2010 Suyoupeng 4 Cupids Interview

[Chomnath]

รายการ  หยิ่งซื่อเฟิงหวิ่นลู่  ; BTV 文艺  (ปักกิ่ง TV Art Channel)


บันทึกรายการ; 6  เม.ย. 2010 

ออกอากาศ: 28  เม.ย. 2010  

[Chomnath]

บรรยาย : ซูโหย่วเผิงที่เป็นพ่อเลี้ยงมืออาชีพ ได้รบราสู้กับ 4 กามเทพ จนเขาจะบ้าตาย

ซูโหย่วเผิง : คนที่สวมแว่นคนนี้เป็นต้าปิง (ไม่ถูก) คุณเป็นเสี่ยวอี้ (เขาไม่ได้ใช่เสี่ยวอี้จริงๆนะ)

เจี๋ย : คิดว่าเป็นเด็กแล้ว รังแกง่ายหรือ?

--------------------

บรรยาย : เรื่องลับในเสี่ยวหู่ตุ้ย ได้มีการมาเปิดโปงกัน

ซูโหย่วเผิง . ตอนเริ่มแรกของเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้น ผมเกือบโดนเปลี่ยนออก และตอนนั้นน่าจะเป็นช่วงตกอับครั้งแรกของชีวิตผม

พิธีกร : แล้วรักแรกของคุณนั้น ได้เกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน

ซูโหย่วเผิง : ในตอนนั้นพวกเรากำลังเป็นนักเรียนอยู่ เพราะว่าคุณสมบัติของเธอดีมาก สุดท้ายเธอถูกเพื่อนชายร่วมห้องแย่งไป
----------------------





บรรยาย : มาดูด้านความเป็นผู้ใหญ่ของซูโหย่วเผิง เสน่ห์ยังไม่ลดไม่หย่อน ในรายการ อิ่งซื่อเฟิงหวิ่นลู่

พิธีกร : นี่คือรายการ อิ่งซื่อเฟิงหวิ่นลู่ สวัสดีทุกคน ทั้งผู้ชมในรายการ และทางบ้าน ดิฉันชื่อ เซี่ยงเจิน วันนี้ในรายการของพวกเรานั้น จะมีคณะใหม่คณะหนึ่งมาร่วมรายการกับพวกเรา และพระเอกของคณะนี้นั้น อดีตนั้นเขาเคยเป็นคนดังมากๆ และยังเป็นคนที่สำคัญในคณะด้วย หลายปีมานี้จากชื่อเสียงขวัญใจที่ดังและผลงานการแสดงที่สร้างชื่อ ได้ให้เราทั้งหลายได้เห็นถึงว่า เขาเป็นคนที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากๆ และภาพลักษณ์ที่ยิ่งเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ และทางนางเอกนั้นก็ได้เข้าสู่วงการมานานแล้ว แม้ว่าจะยังสาวสวยอยู่ แต่ดิฉันเองก็พร้อมที่จะเรียกเขาว่าสาวน้อยรักแสดงรุ่นเก่า ให้เราทั้งหลายปรบมือต้อนรับคณะ “เผิงเฉินวั่นหลี่” ซูโหย่วเผิง เหยียนตันเฉิน ให้เราปรบมือต้อนรับพวกเขาด้วยกัน

ซูโหย่วเผิง : สวัสดีครับทุกคน

เหยียนตันเฉิน : สวัสดีค่ะทุกคน

ซูโหย่วเผิง : ทุกคนคงจะแปลกใจ ทำไมถึงมีชื่อคณะที่แปลกๆว่า “เผิงเฉิน”

เหยียนตันเฉิน : ทำไม ?

พิธีกร: ใช่ ถามฉันหรือ?

เหยียนตันเฉิน: ใช่แล้ว

พิธีกร: คุณถามเขาดีกว่า เพราะเขารู้คำตอบดี

ซู โหย่วเผิง : ระยะนี้พวกเรามีผลงานชิ้นหนึ่ง ชื่อ “ 4 กามเทพ” เรียกได้ว่า เป็นละครแนวรัก แล้วในเรื่องนั้น ผมรับบทเป็นทีมงานคนหนึ่งของบริษัทโฆษณา

เหยียนตันเฉิน : เป็นคาแร็คเตอร์ที่หลายใจสุดๆ เลย

ซูโหย่วเผิง : เธอเป็นคุณแม่โสดคนหนึ่ง เธอชื่อ ไป๋เสี่ยวไป๋ เธอมี 4 คน มีลูกสาวแฝด 4 คน ใช่ แฝด 4







พิธีกร: เอาล่ะ พวกเราพูดไปเยอะมากแล้ว พวกเราและแฟนๆที่มาในวันนี้ก็คงจะแปลกๆ เหมือนกัน ว่า 4 กามเทพที่ว่านั้นเป็น 4 กามเทพที่น่ารักขนาดไหน ขอให้พวกคุณเชิญลูกๆของพวกคุณออกมาดีไหม

เหยียนตันเฉิน : ดี

ซูโหย่วเผิง : เก่งจริงๆเลย

พิธีกร : มาๆๆๆ ขอเสียงปรบมือด้วย

[Chomnath]

บรรยาย : อย่าไปดูถูกสาวน้อยแฝด 4 คน “ปิง ชิง อี้ เจี๋ย” ที่อยู่ต่อหน้าคุณ พวกเธอที่มีอายุยังไม่ถึง 10 ขวบ ทั้งแย่งกันออกหน้า ทั้งโหดน่าดู มีฝีปากในการต่อกรเป็นว่าเล่น สิ่งเหล่านี้ทำได้ยอดเยี่ยมมากทีเดียว จากการได้มีการสัมภาษณ์ในรายการกับซูโหย่วเผิงและเหยียนตันเฉิน ก็จะเห็นว่าพวกเขา 4 คนต่างก็แย่งกันออกหน้าออกตา ยิ่งกว่านั้นทั้งยังรังแก 2 ศิลปินอย่างสุดเด็ดเผ็ดมัน เด็กน้อยยังฉลาดกว่าดาราทั้ง 2 คน ใครจะหัวเราะคนสุดท้าย รายการในวันนี้จะเปิดตาของคุณให้สว่าง

พิธีกร : ต้าปิง เริ่มจากคุณก่อน ให้คุณแนะนำตัวเองกับทุกคน เอาเลย


ปิง : ฉันชื่อ จู่หวั่นปิง ฉันเป็นพี่ใหญ่


พิธีกร : ให้เราปรบมือต้อนรับพี่ใหญ่ด้วยกัน ต่อไป พี่รอง


ชิง : ฉันชื่อ จู่หวั่นชิง ฉันเป็นพี่รอง


พิธีกร : ยินดีต้อนรับ พี่รอง

อี้ : ฉันชื่อ ฉันชื่อ

พิธีกร : พูดเลย


อี้ : ฉันชื่อ จูหวั่นอี้ เป็นน้องสาม


พิธีกร : ยินดีต้อนรับน้องสาม


เจี๋ย : ฉันเป็นน้องสี่ ชื่อ จูหวั่นเจี๋ย



พิธีกร : พวกเราต้อนรับ 4 กามเทพที่น่ารักทุกคน 4 กามเทพกับคณะ เผิงเฉินวั่นหลี่ ได้ร่วมกันถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง 4 กามเทพ ในเรื่องนั้นพวกเขาต่างก็มีบทที่น่าตื่นเต้น น่าสนุก เอาล่ะ พวกเราจะดูคร่าวๆ ผ่านทางโปรเจคเตอร์

ดูคลิป
บรรยาย : ภาพยนตร์ 4 กามเทพ ได้พูดถึง ซูโหย่วเผิง รับบทเป็น ฉีป่อหลิน ผู้ดูแลการโฆษณาของบริษัท ได้ร่วมแสดงกับ เหยียนตันเฉิน ที่รับบทเป็น ไป๋เสี่ยวไป๋ คุณแม่ของสาวน้อย 4 คน เป็นเรื่องราวความรักที่โรแมนติกของคุณแม่ยังสาว

เหยียนตันเฉิน : วันนี้พวกเรามีความสุขกันมากๆ

ซูโหย่วเผิง : ได้อยู่ด้วยกับพวกคุณแล้ว ผมเองก็มีความสุขเป็นพิเศษเหมือนกัน
-----------

เหยียนตันเฉิน : คุณยินดีที่จะแต่งงานกับฉันไหม?

