《普通男孩俱乐部》乔振宇Cut3
https://www.bilibili.com/video/BV1VeZbYxEaf/?spm_id_from=333.788.recommend_more_video.-1
0:02 เทียนไคฟู่ : แม้ว่าเขาจะงานยุ่ง
0:03 แต่พอเขามีเวลาว่าง
0:07 ก็จะพาเด็กๆมาที่สตูดิโอ
0:09 ไม่ก็จะคอยอยู่เล่นเป็นเพื่อนพวกเขา
0:11 ผมรู้สึกว่าตรงนี้เป็นอะไรที่ดีมากๆเลย
0:14 หวงห้าว : พวกคุณสองคนงานค่อนข้างยุ่งเลย
0:17 พวกคุณจะมีบ้างไหม
0:18 ที่คิดอยากจะปล่อยๆเรื่องงานทิ้งไปบ้าง
0:19 แล้วก็เอาเวลามาให้กับลูกๆมากยิ่งขึ้น
0:21 งานก็ยุ่งพ่อไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนลูกเลยทำอย่างไรดี? (อักษรจีนฟ้ากรอบขาว)
0:23 ฟู่หลงเฟย : จริงๆแล้วผมก็เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง
0:25 ที่ลูกสาวผมมีงานแสดงในงานปาร์ตี้
0:26 ผมก็รับปากเขาไว้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ไป
0:29 แล้วจะบอกกับเขาว่าอย่างไรล่ะ? (อักษรจีนขาวกรอบคำพูดฟ้า)
0:31 อย่างนั้นผมเลยต้องบอกกับเขา
0:32 ว่าเพราะว่าพ่อติดงานนะ
0:33 เพราะว่าพ่อเองก็อยากที่จะไป
0:34 ขึ้นงานเวทีของพ่อมากด้วยเหมือนกัน
0:35 ที่พ่อต้องพลาดมางานเวทีแสดงของหนู
0:39 แต่ว่าครั้งหน้า
ตั้งใจ เรียนรู้ (อักษรจีนขาวกรอบฟ้าซ้าย-ขวา)
0:40 ถ้าพ่อรับปากหนูแล้วเนี่ย
0:41 พ่อก็จะมาอย่างแน่นอนเลยนะ
0:42 ใช่ครับ คุณต้องค่อยๆที่จะ
0:43 คอยบอกกับเขาอยู่เสมอ
0:44 ว่าตัวพ่อเองก็มี
0:45 สิ่งที่พ่อเองก็ชอบด้วยเช่นกันนะ
0:47 ใช่ แล้วตัวหนูเองก็มีสิ่งที่หนูชอบมันด้วยเช่นกัน
ใช้คำสัญญากับการกระทำเป็นสิ่งที่แทนคำว่าให้อภัย (อักษรจีนขวาบน)
0:49 งั้นพวกเราก็จะต้องทำเพื่อให้ได้
0:51 ในสิ่งที่เราชอบเรารักกันสิ
0:53 เพราะว่าชีวิตหลังจากนี้ต่อไปของหนู
0:54 จะต้องผ่านอะไรอีกมากมายหลายอย่างเลย
เติมเต็มทางเลือกให้กับชีวิต บอกกับลูกว่าให้เลือกในสิ่งที่เขานั้นรัก (อักษรจีนซ้ายที่ค่อยๆขึ้น)
0:56 หนูก็ต้องมีทางเลือกให้กับตนเอง
0:57 ใช่ไหมล่ะครับ
0:58 เฉียวเจิ้นอวี่ : ในทุกช่วงเวลาคุณก็จะได้เข้าไปมีบทบาท
1:00 ทุ่มเทสิ่งต่างๆให้กับเขา
1:01 เทียนไคฟู่ : แล้วมันแตกต่างกันออกไป
1:02 เฉียวเจิ้นอวี่ : ใช่ครับ
1:03 โฆษณา ความสำเร็จของฮีโร่ในยุคใหม่
1:04 กับAIช่วยประมวลผลแบบทันสมัย
1:06 การซื้อขายหุ้นที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่
1:08 เทียนไคฟู่ : ตัวเขากับคุณพ่อคุณแม่เนี่ย
