我们的想象：

某个夜晚，阿奇赤果果只留小内裤趴在床上，呈一个大字型，随后隐约感到床沿边的重量，睁眼一瞧，小乖小心翼翼地爬上床，掀开被子钻了进来，蜷缩着占下了一小块地。阿奇侧过身去，收敛了一下那豪爽的睡姿。没过一会儿这种情况逆转了过来，小乖睡熟了的姿势并不好看，阿奇迷糊中不耐烦地，想推开他压在自己胸前的手臂，突然窗外淅淅沥沥地下起雨来，一个惊雷使他彻底清醒。然后他发现另一张床上的家伙，似乎也醒了过来。

——怕不怕？怕就过来一起睡。
说出来没面子，其实阿奇自己也有点害怕，可他总要摆出大哥样子的。
——我才不怕，倒是小乖……
二哥是嘴硬的，当然身边的三弟的确是八爪鱼状抱着枕头哆嗦——小乖怕黑怕孤独，多年以后依然如此。于是二哥把自己的床挪过来合成了一张大床。他在这边，大哥那边。彼此赋予彼此一种唱得出，却说不出口的感情。再次睡沉过去时，他们的手臂环绕最小的弟弟，形成安全的港湾，再猛烈的风雨雷鸣也没什么可怕的了。