ซูโหย่วเผิง : ผมยินดี
-----------

บรรยาย : ในเรื่องนั้น ซูโหย่วเผิงที่ได้รับการท้าทายเป็นครั้งแรกในแนวรักนั้น ยังกล้าที่จะรับเป็นพ่อเลี้ยงมืออาชีพด้วย เมื่อมาต่อกรกับเหล่าสาวน้อยจอมซนเหล่านี้ เขาก็มีวิธีเด็ดๆของเขา

เด็กๆ : ฉันจะนั่งข้างหน้า

ซูโหย่วเผิง : หากใครขึ้นรถคนแรก ครั้งต่อไปคนนั้นจะได้นั่งข้างหน้า เชิญได้ตามสบาย
----------------------------


พิธีกร: ดูไปแป๊ปเดียว ฉันเองก็ยังรู้เวียนหัวเหมือนกัน

ซูโหย่วเผิง : กับแฝด 5 คน ใช่ไหม

พิธีกร : โอ้ ยังมีน้อง 5 ที่ยังไม่ได้แนะนำเลย จริงๆแล้ว สาวน้อย 4 คนที่น่ารักของพวกเรา การแสดงที่แสนจะแสบนั้น ทุกคนคงจะต้องไปรับชมกันที่โรงภาพยนตร์กันแล้วล่ะ เซอร์ไพรสคนดูแน่นอนเลย ที่สำคัญก็เพราะมีคุณแม่แสนสวยคนนี้ ทั้งยังมีคุณพ่อที่หล่อขนาดนี้ ได้ร่วมมือกัน แล้วสาวน้อย 4 แฝดนี้นั้น นอกจากชื่อจริงของพวกเธอ ปิง ชิง อี้ เจี๋ย แล้ว ยังมีฉายาที่พิเศษน่ารักมากๆของพวกเราด้วย

เหยียนตันเฉิน: ใช่แล้ว จะบอกให้กับทุกคนฟังไหม

พิธีกร : พี่ใหญ่พูดก่อน

[Chomnath]

ปิง: ฉายาของฉันคือ โย่วเป่าเป่า (มีเนื้อมีนวล)

ซูโหย่วเผิง : อะไรนะ

เหยียนตันฉิน : โย่วเป่าเปา

พิธีกร : เอ้ ทำไมโหย่วเผิงคุณไม่เคยรู้เลยหรือ

ซูโหย่วเผิง : ผมไม่รู้ว่าทำไมต้องชื่อ โย่วเป่าเปา ด้วย

ปิง : เพราะว่าฉันอยู่ในบรรดาของพวกเขา 4 คนนั้น

พิธีกร : อะไรคือ อยู่ในบรรดาพวกเขา 4 คน ต้องบอกว่า ในบรรดาพวกเรา 4 คน

ปิง : ฉันนั้นจะอ้วนกว่า

ชิง : ฉันเป็นพี่รอง ชื่อ จูหวั่นชิง ฉายาของฉันคือ หงผิงก่อ (แอปเปิ้ลแดง)

พิธีกร: เพราะอะไร

อี้ : ก็เพราะช่วง 5 ขวบถึง 1 ขวบนั้น ก็เพราะใบหน้านั้นแดงตลอดเวลา

พิธีกร : 5 ขวบถึง 1 ขวบ ปกติพวกเราจะพูดว่า 1 ขวบถึง 5 ขวบ คุณ 2 คนช่วยสลับที่นั่งหน่อยดีไหม เสี่ยวชิงกับเสี่ยวอี้สลับกันหน่อย ถูกแล้ว นั่งตามลำดับ แล้วฉายาของเสี่ยวอี้ล่ะ

อี้ : ฉายาฉัน คือ เสี่ยวเหม่ยเหยิน (คนสวย)

เจี๋ย : เขาสวย เขาสวยจริงๆ ในโรงเรียนมีผู้ชายหลายคนชอบเธอ

พิธีกร : จริงหรือเนี่ย

เจี๋ย : แต่ไม่สามารถที่จะมีความรักก่อนวัย

พิธีกร : ใช่ ถูกต้อง โอ้ พระเจ้า แต่ว่าพวกคุณ 4 คน ก็มีใบหน้าเหมือนๆกัน หากชอบ เขาก็น่าจะชอบพวกคุณ 3 คนด้วย

เจี๋ย : เพื่อนนักเรียนก็เรียนด้วยกันมา 5 ปีแล้ว ก็แยกออกว่าใครเป็นใคร

พิธีกร : เพื่อนนักเรียนสามารถที่จะแยกออกได้

ชิง : เขาเป็นคนที่รักสวยรักงามมาก ทุกวันจะจัดทรงอย่างนี้อย่างนั้น

พิธีกร : แล้วพวกเธออิจฉาหรือเปล่า

ชิง,เจี๋ย : พวกเราไม่ตู้จี้(อิจฉา)เขา

เจี่ย : ต้องพูดว่าจี้ตู้(อิจฉา)

พิธีกร: รอให้พวกคุณโตขึ้น เมื่อเรียนวิชาภาษาจีนแล้ว อาจารย์ก็จะสอนพวกคุณ ว่าก็สามารถพูดว่า ตู้จี้ได้ด้วย

อี้ : ภาษาหนันจิงต้องพูดว่า จี้ตู้

พิธีกร : เอาล่ะ ต้องขอบใจนะ เอาล่ะต่อไปฉายาของเสี่ยวเจี๋ยล่ะ

เจี๋ย : ฉายาฉันคือ เด็กร้ายกาจ

เหยียนตันเฉิน : ภาษาหนันจิน เสี่ยวเหยินจิง

พิธีกร : เสี่ยวเหยินจิง แต่แรกก็มองออกแล้ว สาวน้อย 4 คนได้มาอยู่ร่วมกันก็คงจะคึกคัก เพราะว่าในบ้านหากมีลูกคนเดียว ปกติแล้วก็ยังเจี้ยวจ้าวเลย แล้วนี่ 4 คน ฉะนั้นฉันเองอยากจะรู้มากๆ ว่าในใจของพวกเธอ 4 คนนั้น กับพ่อแม่ในภาพยนตร์ของพวกคุณ ครั้งแรกที่พวกคุณ 2 คนเห็นเด็กน้อย 4 คนนี้ มีความรู้สึกอย่างไร โหย่วเผิง

[Chomnath]

ซูโหย่วเผิง : ความเศร้าความหดหู่กำลังจะเริ่มขึ้น

พิธีกร : ความหดหู่กำลังจะเริ่มขึ้น ฮ่าๆๆ

ซู โหย่วเผิง : จริงๆแล้วพวกเขา 4 คนนั้น เกเรมากๆ คุณสังเกตสิ แค่ได้พูดคุยกับพวกเขาแค่ไม่กี่คำก็สามารถสัมผัสได้เลย แล้วปัญหาแรกที่ตัวเองเจอคือ ก็เหมือนกับเมื่อกี้ที่คุณอยู่บนเวที คุณสามารถที่จะแยกออกไหม ว่าใครเป็นใคร พวกเรา

อี้ : จะบ้าแล้ว

พิธีกร : จะบ้าแล้ว

ซู โหย่วเผิง : ใช่ ทุกครั้งก็มึนเลย ยิ่งกว่านั้นพวกเขายังมาแกล้งคุณอีก ผมเรียกชื่อเขาถูกต้องแล้ว เขากลับบอกว่าไม่ใช่เขา เป็นคนนั่น แล้วคำพูดของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันด้วย

พิธีกร: หากว่าวันนี้ถ้าคุณไม่ดูที่ป้ายชื่อของพวกเขา แล้วคุณจะแยกออกไหม

ซูโหย่วเผิง : น่าจะได้นะ

พิธีกร: จริงหรือ

ปิง : น่าจะได้

พิธีกร : งั้นแสดงว่าคุณก็ยังมีความมั่นใจอยู่ด้วย

ชิง : มาๆๆ เราลองเอาป้ายชื่อออกกัน

พิธีกร: เอาป้ายชื่อออกมา แล้วพวกเรามาดูสิว่า สายตาโหย่วเผิงเป็นอย่างไร

ปิง : อย่าแอบดูซิ


บรรยาย : เริ่มต้นการสัมภาษณ์ไม่นาน 4 กามเทพก็เริ่มออกลายจู่โจม



The End Part-1

[Chomnath]

คลิปที่ 2
 
บรรยาย : การสัมภาษณ์เพิ่งเริ่ม 4 ตัวป่วนก็ได้ออกลายกันแล้ว โดยใช้รูปร่างหน้าตาที่คล้ายคลึงกัน จะเตรียมป่วนซูโหย่วเผิงให้หัวทิ่มเลย และทางซูโหย่วเผิงที่ไม่ได้เตรียมตัวมาเลยนั้น ไม่รู้จะสามารถปราบพวกเขาผ่านด่านแรกไปได้หรือเปล่า
 

พิธีกร : ก่อนอื่นขอดูให้ดีๆ ชัดๆ นี่คือพี่ใหญ่ปิง ชิง อี้ เจี๋ย สังเกตุอุปกรณ์ในมือของพวกเขาด้วยนะ ดูชัดเจนยัง ดีมาก ทำได้ดีมาก

ชิง : ดีมากๆ ดีมากๆ

พิธีกร : ดูชัดเจนยัง ต่อไปก็ต้องลำบากหน่อยแล้วนะ เอาล่ะ ขอคุณ 2 คนหันไปด้านโน้น พอได้แล้ว เอาล่ะ ลองทายดูซิ

  เสี่ยวปิง (พี่ใหญ่)=คนใส่แว่น
  เสี่ยวชิง(พี่รอง) =คนใส่หมวก
  เสี่ยวอี้ (น้องสาม)=คนทัดดอกไม้แดง
  เสี่ยวเจี๋ย(น้องสี่) =คนถือตุ๊กตา