1:10 เรียกได้ว่าเป็นช่วงที่ขาดพ่อขาดแม่ไม่ได้เลย
1:12 ครับ
1:14 ฟู่หลงเฟย : พวกเราถึงต้องพยายามทำให้เต็มที่ที่สุด
1:15 ให้พวกเขาได้พึ่งพวกเรานานๆหน่อย
1:17 พวเราก็ทำได้แค่เพียงเท่านี้ที่ทำได้
1:18 เทียนไคฟู่ : แล้วหลังจากนี้เพียงแค่ให้เขา
1:19 ต้องการเราก็จะทำให้
1:21 ครับ ไม่ต้องการเราก็คอยตามอยู่ด้านหลัง
1:24 เฉียวเจิ้นอวี่ : เดินไปด้วยกันสิ เทียนไคฟู่ : ใช่
1:26 เฉียวเจิ้นอวี่ : พาพวกเราไปเที่ยวด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า
1:28 เทียนไคฟู่ : ใช่
1:29 ฟู่หลงเฟย : ผมก็ยังเคยถามคำถามนี้แบบจริงจังกับลูกสาวผม
1:31 ผมบอกว่าพอพ่อโตขึ้นก็ไม่สามารถมากอดหนูได้แล้วสิ
1:33 คุณลองเดาว่าเขาตอบผมว่าอย่างไร
1:35 เขาบอกว่างั้นเราก็มายืนกอดกันซะเลยสิ
1:37 ยืนกอดกันไปเลยสิ
1:39 ความภูมิใจของมนุษย์พ่อ (อักษรจีนขาวฟ้า)
1:40 ตลกจริงเลย
1:41 หลังจากนั้นยังถามอีกนะว่าพอโตแล้ว
1:42 ถ้าพ่อจะออกไปเที่ยวข้างนอก
1:44 หนูจะพาพ่อไปด้วยไหม
1:45 หนูพาพ่อไปอยู่แล้วสิ
1:47 ผมเลยพูดว่าทำไมล่ะ
1:48 พ่อรักหนูขนาดนี้
1:49 ดูแลหนูเป็นอย่างดี
1:50 หนูจะบอกกับเพื่อนๆหนูว่า
1:51 นี่คือพ่อของหนู
1:53 เทียนไคฟู่ : แล้วอย่าลืมบันทึกเสียงคำพูดนี้เก็บไว้นะ
1:54 ฟู่หลงเฟย : ผมบันทึกไว้แล้ว ผมมีเก็บไว้เรียบร้อย
1:55 ต้องบันทึกเก็บไว้เลย (อักษรจีนซ้าย)
1:56 บางครั้งเขาก็จะมีบ้างที่เอามือถือของแม่เขา
1:57 ส่งข้อความเสียงมาให้ผม
1:58 ผมก็จะเก็บข้อความเสียงเหล่านั้นไว้ในรายการโปรดของวีแชท
2:01 ก็เหมือนกับที่ผมได้พูดไปเมื่อสักครู่
ผมก็อยากมีลูกสาวบ้าง (อักษรจีนกรอบคำพูดฟ้า)
2:02 ฟู่หลงเฟย : เราก็แค่เพียง
2:03 ให้พวกเขาได้พึ่งพวกเราอย่างนี้
2:04 เป็นช่วงเวลาที่นานกว่านี้อีกสักหน่อย
2:07 เทียนไคฟู่ : พอเขาเข้ามหาวิทลัยได้แล้วคุณก็จะสบายหน่อย
2:08 ฟู่หลงเฟย : พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้วร่างกายน่ะที่สบาย
2:10 แต่ภายในใจมันไม่สบายหรอกนะ
2:11 แล้วนี่เป็นลูกสาวด้วย
2:12 โอโห ผมจะบอกไว้เลยนะ
2:13 หวังจินซิง : หัวจะปวดเลย
2:14 ความกลัดกลุ้มที่กัดกินหัวใจ มนุษย์พ่อ (อักษรจีนสีฟ้าขวาบน)
2:15 หวงห้าว : นั่นคือสิ่งที่ผมเป็นกังวลใจ
2:17 ผมยังมีข้อคำถาม (อักษรจีนฟ้า)
2:18 ค่อนข้างที่จะกังวลกับลูกสาว
2:20 หรือว่าคุณค่อนข้างที่จะกังวลกับลูกชายมากกว่า
2:24 เฉียวเจิ้นอวี่ : จริงๆผมก็กังวลใจหมดเลยนะครับ
