ผู้เขียน หัวข้อ: ESSAY 20: NAN WU  (อ่าน 6831 ครั้ง)

Alec Love Me

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 13954
    • ดูรายละเอียด
ESSAY 20: NAN WU
« เมื่อ: ตุลาคม 13, 2010, 11:22:18 AM »
ESSAY 20: NAN WU

ผมเชื่อว่าใน Guanyinที่ซึ่งเป็นความหวังสำหรับชีวิตถึงแม้ว่าจะครอบครัวผมจะไม่นับถือ ศาสนาใดๆ. ผมสามารถรู้สึกได้ว่าการประพฤติตัวของศาสนาพุทธทำให้ผมสงบลง. เพื่อนๆเคยนำนิสัย 8 อย่างผมไปให้หมอดูผู้ซึ่งได้บอกว่า ผมมีโชคชะตาใน Guanyin โดยต้องท่องบทสวด[Nan Wu Guan Shi Yin Pu Sa] 10 ครั้งทุกๆวัน, จะทำให้มีความหวังในการสอบของผมและผมเชื่อฟังและจะทำทุกๆอย่างเพื่อผล ประโยชน์ในการสอบ. ครอบครัวของแฟนๆได้กลับมาที่ประเทศไทยและสวดมนตร์เพื่อผมและได้ให้สร้อยคอ ที่เป็นรูปปั้น 4 หน้าของพระพุทธเจ้าไว้กับผม.

ครั้งหนึ่ง ผมภาวนากับ พระพุทธเจ้า 4 หน้านี้เพื่อที่จะขอให้ฝนไม่ตกและมันก็ไม่ตกจริงๆ, ผมสูญเสียสร้อยคอผมโดยเหตุบังเอิญ. สำหรับผมแล้วศาสนาเป็นสิ่งที่สำคัญในจิตใจผมอย่างหนึ่ง. ผมมีครูสอนศาสนาพุทธหลายแบบ(ชื่อเล่นว่า พุธ) ซึ่งนำนักเรียนของเขาไปยัง Tu Cheng Guang Qin ซึ่งเป็นพระเก่าแก่ของ Chengtian Chansi เพื่อที่จะสวดมนตร์ที่ภูเขาซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายของเขาทั้งหมด.


เขา บอกพวกเราว่าในทุกๆจุดเปลี่ยนของชีวิตมีครั้งหนึ่งได้พยายามที่จะทำ Kharma ของเขาและอดทนอดกลั้น , การสวดมนต์ และภาวนาอย่างบริสุทธ์ที่ภูเขาจะช่วยเขาหลุดพ้นจากมัน. วันนั้นมันเป็นวันหยุด, รถทัวร์บัสมาจอดตรงข้างนอกโรงแรกในตอนเช้าตรู่, นักท่องเที่ยวทั้งหมดกำลังจะจัดปาร์ตี้ และพวกเรากำลังจะออกเดินทาง. พวกเราหยุดพักที่กลางภูเขาเพื่อที่จะปฏิบัติ 3 ขั้น 1 คุกเข่า และ 9 ขั้น 1 การโค้งคำนับทางพิธีกรรมบนถนนลาดยางกับผู้ศรัทธาคนอื่นๆ. ผมถูกทำให้เปียกผ่านขณะที่เดินขึ้นไปบนยอดเขาที่เหลือ, พวกเรา ชำเลืองมองข้างล่างด้วยความเหน็ดเหนื่อย. สายลมแรงพัดผ่านไป, ปัญหาของพวกเราถูกทำให้ดีขึ้นและดูเหมือนว่าเป็นเพราะว่าพระที่เตรียมการ, ซึ่งได้กล่าวไว้ที่จะสามารถแก้ไขเคราะห์ร้ายและพัฒนาปัญญา. ผมตั้งใจและเชื่ออย่างมาก, ผมรู้สึกว่า อุปสรรคของผมถูกทำให้ดีขึ้นและรู้สึกเป็นอิสระ.

จากนั้นผมได้บอกกับตัวเองว่า การสอบเป็นแค่เรื่องที่ท้าทายและเชื่อมั่นในผลลัพธ์ของ Kharma, พูดคุยหยอกล้อข้อสอบกับคนอื่น. ผมรู้สึกผ่อนคลายเหมือนกับอะไรๆก็ถูกทำสำเร็จ. หลังจากที่เราถึงตีนเขาแล้ว นักเรียนบางคนไปติว บางคนไปเล่นเกมส์บอล ผมกลับบ้านเพราะว่าผมรู้สึกเหนื่อย และไม่เสียใจเลยที่ผมไปวันนี้. ตื่นนอนในวันรุ่งขึ้น ผมบอกกับตัวเองว่าจะไม่แพ้สิ้นหวังแม้ว่าจะเจอกับอะไรที่ยากมากมายๆโดยคิด เสมือนว่าเป็นเกมส์ครั้งหนึ่งได้เริ่มและหลังจากนั้นก็จบ.