ซูโหย่วเผิง : คนที่สวมแว่นเป็นต้าปิง

ชิง : ไม่ถูก ไม่ถูก

ซูโหย่วเผิง : ถูกต้อง 100%

ชิง : ไม่ถูก 100%

ซูโหย่วเผิง : ถูกแน่นอน

เหยียนตันเฉิน : มา ต้าปิง มานี่

ซูโหย่วเผิง : ถูกแน่นอน พวกคุณอย่ามาหลอกผมเลย มา ต้าปิง มานี่

เหยียนตันเฉิน : ฉันรักต้าปิงที่สุดเลย

ชิง : รังแกพี่ใหญ่ได้ไง

ซูโหย่วเผิง : ต้าปิง เป็นคนที่เชื่อฟังมากๆเลย

เจี๋ย : คนนี้เป็น ต้าปิง ต่างหาก

พิธีกร: เอาล่ะ หาคนต่อไป ..พี่รองคือ

ซูโหย่วเผิง : พี่รอง อื่ม

พิธีกร : เสี่ยวชิงเป็นคนไหน พี่ใหญ่เป็นคนที่สังเกตุได้ง่ายมาก

เหยียนตันเฉิน : เสี่ยวเจี๋ย มานี่

เจี๋ย : ฉันไม่ใช่เสี่ยวเจี๋ย เห็นยัง

ซูโหย่วเผิง : คุณนั่นแหล่ะ เสี่ยวเจี๋ย

เหยียนตันเฉิน : เสี่ยวเจี๋ย มาที เร็วๆ

ชิง : เขาเป็นเสี่ยวอี้ ฉันถึงจะเป็นเสี่ยวเจี๋ย

อี้ : เขาเป็นเสี่ยวอี้

เจี๋ย : ฉันไม่ใช่เสี่ยวเจี๋ยจริงๆ

ซูโหย่วเผิง : เขาไม่ใช่ เสี่ยวอี้ แน่นอน คุณนั่นแหละ เสี่ยวอี้

เจี๋ย : เขาไม่ใช่เสี่ยวอี้นะ

อี้ : ให้ทายไปเถอะ ยังไงก็ทายไม่ถูก

เหยียนตันเฉิน : เธอคือ เสี่ยวเจี๋ย ใช่ไหม เสี่ยวเจี๋ย

เจี๋ย : ฉันไม่ใช่เสี่ยวเจี๋ย

เหยียนตันฉิน : เธอคือเสี่ยวเจี๋ย


{ระหว่างนี้เสี่ยวอี้ (น้องสาม)=เปลี่ยนมาใส่หมวก , เสี่ยวชิง (พี่รอง)=ทัดดอกไม้}


ซูโหย่วเผิง : คนที่ใส่หมวกเป็น เสี่ยวอี้

อี้ : ผิดๆ ฉันคือเสี่ยวชิง

พิธีกร : หากว่าพวกเขาทายถูกแล้ว พวกเด็กๆ ต้องพูดความจริงนะ

อี้ : พูดความจริง ที่บ้านสอนว่า ห้ามพูดโกหกนะ

ชิง : พี่รอง เธอเดินไปเลย

ซูโหย่วเผิง : เขาไม่ใช่พี่รอง เขาเป็นเสี่ยวอี้

อี้ : ฉันคือพี่รองนะ

ซูโหย่วเผิง : เป็นน้องสาม เพราะไม่อยู่นิ่งเลย

[Chomnath]

เจี๋ย : ฉันก็อยู่ไม่นิ่งเหมือนกัน ฉันเป็นน้องสาม

ซูโหย่วเผิง : จริงๆ เดี๋ยวอัดรายการไม่จบสักที เร็ว

พิธีกร : ฉะนั้นคนนี้เป็นคนที่เท่าไหร่

ชิง : น้องสาม

เหยียนตันเฉิน : เขาเป็นพี่รอง

ซูโหย่วเผิง : เขาเป็นพี่รอง

พิธีกร : เสี่ยวชิง

เหยียนตันเฉิน : คนนี้คือเสี่ยวชิง


บรรยาย : ดูไปแล้ว 4 สาวที่ทำความวุ่นวายนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ซูโหย่วเผิงกับเหยียนตันเฉินต้องจมมุม แต่ว่าการตัดสินเรียกชื่อของ คณะเผิงเฉินวั่นหลี่ นั้น จะถูกต้องหมดหรือไม่ พวกเราจะขอให้กรรมการที่อยู่ด้านล่างเวทีมาเป็นผู้ตัดสิน คือ จูเจิ้ง คุณพ่อตัวจริงของหนูน้อย 4 คน


พิธีกร : คุณพ่อ คนนี้เป็นใคร

เจี๋ย : ไม่ถูก ไม่ถูก

ชิง : เสี่ยวปิง

เจี๋ย : ผิดๆๆ

จูเจิ้น : ถูกหมด

พิธีกร : ถูกหมดใช่ไหมค่ะ เอาล่ะ พวกเรามาปรบมือให้กับทั้ง 2


บรรยาย : เมื่อผ่านการยืนยันจากคุณพ่อตัวเองของหนู้น้อย 4 คนแล้ว ทำให้คณะ เผิงเฉินวั่นหลี่ ได้ผ่านด่านนี้ไปได้ในที่สุด แต่ว่าสิ่งที่ซูโหย่วเผิงคิดไม่ถึงนั้นคือ การเริ่มป่วนของ 4 กามเทพนั้น เพิ่งจะเริ่มต้นเอง ทาง “ปิง ชิง อี้ เจี๋ย” 4 พี่น้องกำลังคิดแผนที่จะเผาเขาในที่ห้องส่ง แล้วซูโหย่วเผิงจะรับมือไหวนะ แล้วเขาจะต่อกรกับพวกเธออย่างไร


พิธีกร : หนูน้อย 4 คนนี้น่ารัก และร่าเริงมากๆ

ซูโหย่วเผิง : ฉะนั้นตอนอยู่ในช่วงถ่ายทำนั้น มีเรื่องขำตลกเกิดขึ้นมากมายเลยทีเดียว

พิธีกร : ใช่ แล้วเรื่องอะไรเป็นสิ่งที่พวกคุณประทับใจที่สุด หรือที่มันฮาสุดๆ ไม่ว่าจะในจอหรือนอกจอก็ตาม

ซูโหย่วเผิง : ผมจำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่ง เป็นฉากนั้น ที่พวกเราถ่ายทำไปจนจะเก็บของกันแล้ว และเวลานั้นก็ดึกมากแล้วด้วย และในฉากนั้นก็คือจริงๆแล้วตอนท้ายนั้น พวกเขาทุกคนก็จะต้องมา ก็คือมาจูบลา คริสกู๊ดไนท์ และตอนนั้นทุกคนก็คิดว่าเมื่อจูบเสร็จแล้ว พวกเขาก็จะขึ้นไปบนบ้านกัน ก็จะจบ ไม่มีแล้ว บรรดา 3 คนนั้นก็ไม่มีปัญหา แต่มีอยู่คนหนึ่ง ทันใดนั้นก็มีความเขินอายของสาวน้อย “ฉันจูบผู้ชายไม่ได้นะ” จนในตอนนั้นทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี คนนั้นเป็นใครกัน จะให้มาแสดงสดๆ ที่นี่เลยไหม

เด็กทุกคน : ใครนะ ใครกัน

ซูโหย่วเผิง : ตอนนี้ทำไมทุกคนกลับเป็นผู้ใหญ่กันเลย

เด็กทุกคน : ใครกัน ใครๆ คนที่พูดนั่นแหล่ะ

พิธีกร : โอ้ จริงๆหรือ

ซูโหย่วเผิง : เขินอายเป็นพิเศษเลยนะ

พิธีกร : เพราะอะไร แล้วได้ถ่ายกันไหม

ซูหย่วเผิง : ไม่มี เขาเป็นคนที่มีเหตุผลของตัวเองสูงมาก เขาไม่ยอมง่ายๆ เอาล่ะ บอกทุกคนสิ ว่าสุดท้ายเป็นอย่างไร

ทุกคน : ก็ขาดแค่ ๐.๐๐๐๐๐๐๑ มม.