กังวลอะไรกับอนาคตของลูก? (อักษรจีนฟ้ากรอบขาว)
2:26 เราจะให้เขาไปเรียนรู้
2:27 ให้เขาได้ออกไปทดลองอะไรใหม่ๆ
2:29 ผมคิดว่าก็กำลังที่จะฝึกฝนเขากับอนาคตตรงนี้อยู่ครับ
2:31 ในหนทางแห่งการเอาตัวรอด
2:33 หวงห้าว : หนทางแห่งการเอาตัวรอด เฉียวเจิ้นอวี่ : ใช่ครับ
2:35 เฉียวเจิ้นอวี่ : คุณลองดูว่ามีเด็กบางคน
2:36 ที่เขานั้นเรียนเก่งมากเลย
2:39 แต่ว่าพอกับเรื่องต่างๆตรงนี้
2:41 เกี่ยวกับทักษะการเอาตัวรอดกลับไม่มี
2:42 ทำได้แค่เรื่องเรียนอย่างเดียว
2:43 ใช่ เรียนเป็นแค่อย่างเดียวก็ถือเป็นเรื่องที่ล้มเหลว
2:45 ปกติเวลาที่เราหิวเนี่ย
2:46 เราก็จะต้องไปทำก๋วยเตี๋ยวกินสักชาม
2:48 แต่ถ้าหากว่าเป็นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
2:49 เราก็จะทำมันได้ง่ายมากขึ้น
2:50 ก็อาจจะมีเด็กอยู่บางคนที่อะไรก็ไม่เป็นเลย
2:52 ว่าฉันจะต้องเริ่มทำจากตรงไหนก่อน
2:53 ไม่เคยทำอะไรเองมาก่อนเลย
2:55 เทียนไคฟู่ : ความเป็นจริงแล้วเราก็ต้องไม่ใช่เอาแค่เรื่องเรียนอย่างเดียว
กระเป๋านักเรียนที่อัดหนังสือได้ถึงยี่สิบโล แต่กลับไม่สามารถใส่เมล็ดพันธุ์เพื่อให้เข้างอกงามได้เลย (อักษรจีนมุมซ้าย)
2:57 เฉียวเจิ้นอวี่ : ใช่ครับ
2:58 ที่คุณได้เรียนรู้ในสภาพสังคม
2:59 ต้องเรียนรู้กับอะไรที่
3:00 เป็นสิ่งที่อยู่ในโลกของความเป็นจริง
3:02 ฟู่หลงเฟย : จริงๆในเรื่องการเลี้ยงดู
3:04 มันก็มีมากมายหลากหลายรูปแบบมีหมดทุกอย่าง
3:05 คุณก็ไม่สามารถบอกได้ว่าอันไหนถูกต้องที่สุดหรอก
3:06 เฉียวเจิ้นอวี่ : แล้วก็ไม่มีอันไหนที่ไม่ถูกต้องด้วยเช่นกัน
3:07 ฟู่หลงเฟย : ไม่มีหลักที่ถูกและผิด เฉียวเจิ้นอวี่ : ใช่ครับ
3:08 หวงห้าว : แล้วหากว่าอนาคตของเขา
3:09 เขาถามว่าพ่อคะ
ยังถามต่ออีกคำถาม (อักษรจีนขาวฟ้า)
3:10 หนูอยากเป็นดาราค่ะ
3:13 แล้วคุณจะช่วยสนับสนุนเขาไหม
3:14 รับได้ไหมถ้าลูกสาวอยากเป็นดารา? (อักษรจีน)
3:17 ฟู่หลงเฟย : เอาจริงๆ ผมเองก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น
3:19 หากว่าเขาอยากจะเป็น
3:20 ซึ่งด้วยตัวของพวกเราเอง
เหตุผลสุดทึ่ง (อักษรจีนน้องแมวใส่แว่น)
3:21 ที่จะต้องมารองรับ
3:22 กับอะไรหลายๆอย่าง
3:23 ทั้งในเรื่องของคำคน
3:25 ครับ แต่สิ่งที่ผมรับได้
3:27 ไม่หวังให้ลูกสาวของผม
3:28 ต้องมาเผชิญกับเรื่องต่างๆเหมือนกับที่ผมเคยเจอครับ
ไม่หวังให้ลูกสาว เจอกับความลำบากเหมือนตัวเอง (อักษรจีนฟ้าขวา)
