บ้านตระกูลเฉียว เฉียวต้าฟู่สนทนากับลูกที่ต้องการให้จวงเฉิงได้รับโทษตายให้ได้
ที่ธนาคารจินเฉิงรั่วหลงถอนหายใจ “ถ้าหากซือหม่ากัง ในเวลานี้ออกมาช่วยเหลือ ธนาคารก็มีทางรอดแล้ว แต่ว่า”หวังเล่ย “แต่ว่า เธอก็เข้าใจว่าพวกเขาอาจจะไม่รับปาก ฉันก็คิดเช่นนี้ เสริมส่งที่สมบูรณ์ให้สมบูรณ์มากขึ้นมันง่าย ช่วยเหลือในขณะที่ตกทุกข์ได้ยากมันยาก ในวงการค้ามีแต่ผลกำไรอยู่ตรงหน้า พูดอีก ตอนนี้เถ้าแก่เกิดเรื่อง ธนาคารเผชิญวิกฤตการณ์ต้องปิดลง”รั่วหลง “ใช่แล้ว พวกเราบ้านจวงกับบ้านซือหม่าไม่ใช่ญาติและเพื่อนเก่า เพราะอะไรพวกเขาต้องมาช่วยเรา”หวังเล่ย “ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเรื่องนี้บางทีมีคน ขอเพียงแต่มีหนทางพวกเราก็ไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้ ก็ได้ ฉันจะไปเป่ยผิงสักครั้ง หวังว่าสามารถพูดเกลี้ยเกล่อมซือหม่ากังให้เอาเงินทองมาฝากธนาคารของพวกเรา”รั่วหลง “นั่นก็เหน็ดเหนื่อยเธอแล้ว”หวังเล่ย “ฉันเป็นผู้จัดการธนาคารจินเฉิง นี่เป็นหน้าที่ฉัน ถึงจะเหน็ดเหนื่อยอย่างไรก็ควรทำ”รั่วหลง “ดี นั่นเธอก็ไปเป่ยผิง ฉันคงลงมาหาเบาะแสต่อเนื่อง พ่อพูดถูก ไม่ต้องเผชิญหน้ากันก็โค่นล้มแล้ว ฉันต้องใจเย็น เริ่มต้นคิดให้ระเอียดรอบครอบ”
รั่วหลงนั่งอยู่บนเตียง พยายามนั่งสมาธิเหมือนถอดจิต ได้ยินเสียงของเฉินหน่าน “รั่วหลง ฉันสืบได้แล้ว หม่าต้ามีคนรักคนหนึ่ง เปิดร้านเหล้าเล็ก ๆ ชื่อ พันจอกไม่เมา หม่าต้าไปหาเสมอ” รั่วหลงเห็นตัวเองไปหาหม่าต้าในที่เกิดเหตุอีกครั้ง รั่วหลง “หม่าต้า หม่าต้า”หม่าต้าเอาลูกดอกปาที่รั่วหลงแล้วรั่วหลงหลบได้หมด แล้วรั่วหลงตามหม่าต้าไป ตัวรั่วหลงในจิต กลับเห็น เจ้าของร้านผู้หญิงวิ่งออกจากบาร์เหล้า วิ่งออกไป” รั่วหลงลืมตา “ถูกต้อง ผู้หญิงคนนั้น แสดงว่าฉันมองข้ามเบาะแสสำคัญมาก” รั่วหลงก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจ
รั่วหลงกับเฉินหน่านจึงรีบไปที่ร้านเหล้า ปรากฏว่าร้านเหล้าไฟไหม้หมดแล้ว มีแต่หญิงชราเผากระดาษเงินกระดาษทองอยู่ รั่วหลง “ยาย ทำไมร้านนี้ถึงเปลี่ยนกลายเป็นอย่างนี้” ยายถอนหายใจ “สามวันก่อนเกิดไฟไหม้ใหญ่ที่นี่ ทั้งหมดในร้านก็จุลเป็นขี้เถ้าแล้ว น่ากลัวมาก”รั่วหลง “เถ้าแก่เนี้ยล่ะ”ยายแก่ “เพราะว่าเที่ยงคืนไฟไหม้ บางทีเขานอนหลับสนิท ไม่สามารถหนีออกมาได้ ถูกไฟคลอกตาย แม้แต่ศพก็หาไม่พบ บางทีถูกเผาเป็นขี้เถ้าแล้ว น่าสังเวชใจ ฉันได้แต่เผากระดาษเงินกระดาษทองให้เขา เขาจะได้รีบออกเดินทาง อย่าเป็นผีหลอกอยู่ที่นี่”รั่วหลง “ขอบคุณเธอมาก” รั่วหลงหมุนดูรอบ ๆเฉินหน่าน “ดูแล้ว พวกเรามาช้าไป”รั่วหลง “ไฟไหม้ที่นี่ไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างแน่นอน เป็นการฆ่าคนปิดปาก”เฉินหน่าน “แม้นแต่แบะแสสุดท้ายก็ไม่มีแล้ว” รั่วหลงกับเฉินหน่านเดินเข้าไปในร้านที่ไฟไหม้พยายามหาร่องรอย แต่ไม่พบอะไร รั่วหลงถอนหายใจ เฉินหน่าน “ฉันหามาครึ่งวันแล้ว ในที่สุดหาไม่พบอะไร ด้านในนี้มีแบะแสสำคัญไหม” รั่วหลง “มี ร้านเหล้านี้อยู่ ๆ เกิดไฟไหม้ใหญ่ ประสบภัยไหม้พินาศแล้ว ถ้าหากผู้หญิงของหม่าต้าถูกไฟคลอกตายจริง อย่างน้อยต้องเหลือซากนิดหน่อย ไม่เข้าใจว่าไม่มีอะไรเลย แต่ฉันหาครึ่งวันแล้ว แต่ทว่าแม้แต่เถ้ากระดูกก็ไม่มี”เฉินหน่าน “เธอสงสัยว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ตาย”รั่วหลง “อืม ถ้าหากเขาไม่ตาย เขาต้องมาหาฉันแน่นอน”เฉินหน่าน “เพราะอะไร”รั่วหลง “ถ้าหากฉันเป็นเขา คนรักฉันช่วยคนนั้นทำงาน เมื่อถูกคนนั้นฆ่าแล้ว ผลสุดท้ายคนนั้นแม้แต่ฉันก็ไม่ปล่อยแล้ว ยังต้องฆ่าเขา นั่นฉันก็จะไปหาคนที่คนนั้นให้ร้าย เอาข่าวไปขายเขา”เฉินหน่าน “ขอให้เป็นเรื่องจริง สิ่งที่เธอคิดถูกต้อง”
รั่วหลงเคาะประตูบ้านพ่อบ้านเปิดประตูให้ “คุณชายใหญ่ มีผู้หญิงคนหนึ่งมาหาท่าน รออยู่ที่ห้องรับแขก” รั่วหลงยิ้มเมื่อเห็นเถ้าแก่เนี้ย “สวัสดี ฉันก็คือจวงรั่วหลง เชิญนั่ง”เถ่าแก่เนี้ย “สวัสดี” แล้วนั่งลง “เธอไม่รู้จักฉันใช่ไหม ฉันคือ”รั่วหลง “ไม่ ฉันรู้จักเธอ เธอเป็นเถ้าแก่เนี้ยร้านพันจอกไม่เมา เป็นคนรักหม่าต้า ฉันไปหาหม่าต้า ปรารถนาที่จะรู้ ใครเป็นคนบงการให้เขาไปหานักฆ่าไปฆ่านายพล ฉันขอให้จวงเฉิงพ่อฉันหลุดพ้นจากโทษ แต่ว่ากำลังอยู่ในระหว่างหม่าต้าคิดจะเล่าเรื่องจริงกับฉันเวลานั้น สถานที่มืดมีคนตามมายิงข้างหลังฆ่าเขาแล้ว หม่าต้าถูกฆ่าตายต่อหน้าฉัน”เถ้าแก่เนี้ย “เพราะว่าฉันรู้ใครเป็นคนบงการหม่าต้า หานักฆ่ามาฆ่านายพล ฉันก็รู้ คนนั้นต้องการเอาโทษโยนบาปให้จวงเฉิง ตัวการคนนั้นให้พรรคพวกมาฆ่าฉัน เช่นนั้นคนฆ่าหม่าต้าย่อมจะต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน”รั่วหลง “พอดีฉันไปหาเธอ ฉันรู้ว่าร้านของเธอถูกไฟไหม้แล้ว”เถ้าแก่เนี้ย “คนบงการคนนั้นคิดจะฆ่าฉันปิดปาก ถ้าหากพวกเขารู้ว่าฉันไม่ตาย จะต้องกลับมาอีกแน่นอน”รั่วหลง “คนบงการคนนั้นคือใคร”เถ้าแก่เนี้ย “ฉันย่อมบอกเธอแน่นอน มิฉะนั้น ฉันก็จะไม่มา”รั่วหลง “เธอต้องการค่าตอบแทน ให้ฉันทำอะไรบอกฉัน ขอเพียงแต่อยู่ในขอบเขตที่ฉันสามารถทำได้ ฉันต้องรับปากเธอ”เถ้าแก่เนี้ย “ดีมาก เป็นคนตรงไปตรงมาพูดจาโผงผาง ฉันต้องการเงินจำนวนหนึ่ง”รั่วหลง “เท่าไหร่”เถ้าแก่เนี้ย “หนึ่งแสน”รั่วหลง “ฉันให้เธอสองแสน เธอต้องการเงินจำนวนนี้ จากที่นี่เพื่อไปเริ่มต้นใหม่”เถ้าแก่เนี้ย “ฉันต้องการให้เธอคุ้มครองฉันด้วยตนเอง ส่งฉันออกจากจินเฉิง”รั่วหลง “ได้ นั้นตอนนี้ ขอให้บอกคนบงการคนนั้นคือใคร” เถ้าแก่เนี้ยส่ายหน้า “รอเธอส่งฉันออกจากจินเฉิงอย่างปลอดภัย ให้เงินฉัน ฉันก็จะบอกเธอ”รั่วหลงหัวเราะ “เธอที่จริงแล้วเป็นผู้หญิงที่ฉลาดอย่างยิ่ง”