ซูโหย่วเผิง : แม้จะตายก็ยังจะไม่ยอม ไม่ยอมจูบเลยอะไรอย่างนั้น

พิธีกร : จริงๆหรือ

ซูโหย่วเผิง : จริงๆ

พิธีกร : เสี่ยวเจี๋ย ฉันถามเธอหน่อย เป็นพี่ที่หล่อมากๆ ขนาดนี้ ทำไมถึงจูบไม่ได้

ทุกคน : ชายหญิงต่างกัน

พิธีกร : แต่ว่าเขาเป็นพี่นะ เธอยังเป็นเด็กเป็นน้องอยู่ เธอจะไปจูบเขาก็ไม่เห็นเป็นไร

เจี๋ย : ชายหญิงต่างกัน เพราะฉันเป็นผู้เหญิง เขาเป็นผู้ชาย อายุจะห่างขนาดไหนก็ไม่เกี่ยว อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นผู้ชาย

พิธีกร : แล้วหากว่าให้พี่เขาจูบเธอก็ไม่ได้หรือ

เจี๋ย : ดูถูกสาวน้อยเกินไปแล้ว

พิธีกร : น่ารักจริงๆเลย เอาล่ะ การเป็นคน ก็ต้องมีเหตุผลของตัวเอง ให้กำลังใจพวกคุณ

[Chomnath]

พิธีกร : ตอนนี้พวกคุณมีความสุขมากๆ แล้วตอนถ่ายภาพยนตร์ลำบากไหม

เด็กทุกคน : ไม่ลำบากเลย

เหยียนตันเฉิน : จริงๆ แล้วพวกเขาไม่ลำบากเลย คนที่ลำบากจะเป็นพวกเรา 2 คน คุณรู้ไหม

พิธีกร : เป็นพวกคุณนะ

เหยียนตันเฉิน : ใช่ เพราะว่าต้องการให้พวกเขามีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แล้วพวกเรา 2 คนก็มักจะไปยืนอยู่ตรงตากล้อง แล้วทำท่าต่างๆ เป็นท่าที่คนอื่นจะไม่ค่อยได้เห็น ทำผีบ้าผีบอให้พวกเขา จะหลอกพวกเขา ก็เพื่อที่จะให้พวกเขามีความสุข

ซูโหย่วเผิง : จริงๆแล้ว ตอนนั้นที่ถ่ายทำนั้น การพักของกองถ่ายนั้นไม่แน่นอน จริงๆแล้วมีผู้ใหญ่ คนเหล่านั้น ทุกคนต่างก็เข้าใจในงานดี ทุกคนก็รู้ แต่เด็กๆ ก็เป็นเด็กๆ เขามีนิสัยที่ตามใจของพวกเขา ได้ทำท่าอย่างนี้ อย่าดูถูกเด็กๆนะ ฉะนั้นหลายๆ ครั้งพวกเราก็จะต้องรับผิดชอบที่จะอยู่ข้างๆ พวกเขา เป็นเด็กแก่ เป็นอย่างนั้น ต้องทำให้พวกเขาหัวเราะ หรือนำอารมณ์ของพวกเขา

พิธีกร : เอาอย่างนี้ ฉันมีหลายคำถามจะถามพวกเธอ จากนั้นพวกคุณจะต้อง ตอบคำถามของฉันด้วยความรวดเร็วที่สุด ดีไหม

อี้ : โอเค

พิธีกร : เอาล่ะ งั้นดี ฟังดีๆนะ ก็คือปกตินั้น ช่วงที่ถ่ายทำนะ พวกเขา 2 คนดีต่อพวกคุณหรือไม่อย่างไร?

อี้ : คนนี้ดีต่อพวกเรามากๆ(ชี้ไปที่ตันเฉิน) แต่คนนี้กลับไปหลบอยู่ที่รถ(ชี้ไปทางโหย่วเผิง)

พิธีกร : ขอฟังคำถามที่ 2 พวกเขา 2 คนนะ ใครที่ให้ของขวัญกับพวกคุณเยอะที่สุด

เด็กทุกคน : ผู้นี้ จะให้ของกินกับพวกเราบ่อยมาก(ชี้ไปทางตันเฉิง)

พิธีกร : เขาจะให้ของกินพวกคุณบ่อยๆ

ปิง : คนนี้ยังมีการส่งเค๊กมาให้ด้วย (ชี้ไปทางโหย่วเผิง)

พิธีกร : คนนี้มีการส่งเค๊กให้ด้วย

ปิง : ส่งให้แค่ครั้งเดียว

ชิง : ยิ่งกว่านั้นคือ ส่งให้นั้นเป็นวันเกิดด้วย

อี้ : แล้วพอดีวันนั้นเขาป่วยไม่สามารถมาได้

ชิง : ไม่ใช่ป่วย แต่มีธุระ

เจี๋ย : จากนั้นยังให้ผู้ช่วยส่งมาอีกต่างหาก

พิธีกร : พวกเขาเคืองนะ ได้ฟังยัง พวกเขาน้อยใจ ทำไมไม่มาส่งด้วยตัวเอง

ซูโหย่วเผิง : การเป็นคนนั้นยาก

เหยียนตันเฉิน : แม้ว่าของขวัญถึง แต่คนไม่ถึง ยังโดนว่าอีกด้วย

ซูโหย่วเผิง : วันนี้ผมมีธุระไม่ได้อยู่ที่กองถ่าย ผมยังให้คนมาส่งให้ คุณดูซิ พูดอย่างนี้ได้ไง

พิธีกร : คุณดูซิ มีใจแต่กลับถูกมองอย่างนั้น

เหยียนตันเฉิน : ฉะนั้นการเป็นผู้ชายนั้นยากจริงๆ

ซูโหย่วเผิง : จริงๆ

เหยียนตันเฉิน : โดยเฉพาะเป็นเป็นผู้ชายของหญิงสาวตั้ง 5 คนด้วย ยิ่งยากเลย

ซูโหย่วเผิง : หญิงสาวตั้ง 5 คน ยิ่งยาก

พิธีกร : ขอฟังคำถามต่อไป พวกเขา 2 คน ใครเป็นคนที่แสดงได้ดีที่สุด

เด็กทุกคน : คุณแม่

เหยียนตันเฉิน : ลูกพวกนี้ไม่เสียแรงที่เลี้ยงมา

พิธีกร :ไม่เสียทีที่ซื้อของให้พวกเขากิน

เหยียนตันเฉิน : ใช่ๆๆ

[Chomnath]

ซูโหย่วเผิง : แล้วที่ฉันให้พวกเธอไปช๊อปปิ้งอย่างสนุกนั้น พวกคุณลืมไปแล้วหรือ

ชิง : มันเป็นการแสดง ...อย่าไปมองเขา อย่าไปมองเขา

พิธีกร : นั่นเป็นการแสดง

ซูโหย่วเผิง : พวกคุณได้ดีแล้วลืมคนอื่น

พิธีกร : มีการเอาบัตรเครดิตให้พวกเขาไปใช้จ่ายจริงหรือ รู้สึกอย่างนั้นจริงๆหรือว่า คุณแม่แสดงได้ดีกว่าคุณพ่อ

อี้: ต่างคนต่างก็มีจุดเด่นของตัวเอง

พิธีกร : แล้วจุดเด่นของโหย่วเผิงคืออะไร

ชิง : การแสดงของเขานั้น ฉันรู้สึกว่าทุกคนก็จะชอบยักคิ้ว

เจี๋ย : ใช่ๆๆ จะอย่างนี้

อี้ : คุณดูซิ ยักอีกแล้ว

ซูโหย่วเผิง : ผมเคยยักคิ้วใส่พวกคุณด้วยหรือ

เจี๋ย : ไม่ใช่หรือ ในกองถ่ายนั้น พี่ปิงก็มักจะเป็นแบบนี้ แล้วพี่โหย่วเผิงก็จะพูดว่า การส่งสายตา ไม่ใช่อย่างนั้น ต้องเป็นอย่างนี้

พิธีกร : แล้วการแสดงของคุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง มีจุดเด่นอะไร

เด็กทุกคน : ดีมากๆ

อี้ : ดีกว่าคนนี้ (ชี้ไปทางโหย่วเผิง)

พิธีกร : ดูแล้วการให้กินขนมนั้น ใช้ได้จริงๆเลย

เจี๋ย : ไม่ได้กินก็ใช้ได้เหมือนกัน

พิธีกร : ไม่ได้กินก็ใช้ได้เหมือนกัน ฮ่าๆ

เจี๋ย : คือสอนมาดีค่ะ

ชิง : ฉันขอเปลี่ยนกับเธอหน่อย


บรรยาย : 4 หนูน้อยนั้น พูดถึงการแสดงของซูโหย่วเผิงไม่ทันจบ ทันใดนั้นน้องรองก็ลุกขึ้นมา แต่การทำอย่างนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นที่สนใจของซูโหย่วเผิง แต่เสี่ยวชิงที่ไม่ละที่จะป่วนนั้น ก็ไม่ท้อที่จะจู่โจม และการต่อสู้ดุเดือดยกหนึ่งก็ได้เกิดขึ้น

ชิง : มาเปลี่ยนกับฉันหน่อย

พิธีกร : คุณจะไปเปลี่ยนที่นั่งกับเขาไม่ได้นะ พวกคุณต้องนั่งตามลำดับสิ ……….