3:29 ความจริงจากใจเลย
3:30 เฉียวเจิ้นอวี่ : แต่ผมกลับรู้สึกว่า
3:31 เราไม่จำเป็นต้อง
3:32 รีบไปกำหนดอนาคตให้เขาขนาดนั้นหรอก
3:34 เทียนไคฟู่ : ใช่ครับ
3:35 เฉียวเจิ้นอวี่ : คุณไม่สามารถที่จะไปกำหนด
3:36 ว่าเขาต้องทำอะไรเป็นอะไรตั้งแต่ยังเด็ก
3:37 ต้องให้เขาเรียนรู้และเติบโตจากเราที่เป็นแบบอย่าง
ในบางเส้นทางต้องยอมปล่อยให้ลูกคุณเองเรียนรู้จากความผิดพลาด แล้วหาความเป็นดาวส่องสว่างจากโคลนตมให้ได้ (อักษรจีนมุมซ้าย)
3:39 ผมคิดว่านี่ในความเป็นจริงก็อาจที่จะ
3:40 เป็นสิ่งที่ค่อนข้างที่จะต้องฝืนใจเอามากๆ
3:42 ซึ่งมันไม่จำเป็นเลย เทียนไคฟู่ : เป็นตัวของตัวเองดีครับ
3:43 เฉียวเจิ้นอวี่ : ใช่ เทียนไคฟู่ : ยอมที่จะให้เขาทิ้งมันไป
3:45 อย่างเช่นว่าเขามีสิ่งนี้ที่ชอบ
3:47 แต่ว่าพอผ่านไปสามนาที
เห็นด้วยเลย (อักษรจีนฟ้าจากหลงเฟย)
3:48 หรือว่าผ่านไปไม่กี่วันก็ไม่เอาแล้วไม่ชอบ
เห็นด้วยอย่างมาก (อักษรจีนฟ้าจากหลงเฟย)
3:49 แต่ว่าคุณก็ต้องยอมที่จะให้เขานั้นทิ้งสิ่งนั้นไป
3:51 ฟู่หลงเฟย : ตรงนี้คือสิ่งสำคัญอย่างมาก คุณจะไม่ชอบมันก็ได้
ถึงยังไงก็เห็นด้วย (อักษรจีนฟ้าจากหลงเฟย)
3:52 คุณก็สามารถทิ้งสิ่งนั้นไปได้
3:53 แต่ผมก็อยากที่จะเห็นเขานั้นผิดหวัง
3:54 เทียนไคฟู่ : ใช่
3:55 ฟู่หลงเฟย : ถ้าหากว่าเขาชอบมันจริงๆ
3:57 สำหรับคนที่เป็นพ่อแล้ว
3:58 ถึงยังไงก็ไม่ปฏิเสธหรอกครับ
3:59 เทียนไคฟู่ : ใช่ครับ เฉียวเจิ้นอวี่ : จริงๆแล้วผมก็แค่
4:00 เฉียวเจิ้นอวี่ : อยากจะให้คุณนั้นให้เขานั้นได้ทำสิ่งใหม่ดูก่อน
4:02 นี่ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่ง
4:03 ฟู่หลงเฟย : โอกาส เฉียวเจิ้นอวี่ : โอกาสที่จะได้ลองเรียนรู้
4:05 หลายสิ่งหลายอย่างที่จะคอยหล่อหลอม
4:09 พอเหล่าพ่อลูกอ่อนได้มารวมตัวอยู่ด้วยกัน
4:11 ที่เอาไม่รู้จักมักคุ้นมาไว้ด้วยกัน
4:12 ที่แป๊ปเดียวก็หลอมใจเข้าเป็นหนึ่งเดียวกันได้
4:13 เพราะว่าคุณคุยกันอยู่ถึงเรื่องลูกไง
4:15 ที่ไม่ว่าจะคุยกันถึงความกังวลในเรื่องของลูกๆ
4:18 ที่ไม่ว่าเขาจะเป็นเด็กดีหรือดื้อ
4:19 คุณก็จะรู้สึกว่าเนี่ย
4:21 ผมก็อยากที่จะเอาความเป็นลูกมาพูดอวดให้ได้ฟังกัน
4:22 แล้วถ้าหากว่าเขาจะโกธรผมล่ะก็
4:23 ผมก็จะพูดอวดให้ฟังบ้าง
4:25 นี่ก็อาจเรียกได้ว่า
4:26 เป็นสิ่งที่พ่อลูกอ่อน
4:28 เอามาเป็นท๊อปปิกในการพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน
4:31 ผมคิดว่าพวกเรา
4:32 เมื่อกี๊ที่คุยกันนั้นมันมีความสุขมากเลยครับ
4:34 ให้พวกเราได้เตรียมพร้อม
4:37 คงจะไม่ให้ทำภาระกิจกันใช่ไหม?! (อักษรจีนขวา)
4:40 ทำของกินกัน
4:42 ค่อย ยังชั่ว หน่อย (อักษรจีน)
4:44 เมื่อกี๊ดีที่
4:45 ผมนั้นเอาหม้อนั้นออกไปเสียก่อน
4:46 ไม่งั้นคงไหม้หมดแน่
4:48 หาของมาได้จนครบแล้ว
4:49 ดูสิว่านี่คืออะไร
4:50 ฟู่หลงเฟย : เตาย่างบาร์บีคิว
4:52 หวงห้าว : ได้อยู่นะ
4:54 ฟู่หลงเฟย : เราเอาไปวางไว้ตรงนั้นก่อน
4:56 เทียนไคฟู่ : ได้ วางไว้ตรงนี้ก่อน
4:57 ฟู่หลงเฟย : ครับ วางไว้ตรงนี้
4:58 ตั้งเตาย่างบาร์บีคิวสำเร็จ! (อักษรจีนขาวฟ้า)
5:01 ฟู่หลงเฟย : เรามีห้องครัวใหญ่เลยนะ
5:03 หวังจินซิง : ในที่สุดทุกคนก็มาเยืยนผมกันถึงที่
5:04 ผู้เคยเป็นเจ้าของกิจการบาร์บีคิว (อักษรจีนฟ้าเหลือง)
5:05 การที่จะเคย
5:08 เป็นเจ้าของกิจการร้านบาร์บีคิวได้มันก็จะต้อง หยิ่งนิดหนึ่ง
5:10 ว่าเราจะต้องทำอะไรออกมาให้มันอร่อยที่สุดให้ได้
5:13 ต้องอย่าเอาแบรนด์ตัวเองมาทำขายหน้า
5:16 ฟู่หลงเฟย : ลงมือกันได้
5:17 หวงห้าว : เริ่มเลย
5:18 เฉียวเจิ้นอวี่ : บอกเริ่มก็เอาเลย มา
5:22 มานี่กันหน่อย
5:25 ปิ๊ง ( ) ปิ๊ง
5:27 ฟู่หลงเฟย : พี่อวี่ครับ นี่มันคืออะไรอ่ะ
5:29 เตรียมของพวกนี้เอาไว้ให้พวกคุณ
5:30 เป็นของขวัญชิ้นพิเศษสุด
5:33 เทียนไคฟู่ : นี่มันไม่ใช่เป้อุ้มเด็กหรอกเหรอ
5:34 หวังจินซิง : พร้อมสายรัดเอว
5:36 เทียนไคฟู่ : ผมเลือกอันนี้
5:37 อันนี้ดูเท่สุดแล้ว
5:38 เฉียวเจิ้นอวี่ : ให้ทุกคนเลือกเป้อุ้มเด็กคนละอัน
5:40 เป็นสัญลักษณ์ของพ่อลูกอ่อนของเรา
5:43 หวงห้าว : งั้นคุณก็เป็นพ่อลูกอ่อน
5:44 แล้วคุณล่ะ
5:45 เฉียวเจิ้นอวี่ : ผมมันเหมือนกันที่ไหน
5:46 ฟู่หลงเฟย : คุณมีลูกตั้งสองคน
เริ่มเกิดการแถ (อักษรจีนฟ้าขาว)
5:47 เฉียวเจิ้นอวี่ : ผมมันไม่เหมือนกัน ฟู่หลงเฟย : พี่ชาย คุณตั้งสองคนนะ
ผมเป็นแขกรับเชิญ (อักษรจีนฟ้าซ้าย)
5:49 เฉียวเจิ้นอวี่ : นี่คือของขวัญพิเศษที่เตรียมไว้ให้เลยนะ
เปลี่ยนเรื่องซะงั้น (อักษรจีนขาวฟ้า)
5:50 จริงๆอยากให้ทุกๆคน
5:51 เอาเวลาที่ได้มาพักผ่อนด้วยกันตรงนี้
5:52 แล้วยังมีความรู้สึกถึงการได้เลี้ยงลูกในตัวไปด้วย
5:55 หวงห้าว : ถ้าหากว่าพวกเราใส่คุณก็ต้องใส่ด้วยกับเราสิ
5:56 เฉียวเจิ้นอวี่ : ผมคงไม่ต้องลูกผมโตกันหมดแล้ว