ซูโหย่วเผิง : พวกเขาจะทำให้ผมห่างกับปิงปิง เพราะพวกเขาคิดว่าผมรักปิงปิงที่สุด ฉะนั้นพวกเขาจะใช้ร้องแปดพันเก้าวิธีที่จะทำอย่างนี้

เจี๋ย : ไม่เคยอิจฉา ไม่เคยริษยาเลย

ซูโหย่วเผิง : เขาจะขัดขวางความสัมพันธ์ของผมกับปิงปิง






The End Part-2

[Chomnath]

คลิปที่ 3


พิธีกร : เอาล่ะ มาถึงคำถามสุดทายแล้ว ตั้งใจฟัง พวกเขา 2 คนนั้น ใครเป็นคนที่ชอบแกล้งพวกคุณ

อี้ : พวกเราแกล้งพวกเขาต่างหาก

พิธีกร : โอ้ พวกคุณแกล้งพวกเขา

เหยียนตันเฉิน : ในที่สุดพวกเขาก็พูดความจริง

พิธีกร : แล้วพวกคุณ 2 คนไม่มีโอกาสแกล้งพวกเขาเลยหรือ

เจี๋ย : คนที่ถูกแกล้งเยอะที่สุด  และเป้าหมายที่จะถูกแกล้งคือ คนนี้ (แฝด 4 ยื่นมือไปทางโหย่วเผิง)

พิธีกร : ก็คือพวกคุณจะต้องแกล้งเขาให้ได้เลยอย่างนี้  ใช่ไหม โห น่าสงสารจริงๆ ถูกแกล้งทั้งในจอและนอกจอด้วย

ซูโหย่วเผิง : ใช่ครับ ๆ

พิธีกร : น่าสงสารมาก

อี้ : นี่ถึงจะเรียกว่า ผู้ชาย

ซูโหย่วเผิง : มีปรัชญาดีจริงๆ

เจี๋ย : พูดได้ดีมาก

ซูโหย่วเผิง : พูดได้ดี

พิธีกร : ผู้ชายนั้นก็ต้องถูกผู้หญิงแกล้ง ใช่ไหม  จริงๆ แล้วตอนที่อยู่ในกองถ่ายนั้น ก็เห็นโหย่วเผิงก็แกล้งพวกคุณเหมือนกัน

ทุกคน : ไม่มีนี่นา ไม่มี

พิธีกร : ไม่มีหรือ เรามีคลิปคลิปหนึ่ง เมื่อทุกคนดูแล้วก็จะรู้ว่า  ซูโหย่วเผิงกำลังแกล้งสาวน้อย 4 คนอยู่
 
ดูคลิป

ซูโหย่วเผิง : นั่นเป็นมือถือของผม

เจี๋ย : คุณมีหลักฐานอะไรมายืนยันว่าเป็นของคุณ

ซูโหย่วเผิง : คุณสามารถพูดกับมันได้ แล้วมันจะตอบคุณ
 
เจี๋ย : สวัสดี

ซูโหย่วเผิง : ห่างเกินไป มันไม่ได้ยิน โทรศัพท์นั้นต้องเอาไว้ข้างปาก

อี้ : สวัสดี ไม่มีเสียงตอบนี่

ซูโหย่วเผิง : คุณต้องเอาไว้ข้างๆหูฟัง

อี้ : ไม่มีเสียนี่

ซูโหย่วเผิง : มันคงยังไม่ตื่นมั้ง

ชิง : คุณโกหก

อี้  : สวัสดี



ซูโหย่วเผิง : ผมพูดไปอย่างใจจืดใจดำเลย  ว่าลูกหมาตัวนั้นเป็นโทรศัพท์ คุณลองโทรดู  แล้วพวกเขาก็เชื่อ

พิธีกร : โกหกเด็กนี่นา

ซูโหย่วเผิง : “ฮัลโหล ไม่มีเสียงนี่”  ถือว่ายอดจริงๆ  แค่แกล้งครั้งเดียวก็ถูกถ่ายไว้ได้

พิธีกร : ใช่ นี่เป็นหลักฐาน

ซูโหย่วเผิง : จะปัดก็ปัดไม่พ้น 

[Chomnath]

พิธีกร :  ใช่ แต่อย่างไรก็ตาม ฉันเองก็รู้สึกอยากรู้เหมือนกัน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มีเด็กมาร่วมแสดงกับคุณ ใช่ไหม (ใช่)  ฉะนั้นฉันเองอยากจะเชิญโหย่วเผิงกับ 4 สาวน้อยและกับคุณเฉินนั้น   ว่าพวกคุณได้ปราบเด็กแสบ 4 คนนี้ได้ดีมากน้อยขนาดไหน  พวกเราจะมาเล่นการแสดงตรงนี้ดีไหม  เราจะมีการสมมุติสถานการณ์หนึ่งขึ้นมา  วันนี้นั้น 4 สาวน้อยไม่อยากจะไปโรงเรียนขึ้นมาทันใด   พวกเราจะตั้งเรื่องนี้ว่า ในบ้านมีเด็กนักเรียนที่หนีเรียน  โหย่วเผิงเป็นคุณพ่อ  ตันเฉินเป็นคุณแม่ ดูว่าจะมาปราบเด็กน้อย 4 คนนี้ได้อย่างไร 

 
บรรยาย : กับด่านที่ต้องวัดสายตา  แยกคนไหนเป็นคนไหนที่ซูโหย่วเผิงผ่านมาได้นั้น  สุดท้ายก็มาถึงด่านที่ 2 แล้ว  ได้มาปราบ 4 สาวน้อยแบบแสดงสดให้เห็นกัน  เขาที่เป็นนักแสดงนั้น  นี่เป็นช่วงที่เขาจะแสดงฝีมือในการแสดงของเขาแล้ว  และทาง 4 สาวน้อยก็ได้ร่วมพลังกันต่อสู้   แล้วซูโหย่วเผิงสามารถที่จะชนะอีกครั้งหรือเปล่า

 
พิธีกร : เอาล่ะ มา 5  4  3  2  1


เหยียนตันเฉิน : ตื่นๆๆ

เจี๋ย : โอ้ย ปวดท้องจัง

อี้ : คุณแม่วันนี้เป็นวันเสาร์นะ

เหยียนตันเฉิน : อื่ม แล้วยังไง

ทุกคน : วันนี้โรงเรียนปิดเรียน
 
เหยียนตันเฉิน : ใครเป็นคนบอก

อี้ : ท่านบอกว่าวันนี้จะพาพวกเราไปเที่ยวสวนสัตว์ไม่ใช่หรือ

เหยียนตันเฉิน : แม่ไม่เคยพูดนะ

ทุกคน : คุณพ่อเป็นคนพูด 

ชิง : คุณพ่อ ไหนบอกว่าวันนี้จะพาพวกเราไปเที่ยวสวนสัตว์ไง

ซูโหย่วเผิง : กำลังละเมอหรือเปล่า  แม่  รีบส่งพวกเขาไปโรงเรียน ไปๆๆ

เจี๋ย : ปวดท้องจังเลย

ซูโหย่วเผิง : ดูสิ หนังสือพิมพ์หล่นเลย

เหยียนตันเฉิน : เดี๋ยวกินอะไรแล้วท้องก็จะไม่ปวดแล้ว

อี้ : ฉันๆๆ

เหยียนตันเฉิน : เขาปวดท้อง  แล้วเธอล่ะ เจ็บที่ไหน

อี้ : การบ้านฉันยังทำไม่เสร็จเลย ไปทำการบ้านก่อนแล้วนะ

เหยียนตันเฉิน : ไปทำการบ้านที่โรงเรียนเลย

ซูโหย่วเผิง : สายแล้วนะ ไปได้แล้ว

ปิง : วันนี้เป็นวันเสาร์

ซูโหย่วเผิง : วันเสาร์ไม่เรียนหรือ

เจี๋ย : วันนี้เป็นสุดสัปดาห์

เหยียนตันเฉิน : แต่ว่าตอนนั้นแม่ยังต้องไปเรียนเลยนะ

[Chomnath]

ซูโหย่วเผิง : พ่อก็ไปเรียนเหมือนกัน คิดออกแล้ว เช้าวันเสาร์ต้องไปเรียนพิเศษ ไปเรียนศิลปะ ไปเรียนเลย

อี้ : วันนี้โรงเรียนศิลปะอู่อี ปิดเรียน ไม่มีใครบอกพวกเรา

ซูโหย่วผิง : วันนี้ก็กลายเป็น อู่อีแล้วไง (แปลว่าวันที่ 1 เดือน 5 – วันแรงงาน คือเลข 5 กับ 1)

อี้  : อู่อี ปิดเรียน วันนี้เป็นวันเสาร์เป็นอู่อีด้วย ใช่

ซูโหย่วเผิง : ผมรู้สึกว่าสถานการณ์อย่างนี้  มันยากเกินไปแล้ว พวกเรากำลังจะแพ้แล้ว

เหยียนตันเฉิน  : ฉะนั้นพวกเราก็ยอมแพ้เถิด มันไม่ง่ายเลย  ฉันรู้สึกว่าฉันหมด ฉันหมดวิธีที่จะปราบพวกเขาแล้ว


พิธีกร : พวกคุณ 2 คนก็ใจดีเกินไปแล้ว  ถูก 4 สาวน้อยเอาชนะแบบง่ายๆอย่างนี้เลย


เจี๋ย : หากว่าเป็นหนู หนูต้องชนะแน่นอน
 
พิธีกร : อะไรคือถ้าเป็นคุณ คุณก็จะชนะ

เจี๋ย : หากว่าให้หนูเป็นผู้ปกครอง หนูจะต้องชนะแน่

เหยียนตันเฉิน : จริงหรือ

เจี๋ย : หนูก็จะบอกว่า ไปๆๆ ตีก้นแล้วนะ

ซูโหย่วเผิง : งั้นพวกเราสลับกันดีไหม

พิธีกร : ดีๆๆ สลับกัน

ซูโหย่วเผิง : พวกเขาแสดงเป็นพ่อแม่

พิธีกร : พวกคุณ 2 คนแสดงเป็นลูก

ซูโหย่วเผิง : พวกเรา 2 คนแสดงเป็นพี่ชายกับน้องสาว

พิธีกร: งั้นพวกคุณ 4 คน ลองแบ่งตำแหน่งกันดู จะมีพ่อแม่กี่คนกัน

ซูโหย่วเผิง : คู่หนึ่งเป็นปู่กับย่า อีกคู่หนึ่งเป็นพ่อกับแม่

อี้ : ฉันจะแสดงเป็นพ่อแม่

[Chomnath]

บรรยาย : เมื่อตกลงกันได้แล้ว  เป็นรอบแรกที่ซูโหย่วเผิงประสบความพ่ายแพ้นั้น เขาขอให้เปลี่ยนบทกัน  ดูแล้วครั้งนี้เขาจะต้องเอาชนะให้ได้เลย  แล้วซูโหย่วเผิงจะต้านพวกเขาอย่างไร  ทาง 4 สาวน้อยได้มีแผนจู่โจม   4 ต่อ 1 



พิธีกร : คุณแสดงเป็นอะไร
 
ปิง : หนูแสดงเป็นคุณย่า

ชิง : หนูเป็นคุณปู่

เจี๋ย : หนูเป็นคุณแม่

อี้ : หนูเป็นคุณพ่อ

 
พิธีกร : เป็นพ่อ ดีเอาล่ะ พวกคุณเตรียมพร้อมนะ พี่น้องทั้ง 2 เข้าสู่สถานการณ์แล้วนะ  ฉันจะให้สัญญาณนะ 5 4 3 2 1


ชิง  : ตื่นๆๆ

เจี๋ย : คนแก่ 2 คนไปพักก่อน  ลุกขึ้น ตื่นๆ

ซูโหย่วเผิง : อะไรกัน

เจี๋ย : ไปเรียนได้แล้ว ไปเร็ว

อี้ : จะโดนตีก้นแน่

ชิง :ไปเรียน ไป ไม่งั้นโดนตีแน่

ซูโหย่วเผิง : ทำไมต้องด่าด้วย ผมจะไปแปรงฟันก่อน

พิธีกร : พวกคุณอย่าทำร้ายเด็กนะ

อี้  : ไปแปรงฟันเร็วๆ  เดี๋ยวโดนแส่
 
ซูโหย่วเผิง : วันนี้วันเสาร์ไม่เรียน

เจี๋ย :ใครบอกว่าไม่เรียน

เหยียนตันเฉิน : วันนี้เป็น อู่อี โรงเรียนฉันปิดเรียน

อี้ : วันนี้อะไร อู่อี ไปโรงเรียน ไป

เหยียนตันเฉิน : ไม่มีคุณครู

เจี๋ย : ลูกต้องเชื่อฟังพ่อแม่นะ หากไม่ไป จะตีแล้วนะ ไปได้

เหยียนตันเฉิน : พี่  พวกเราไปเรียนดีกว่า

ซูโหย่วเผิง :  ผมรู้สึกว่าพวกคุณแสดงนั้น  บรรยากาศไม่เหมือนกับเป็นครอบครัวเลย   พวกคุณแสดงเป็นลูกหญิง 4 คนที่โหด

[Chomnath]

พิธีกร :  4 สาวน้อยของพวกเราไม่สนภาพลักษณ์แล้ว  ไม่สนความเป็นสตรีดีงามของพวกเราแล้ว  ทุ่มกับการแสดงสุดๆ เลย

ซูโหย่วเผิง : แสดงออกมาอย่างสุดเด็ดเผ็ดมันเลย

พิธีกร : แล้วพวกคุณนับว่ายอมแพ้ยัง

เหยียนตันเฉิน  : พวกเรายอมยกธงขาวเลย

ซูโหย่วเผิง : พวกเรายอมให้กับความรุนแรง

เจี๋ย : ดูแล้วพวกเราเป็นเด็ก พวกเราทำเพื่อศักดิ์ศรีของเด็ก

พิธีกร : ใช่แล้ว พวกเรามาปรบมือให้พวกเขา วันนี้เป็นวันเด็ก ลิ่วอี้ (แปลว่าวันที่ 1 เดือน 6 คือเดือนมิ.ย.- เป็นวันเด็กของประเทศจีน คือเลข 6 กับ 1)   ต้องขอขอบใจ ปิง ชิง อี้ เจี๋ย



พิธีกร : พวกเราเข้าใจความรู้สึกของพวกคุณเป็นอย่างมาก มันไม่ง่ายจริงๆ

ซูโหย่วเผิง : จริงๆแล้ว  มันก็สนุกดีนะ

 
พิธีกร : ใช่ แต่ว่าเมื่อได้คลุกคลีกับพวกเขาแล้ว  ก็จะต้องมีแรงกำลังในการเล่นกับพวกเขา  แล้วจะต้องมีความรักความสนใจให้กับพวกเขา  แล้วยังต้องเตรียมพร้อมสำหรับการก่อกวนของพวกเขาด้วย  มันจริงๆ   ฉะนั้น หนูน้อย 4 คนนี้ พวกเธอน่ารักร่าเริงมากๆ   แล้วทำให้พวกเราก็หวนคิดถึงว่า ตอนที่พวกเราเป็นเด็กอยู่นั้น พวกเราก็เคยเป็นเด็กที่น่ารักร่าเริงเหมือนกับเด็กกลุ่มนี้  ฉันไม่รู้ว่าตันเฉินคิดไง เพราะว่าสำหรับผู้หญิงแล้ว  คงจะนิ่งและเป็นเด็กดีหรือบ้าง เหมือนกับโหย่วเผิงนั้น เขาได้รับฉายาเพราะเขาเป็นเด็กที่ดีเชื่อฟัง


ซูโหย่วเผิง : สมัยประถมนั้นผมเป็นเด็กที่เกเรน่าดูนะ สุดยอดจริงๆ (จริงสิ) ใช่ คุณครูสอนหนังสืออยู่ข้างหน้า ผมก็พูดคุยกันอยู่ด้านหลัง


ปิง : เขาเป็น ไกวไกวหู่ นี่นา นี่เป็นหลักฐานได้เลย

ชิง : ต้าปิง เธอพูดเข้าข้างเขาแล้วนะ เอาใจคนอื่นด้วย


ซูโหย่วเผิง : อย่าตีกันนะ อย่ารังแกเขา


พิธีกร : ตายแล้ว อย่าลงไม้ลงมือนะ เอาล่ะ ให้พี่โหย่วเผิงพูดให้จบก่อน สมัยเด็กที่บอกว่าเกเรสุดๆ  มันสุดขนาดไหนกัน


ซูโหย่วเผิง : ก็คือคุณครูสอนอยู่ข้างหน้าห้อง ผมก็สอนอยู่ด้านหลังเหมือนกัน


ปิง : เหมือนพี่ชายหนูมากเลย


พิธีกร : เอ้ แล้วรู้จักไหมว่าเป็นใคร (พิธีกรชี้ไปที่ จอภาพใหญ่ยักษ์)


เจี๋ย : เป็นซูโหย่วเผิง ไม่ใช่เขา นี่เป็นซูโหย่วเผิง

พิธีกร : แล้วเขาเป็นใครล่ะ (พิธีกรชี้ไปที่ ซูโหย่วเผิง)

ทุกคน : เขา  เขาเป็นซูโหย่วเผิงสอง   นั่นเป็นซูโหย่วเผิงหนึ่ง

พิธีกร : ฉะนั้นตอนเด็กๆ  คุณซนกว่าพวกเธอด้วยใช่ไหม

ซูโหย่วเผิง : สมัยประถมก็น่าจะซนกว่าพวกเธอ

พิธีกร : ความทรงจำที่ฝั่งลึกที่สุด เกี่ยวกับการซุกซนของคุณ เช่น ผู้ร่วมงานท่านหนึ่งของพวกเรา  สิ่งที่เขาซุกซนที่สุดคือตัวเองไปจับหลอดไฟถอดลงมา แล้วเอามือตัวเองสอดใส่  เพราะเขาคิดว่า ทำอย่างนี้แล้วมือของเขาก็จะเป็นหลอดไฟ สามารถจะสว่างไสว

ซูโหย่วเผิง : จริงๆหรือ

พิธีกร : ใช่ คุณมีประสบการณ์คล้ายๆแบบนี้ไหม

 
โหย่วเผิง : สมัยนั้นตอนเรียนประถม ก็ทำเรื่องโง่ๆ บ้าง จำได้ว่าตอนนั้น ได้ไปดื่มน้ำจากเครื่อง เลยไปกดปุ่มผิด จริงๆ ต้องไปกดปุ่มน้ำเย็น สุดท้ายไปกดปุ่มน้ำร้อน  แล้วมันลวกปากคางจนพองหมดเลย  เป็นอย่างนี้ เรื่องนี้ จะบอกว่าเรื่องโง่ๆได้เปล่า ผมคิดว่าตันเฉินนั้น ตอนเด็กน่าจะเป็นเด็กที่เชื่อฟัง