5:58 ดึงดันปากแข็งต่อ กับคำพูดอันแข็งกร้าว (อักษรจีนขาวฟ้าขวา)
5:59 ฟู่หลงเฟย : ถ้าโตแล้วก็ไปเอาเป้มาสองอันเลยสิ
6:02 เฉียวเจิ้นอวี่ : มาถึงตอนนี้ สำหรับผมมันคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วป่ะครับ
เถียงแบบ กู่ไปกลับ (อักษรจีนฟ้า)
6:04 เทียนไคฟู่ : ผมจำได้ว่าเมื่อตะกี้ตอนที่เรายังเคลียของกันอยู่
6:05 เหมือนกับยังมีเป้อีกอันที่เหลืออยู่นะ
6:08 ฟู่หลงเฟย : ใช่ด้วย
6:10 เทียนไคฟู่ : พี่ชายอวี่ครับ
6:12 ไหนลองดูหน่อยสิ
6:13 หวงห้าว : อันนี้ๆ
6:14 ฟู่หลงเฟย : อันนี้ๆ
6:15 เทียนไคฟู่ : อันนี้ๆ
6:16 หวังจินซิน : เอาน้ำใส่ไปสักขวดท่าจะดี
6:17 เทียนไคฟู่ : อันนี้ๆ
6:19 ยัดลงไปไม่หมดแล้ว
6:22 ได้แล้วล่ะ ได้แล้วล่ะ
6:25 เฉียวเจิ้นอวี่ : อันนี้ผมคิดว่า
ภาระกิจหวานเจี๊ยบ (อักษรจีนฟ้ากรอบขาวขวา)
6:27 วางเฉยเลย (อักษรจีนขาวฟ้า)
6:29 ต่อไปเราก็จะมา
6:30 ร่วมกันทำบาร์บีคิวกัน
เปลี่ยนเรื่องอีกแล้วนะ
6:32 เราต้องเตรียมวัตถุดิบกันก่อน
ดู ( ) ละคร
6:34 ใครถนัดการเตรียมวัตถุบ้าง
เริ่มกลับมาสั่งการอีกครั้ง (อักษรจีนขาวฟ้าซ้าย)
6:36 เทียนไคฟู่ : เขาไง
6:37 หวังจินซิง : คนพื้นที่ชิงต่าวเลย
6:37 ฟู่หลงเฟย : ใช่ด้วย
6:38 เฉียวเจิ้นอวี่ : แล้วคุณเป็นอย่างที่
6:39 หวงห้าว : ให้เราได้ช่วยคุณ
ผมเป็นแค่เขยชิงต่าวเท่านั้น (อักษรจีนฟ้าขวา)
6:41 ไปซื้ออะไรกลับเข้ามากินกันจะดีกว่า
6:42 เฉียวเจิ้นอวี่ : เอางั้นก็ได้
เนี่ยแหละที่ต้องการ (อักษรจีนขาวกรอบฟ้า)
6:43 เทียนไคฟู่ : อาซิงเคยเป็นเจ้าของร้านปิ้งย่างนิ
ทักษะฝีมือชั้นยอด (อักษรจีนฟ้าซ้าย)
6:44 แล้วก็ให้ผมนั้นคอยที่จะ
6:46 หวังจินซิง : เป็นลูกมือ เทียนไคฟู่ : เป็นคนเก่งๆแรงดีช่วยยกของหนักๆได้
6:48 รับหน้าที่ยกของหนัก (อักษรจีนฟ้าขวา)
6:49 เฉียวเจิ้นอวี่ : เรื่องเตรียมของกินคงต้องรบกวนพวกคุณแล้ว
6:51 เทียนไคฟู่ : ไม่มีปัญหา
6:52 เฉียวเจิ้นอวี่ : เป็นไง
6:53 ผู้กล้า3คนสุดแกร่งของทีม (อักษรจีนเหลืองฟ้า)
6:54 เทียนไคฟู่ : หน้าที่จุดถ่าน
6:55 คงต้องให้คุณสองคนแล้วกันนะ
6:56 หวังจินซิง : ต้องคอยดูด้านล่างให้มีลมอยู่ตลอดนะครับ
6:58 ความใส่ใจของอดีตเจ้าของร้านบาร์บีคิวมาเองเลย (อักษรจีน)
6:59 หวังจินซิง : แล้วไฟมันจะติดเตาง่ายหน่อย
7:00 เฉียวเจิ้นอวี่ : วางใจได้ ถึงมือผมแล้ว
7:01 หวังจินซิง : โอเค
7:02 เทียนไคฟู่ : งั้นเราเริ่มกันได้เลย