   

The End Part-3

[Chomnath]

คลิปที่ 4


เหยียนตันเฉิน : จริงๆแล้ว  สมัยเด็กๆนั้น  ก็เกเรเหมือนกัน ฉันเคยซุกซนอย่างหนึ่ง ฉัน,น้องชายและพี่ชายได้เอาปะทัด  ไปจุดใส่เล้าไก่ของเพื่อนบ้าน
 
ซูโหย่วเผิง : แล้วไก่ย่างสุกไหม

เหยียนตันเฉิน : ไก่สุกไหมหรือ ไม่นะ เล้าไก่สุกต่างหาก แตกกระจิงไปเลย หลังจากนั้นก็มีคนมาฟ้อง  แล้วฉันก็ได้จ้องหน้าแม่ด้วยหน้าตาที่น่าสงสาร ว่าไม่ใช่ฉันทำนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆ   ตอนหลังก็โดนตีจริงๆ  คนที่โดนเป็นพี่ชายและน้องชาย

พิธีกร : ใช่ ดูตาโตๆของคุณ (ฉันหลุดมาได้) แล้วน้ำตาคลอเบ้า  มันน่ารักสวยมากๆ

เหยียนตันเฉิน : ฉะนั้น ตาของเด็กๆ เหล่านี้ถูกถ่ายทอดไปเหมือนกัน

พิธีกร : ใช่ไหม

ทุกคน : ใช่

อี้ : ตอนที่หนูยังเด็กนั้น  เคยไปเล่นที่ชนบท  แล้วมีเล้าไก่ใหญ่ๆเล้าหนึ่ง แล้วหนูก็ไปยื่นมือไปขโมยไข่  แล้วไก่ก็ตกใจ  บินข้ามหัวหนูไปเลย  จากนั้นหนูก็รีบออกมา แล้วใบหน้าของหนูเต็มไปด้วยขี้ไก่และขนไก่

พิธีกร : โอ้ พวกหนูก็เกเรไม่เบาเลยนะ เอ้ จริงๆแล้วตอนเด็กๆนั้น  คนเราทุกคนก็ล้วนมีความใฝ่ฝันที่ยาวไกล  ใช่ไหม แล้วตอนเด็กๆนั้น ความฝันของพวกคุณคืออะไร

ทุกคน : เป็นนักเรียนที่ดีคนหนึ่ง

ซูโหย่วเผิง : ตอนเด็กๆใช่ไหม

พิธีกร : ถูกต้อง

ซูโหย่วเผิง : ผมอยากจะไปขับรถเมล์

พิธีกร : อยากเป็นคนขับรถเมล์

ซูโหย่วเผิง : ใช่ ตอนนั้นผมคิดว่าอย่างนั้นมันเท่มากๆ  จริงๆแล้ว สมัยเด็กๆ รถเมล์ที่ไต้หวันนั้น คือข้างหน้ามีคนขับ  มี 2 ประตู   แล้วข้างหลังมีคนเก็บตั๋วคนหนึ่ง ผมรู้สึกว่าคนเก็บตั๋วนั้น  ท่าทางเท่มากๆ  ยังมีการปิดประตูเสียงดังคึกคัก  ยังมีตะขออันหนึ่งไปเกี่ยวมัดไว้  ประตูก็ไม่สามารถที่จะเปิดได้   เห็นแล้วมันเท่มากๆ  นั่นเป็นความใฝ่ฝันแรกของผม (จริงหรือ)ใช่   ยังมีตอนที่จะกลับรถ  เขาจะต้องเอาหัว ต้องยื่นออกไป แล้วเอานกหวีกเป่า ปี๊ๆๆ   รู้สึกว่าสนุกมากๆ

พิธีกร : แล้วตันเฉินความใฝ่ฝันสมัยเด็กๆคืออะไร

เหยียนตันเฉิน : จริงๆแล้ว ฉันนั้นไม่มีความใฝฝันอะไรที่ใหญ่โต  ฉันคิดเพียงว่าแค่เป็นเถ้าแก่น้อยในร้านค้าสักแห่งก็พอแล้ว เพราะว่ามีของกิน

ซูโหย่วเผิง : ดีๆๆ

เหยียนตันเฉิน  : คุณก็มีความคิดแบบนี้ดวยหรือ

ซูโหย่วเผิง : นี่เป็นความคิดที่ดี มันก็พอยาวไกลได้นะ

พิธีกร : พอยาวไกลได้  ฮ่าๆๆ   จริงๆแล้ว  ชีวิตของพวกคุณนั้น มันก็คล้ายๆกันเหมือนๆกัน   ความใฝ่ฝันของเด็กๆนั้นล้วนมาจากสิ่งรอบข้าง จริงๆแล้ว  ฉันอยากจะพูดคือ ตอนนี้พวกคุณยังเด็กอยู่  มีหลายคนที่อยู่ในวัยของพวกคุณอย่างนี้นั้น  ในห้องส่งของพวกเราที่นี่  คงจะมีเยอะเหมือนกัน  ที่อายุเท่ากับพวกเธอนั้นก็เริ่มฟังเพลงของซูโหย่วเผิงแล้ว  ซูโหย่วเผิงนั้น  เคยเป็นความใฝ่ฝันของเด็กๆในสมัยนั้นด้วย รู้ไหม

ซูโหย่วเผิง : พวกเธอไม่สนใจเลย 

[Chomnath]

พิธีกร : พวกเธอไม่สนใจถนอมคุณเลย  ใช่ไหม  ....อื่ม ฉันคิดว่าก็เป็นสิ่งที่ดีนะ  เพราะอายุอย่างพวกเขานั้น   สามารถที่จะอยู่กับขวัญใจที่มีแฟนๆ มากมายอย่างนี้ แล้วสามารถที่จะมาดูพวกคุณ 3 คนได้รวมตัวกัน   ยื่นอยู่บนเวที พวกเธอโชคดีมาก พวกเราก็โชคดีเหมือนกัน  พวกเรามาดูภาพอดีตด้วยกันอีกครั้งดีไหม

 
ดูคลิป;    ชุนหวัน - การกลับมาอีกครั้ง ของ เสี่ยวหู่ตุ้ย


พิธีกร : หล่อไหม

ชิง : หนูจะเลียนแบบท่าเต้นของพวกเขา 3 คนหน่อย ท่าสุดท้ายของพวกเขาคือ

พิธีกร : หล่อไหม พี่โหย่วเผิงหล่อไหม
 
อี้ : ฉากสุดท้ายหล่อมากๆ

เจี๋ย : เขาทำท่าอย่างนี้

พิธีกร : จริงๆ แล้ว  อยากจะบอกกับทุกคนว่า  เชื่อว่าทุกคนพวกคุณก็เหมือนกัน คือบ้านของฉันนั้น เป็นคืนวันที่ 30 คือก่อนปีใหม่(ตรุษจีน) ทั้งครอบครัวนั้นได้

เหยียนตันเฉิน : ได้ร้องเพลงด้วยกัน


พิธีกร : ไม่ใช่ ก็คือได้ดูรายการนี้ด้วยกัน พี่ชายพี่สะใภ้ เพราะว่าพี่ชายอายุ 40 ,  41 ,  42 ประมาณนี้  จากนั้นเขากับพี่สะใภ้ก็อยู่ที่นั่น  เห็นถึงอารมณ์ที่ตื่นเต้นมากๆ  คุณทราบไหม  แล้วลูกสาวของเขาก็แค่ 3 ขวบ  ก็ยืนดูกับพวกเขาตรงหน้าจอทีวี เป็นความรู้สึกที่ตื่นเต้น  ประทับใจ  ซึ่งมันเป็นของคนสมัยปี 70 (เป็นปีของไต้หวัน ตอนนี้ 99) ปี 80   ปี 90  ซึ่งให้ความรู้สึกประทับใจ  ตื่นเต้นกับคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า ประทับใจมากๆ จริงๆ


เจี๋ย : ตอนนั้นคุณแม่ของหนูบอกว่า โอ้ ! นี่เสี่ยวหู่ตุ้ย  ตอนนั้นคุณแม่ยังเรียนในมหาลัยอยู่นั้น  บอกว่าตอนนั้นดังมากๆ ได้ฟังอะไรนะ ที่พวกเขาพูด อะไร ชิงผิงก่อเล่อเหยียน หูเตี๋ยเฟยยา จากนั้นยังพูดอีกว่า

พิธีกร : เอาล่ะๆ ฉันจะพูดแทนพวกหนู


 
บรรยาย :  4 สาวน้อยที่มีอารมณ์ตื่นเต้นนั้น  ได้แย่งกันพูด  แย่งกันคุย จากนั้นซูโหย่วเผิงแทบจะไม่มีโอกาสได้พูด   ดูสภาพแล้วเหมือนกับไม่สามารถที่จะควบคุมได้แล้ว  จนพวกเราจำต้องเชิญคุณพ่อจู มาออกหน้าอีกครั้ง

 
 
พิธีกร : สำคัญคือโหย่วเผิงไม่มีโอกาสที่จะพูดเลย  คุณรู้ไหม พวกเราจะให้เวลากับโหย่วเผิงหน่อย  ให้เขาได้พูดบ้าง เอาล่ะ ฉันจะถามอย่างนี้นะ โหย่วเผิง เสี้ยววินาทีที่เวทีของพวกคุณลอยขึ้นมานั้น  ความรู้สึกคุณเป็นอย่างไร ?


ซูโหย่วเผิง : จริงๆแล้ว  สามารถบอกได้ว่าก็เหมือนกับทุกๆคน  เป็นความสับสน เป็นความรู้สึกที่วุ่นวาย  ผมคิดว่าสำหรับพวกเรา 3 คนนั้น ช่วงเวลาที่ประทับใจหรือกินใจที่สุดนั้น  น่าจะไม่ใช่ช่วงเวลาในคืนนั้น  น่าจะเป็นช่วงการซ้อมการแสดงครั้งแรกที่จงยาง


พิธีกร : ความประทับใจ  ตื้นตันใจ  ก็ได้เริ่มจากช่วงนั้นแล้ว

ซูโหย่วเผิง : ใช่ เพราะว่าคืนนั้นพวกเราได้ซ้อมกันแล้ว  ช่วงซ้อมครั้งแรก ข้างล่างเวทียังเป็นที่ว่าง  ไม่มีคน  มีเพียงผู้กำกับนั่งตรวจดูอยู่ที่นั่น   ด้านล่างไม่มีใคร มีเพียงพวกเรา 3 คน   ก็ได้ลองยืนบนเวทีที่ลอยขึ้นมาอันนั้น   เพราะว่าพวกเราได้ลอยขึ้นมาจากข้างล่าง   และเมื่อตอนที่เพิ่งลอยขึ้นมานั้น   ข้างบนก็มีสปอร์ตไลต์ 3 ตัวส่องมาที่เรา   แล้วพวกเราก็ยืนอยู่อย่างนั้น   มันให้ความรู้สึกกับตัวเองมาก วินาทีที่ยืนแล้วเวทีขึ้นมานั้น   ทันใด รู้สึกว่าทั้งคุ้นเคยกับทั้งไม่คุ้นเคย   คุณพอทราบไหม  ก็คือ  มีความรู้สึกมากและตื้นตันใจมากๆ ด้วย  จากนั้นรู้สึกว่า ว้าว เสี่ยวหู่ตุ้ยนะ


พิธีกร : คุณก็มีความรู้สึกอย่างนี้ด้วยหรือ

ซูโหย่วเผิง : จริงๆ เสี่ยวหู่ตุ้ยนะ   เพราะว่าเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้นจะเน้นที่เวทีเพลง เป็นนักร้องดังบนเวที   ฉะนั้น  นานแล้วผมเองไม่ค่อยมีความรู้สึกอย่างนั้น   

                 ภาพในหัวผมนั้น มันเหมือนกับไมเคิล แจ๊ดสัน อยางนั้น อยู่บนเวที มีสปอตร์ทไลต์ส่องมาที่เขา  แล้วเขาก็มีท่าอย่างนี้  รู้สึกว่าเท่ หล่อมากๆ   ก็คิดไม่ถึงว่า เอ้ 3 คนได้มายืนอยู่ด้วยกัน   รู้สึกมีมาดความหล่อไม่แพ้กันเลยนะ  แล้วก็มีสปอร์ทไลต์ 3 ดวงส่องมาที่พวกเรา   วินาทีนั้น ก็มีความรู้สึกที่ไม่สามารถจะบรรยายได้  คุณทราบนะ  และในช่วงที่ซ้อมการแสดงนั้น   ก็มีความรู้สึก เพราะว่าสิ่งเหล่านั้นก็ล้วนเป็นสิ่งแรกเริ่มของพวกเรา   เป็นช่วงเวลาที่ไร้ทุกข์ไร้โศกในช่วงที่หวนคิดนั้น ก็มีหลายอย่างที่ตื้นตันใจ


พิธีกร : ก่อนที่พวกคุณจะขึ้นเวที มีการไปกำชับอะไรบ้างหรือเปล่า หรือว่าได้สอนอะไรกันบ้างมีไหม

ซูโหย่วเผิง : พวกเราจริงๆ แล้ว  ก่อนที่จะเข้าไปที่สถานียางซื่อนั้น  จริงๆ แล้วตอนที่อยู่ในห้องซ้อม   เราก็ซ้อมกันแล้วหลายครั้ง   เพราะท่าเต้นเหล่านั้นมีทั้งภาษามือ  พวกเราต่างก็หลงๆลืมๆกันบ้าง   เพราะว่าพวกเรา จริงๆแล้ว  เพลงที่จะร้องนั้นเป็นเพลงหลัก   ในอดีตนั้นมีพวก  เช่น ชิงผิงก่อเล่อเหยียน  เป็นเพลงที่ร้องบนเวที และเราก็มีหลายเวอร์ชั่นเหมือนกัน   และมีท่าเต้นที่แตกต่างกัน   บางอย่างก็เป็นเพลงประกอบละคร  มันจะซับซ้อนหน่อย   เมื่อก่อนเพื่อการแสดงคอนเสิร์ดของพวกเรานั้น   พวกเราได้เปลี่ยนแปลงไปบ้าง   

                  ฉะนั้น   ความทรงจำของพวกเรานั้นก็เป็นความทรงจำในซีดีเหล่านั้น   พวกเราก็เริ่มคิด เถียงกันแล้วว่า   วรรคนี้เป็นท่านี้หรือท่าโน้นกันแน่   พวกเราทั้ง 3  ก็ยังมีการลองทำกัน และคนที่จำได้ครบที่สุดคือ จื้อเผิง    ผมกับอู๋ฉีหลง  ก็เรียกเขาว่าเป็น อาจารย์เฉิน เพราะว่า เขานั้นจำได้ดีมากๆ   และที่เราลืม  ก็แค่ถามเขาก็ไม่มีปัญหาแล้ว
 

พิธีกร : เขามาสอนพวกคุณบ้าง (ใช่) จำของพวกคุณได้ด้วย

เหยียนตันเฉิน : จริงๆแล้ว  ฉันชอบเสี่ยวหู่ตุ้ยมากๆ (จริงสิ) ใช่แล้ว เพราะว่าเพลงในสมัยนั้น  เพลงเหล่านั้นจำได้ดีมากๆ ฉันร้องเป็นหมด

พิธีกร : ฉันคิดว่าในตอนนั้นเหมือนกับว่าไม่มีใครไม่ชอบเสี่ยวหู่ตุ้ยเลย

เหยียนตันเฉิน : คุณแม่ของฉันในตอนนั้นก็บอกว่า ไกวไกวหู่เชื่อฟังมากเลย  และรู้ว่าเขาเป็นเรียนที่มหาลัย   แล้วการเรียนก็ดีมาก   แล้วท่านก็จะสอนพวกเราว่า  เธอเห็นไหม  พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องเพลงเก่ง ทั้งยังเรียนเก่งด้วย

พิธีกร : จริงๆแล้ว พวกเขาก็ได้เป็นแบบอย่างให้กับพวกคุณแล้ว เพราะตอนนั้นก็ยังเป็นนักเรียนอยู่

ซูโหย่วเผิง : ในตอนนั้น  จริงๆแล้วผม  เรื่องเรียนเป็นเรื่องหลัก





 

จบสัมภาษณ์

[Chomnath]

: ช่วงท้ายรายการ :     (ไม่มีซับ - ภาษาจีน)


ซูโหย่วเผิง : ตอนเริ่มแรกๆนั้น  ผมเองก็เกือบจะปล่อยวางมันไป  ผมยังจำได้ว่า มีคนในบริษัทได้เรียกผมไป  คุณต้องคิดดีๆนะ


************************************************************


พิธีกร : แล้วรักแรกของคุณนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่

ซูโหย่วเผิง : ตอนนั้นพวกเรากำลังเรียนอยู่  ตอนหลังด้วยการงานที่ยุ่ง  ก็ไม่ค่อยได้ดูแลเธอ



************************************************************


พิธีกร : โหย่วเผิงอยู่ในเสี่ยวหู่ตุ้ยนั้น  เป็นคนที่ยิ้มตลอด

ซูโหย่วเผิง : อาจเป็นเพราะว่าผมไม่มีจุดเด่นอะไร ก็ได้แต่ยิ้ม


************************************************************


พิธีกร  : ฉันจำได้ว่า ในบอร์ดนั้น ยังมีคำคมอยู่อย่างนี้

ซูโหย่วเผิง : ผม..ผมไม่ค่อยสนใจ


************************************************************


โหย่วเผิงร้องเพลงสดในรายการ เพลง “ซิงกว่างอี้จิ้วช่างลั่น” 
 
         

[Alec Love Me]

 

[Alec Love Me]

 

[Alec Love Me]