บ้านเฉียว เฉียวต้าฟู่ โทรหาตุลาการชุยเพื่อถามถึงคดีจวงเฉิงเหมือนหวังดีแต่ประสงค์ร้าย แล้วยังไปหานายพลจู ใส่ความว่าตระกูลจวงเพื่อให้นายพลโกรธ
ค่ำคืนเงียบสงัดรั่วหลงกับเถ้าแก่เนี้ยนั่งรถสามล้อถีบออกจากเมืองจินเฉิง พอถึงที่รั่วหลงก็ลงจากรถกับเถ้าแก่เนี้ย รั่วหลง “ในที่สุดเธอก็ออกจากจินเฉิงแล้ว เธอพูดได้แล้ว”เถ้าแก่เนี้ย “คนที่บงการให้หม่าต้าหานักฆ่าไปฆ่านายพลเป็นคนรวยอันดับหนึ่งในจินเฉิง เฉียวต้าฟู่”รั่วหลง “เป็นเขาจริง ๆ”เถ้าแก่เนี้ย “เธอก็รู้แล้ว”รั่วหลง “เธอสามารถยืนยันเป็นเฉียวต้าฟู่ไหม”เถ้าแก่เนี้ย “หม่าต้าบอกกับฉันด้วยตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันก็มองเห็นกับตา ผู้ช่วยอู๋ของเฉียวต้าฟู่เข้ามาหาหม่าต้า”
เถ้าแก่เนี้ยเล่าตอนที่ผู้ช่วยอู๋มาหาหม่าต้า “หม่าต้า มีเรื่องหนึ่งที่ต้องการให้เธอทำ”หม่าต้า “เรื่องอะไร”แล้วหม่าต้าก็พยักหน้าให้เถ้าแก่เนี้ยเดินออกไปเพื่อจะคุยกัน 2 คน เล่าจบ
เถ้าแก่เนี้ย “ในเวลานั้น ฉันคิดไม่ถึง เฉียวต้าฟู่พวกเขาต้องการฆ่าหม่าต้า ในที่สุด หม่าต้าเคยทำงานให้พวกเขามากมาย ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ เขาโหดเหี้ยมมาก จนกระทั่งถึง ตอนกลางคืนก่อนหน้าวันหนึ่ง” ผู้ช่วยอู๋เอาปืนยิงเถ้าแก่เนี้ยและเอาไฟเผา เถ้าแก่เนี้ยพยายามเอาตัวออกจากนั่นด้วยความลำบาก “เฉียวต้าฟู่พวกเขาเป็นคนโหดเหี้ยมมาก”รั่วหลง “เธอเอาเงินก้อนนี้ไป ถึงชนบท ทำการค้าเล็ก ๆ เริ่มต้นชีวิตใหม่ ถึงตอนนั้น บางทีฉันยังต้องการให้เธอช่วยฉัน หวังว่าถึงเวลานั้น เธอสามารถช่วยฉัน เป็นอย่างไร”เถ้าแก่เนี้ยพยักหน้ารับ “ฉันเข้าใจ นั้นฉันไปแล้ว”รั่วหลงพยักหน้า เถ้าแก่เนี้ยขึ้นรถสามล้อถีบไป รั่วหลงพยักหน้ามองจนลับตาแล้วครุ่นคิด
เช้าวันรุ่งขึ้นที่บ้านตระกูลจวง รั่วหลงอ่านหนังสือพิมพ์เห็นข่าวธนาคารจินเฉิงสักพักได้ยินเสียงเคาะประตูเดินออกไปดูเป็นหวังเล่ย “คุณหวัง เธอกลับมาแล้ว”หวังเล่ย “ใช่ นั่งรถไฟทั้งคืนติดต่อกันเพิ่งจะถึง เกรงว่ามาไม่ทันเธอไปธนาคารแล้ว เรื่องนี้ต้องรีบมาปรึกษาเธอ”รั่วหลง “เหนื่อยมากแล้ว”พ่อบ้าน “คุณหวัง คุณชายใหญ่ อาหารเช้าเตรียมพอแล้ว”รั่วหลง “ดี ไป”พ่อบ้าน “เชิญ” โต๊ะทานอาหาร หวังเล่ย “รั่วหลง ครั้งนี้ฉันได้พบ ซือหม่ากัง แต่ว่าเขายืนยันต้องการรอเถ้าแก่พ้นผิดถูกปล่อยตัวก่อน หลังจากนั้นค่อยคุยเรื่องทำงานร่วมมือกันอีก”รั่วหลง “เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดหมายอยู่แล้ว ฉันก็มีข่าวไม่ดีจะบอกเธอ”หวังเล่ย “ข่าวไม่ดีอะไร”รั่วหลงยื่นจดหมายฉบับหนึ่ง “เมื่อวานได้รับแถลงการเป็นลายลักษณ์อักษร นี่คือลูกค้าใหญ่ที่เปิดบัญชีพวกเรา พูดอีกหลังจาก5 วัน เงินฝากของพวกเขาทั้งหมดจะถอนออกไป”หวังเล่ย “5 วัน”รั่วหลง “5 วันเริ่มนับตั้งแต่เมื่อวาน ถึงตอนนี้ก็เหลือเพียง 4 วัน”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรั่วหลงลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ “เหว่ย คฤหาสน์จวง คุณลุงชุย ฉันคือรั่วหลง ได้ ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก” รั่วหลงวางโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ไม่ดี หวังเล่ย “เป็นผู้พิพากษาชุย” รั่วหลง “ใช่ เขาบอกฉัน เฉียวต้าฟู่กำลังกว้านซื้อผู้พิพากษาที่อยู่นี่ทั้งหมด ต้องการรับรองอย่างแท้จริงผลพิจรณาและตัดสินคดีพ่อ จะต้องเป็นโทษตาย”หวังเล่ย “หวังต้าฟู่ ชั่วร้ายมากจริง ๆ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรั่วหลงไปรับ “คฤหาสน์จวง ลุงเฉียว สวัสดี ได้ ได้ถึงเวลาฉันจะไปพบแน่นอน”รั่วหลงกระแทกวางหูโทรศัพท์ หวังเล่ยลุกขึ้นจากเก้าอี้ “เป็นเฉียวต้าฟู่”รั่วหลงเดินไปพูดไป “เขานัดฉันช่วงบ่ายพบที่เหม่ยลี่กินข้าว”หวังเล่ย “เพราะอะไรเขานัดเธอไปกินข้าว” รั่วหลง “ให้ฉันทาย เขาคิดสืบดูพวกเรา ถือโอกาสลองสอดแหนม ฉันรู้จะใช้วิธีอะไรไปจัดการสถานการณ์ตอนนี้”หวังเล่ย “รั่วหลง นั่นเธอไปใช่ไหม”รั่วหลง “ฉันต้องไปแน่นอน พ่อฉันพูดถูก ในที่สุดจิ้งจอกก็โผล่หางออกมาแล้ว ฉันต้องฉกฉวยโอกาสเอาไว้”รั่วหลงยิ้มแบบมีเลศนัย
ในห้องนอนรั่วหลงมองตัวเองในกระจกบานใหญ่แต่งตัวติดกระดุมอยู่ ๆ รั่วหลงก็ยิ้มเอาเสื้อกักตัวนอกออก แล้วปลดกระดุมคอออก แล้วทำผมให้ยุ่ง และยิ้มอย่างมีความหมาย
สถานที่นัดหมายร้านอาหารเหม่ยลีเฉียวต้าฟู่ “พ่อเธอเกิดเรื่องนี้ มองดูปลีกตัวได้ยากในระยะเวลาอันสั้น”รั่วหลงทำหน้าสุดโทรมยกแก้วเหล้าดื่มแบบซังกะตาย “เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ลำบากมาก”บริกรเติมเหล้ารั่วหลงส่ายหน้า “ฉันบอกตรง ๆ หวังว่าจะสามารถหาพยานหลักฐาน ยืนยันพ่อของฉันไม่ใช่บงการนักฆ่าไปฆ่านายพล แต่ว่า งงงวยไปหมดจนจับต้นชนปลายไม่ถูก ถ้าหากไม่มีวิธีช่วยพ่อฉันพ้นโทษ กลัวว่า”เฉียวต้าฟู่ “คนดีฟ้าคุ้ม ถ้าหากพ่อเธอถูกปรักปรำจริง กฎหมายต้องให้เขาเป็นคนบริสุทธิ์ ดคีนี้ศาลตรวจสำนวนและตัดสินให้เร็วขึ้นแล้ว”ลูกชายเฉียว “ฉันได้ยิน ธนาคารจินเฉิงถูกเบิกเงินจากธนาคารกิจการอาจต้องล้ม”รั่วหลงพยักหน้า “ฉันกลัดกลุ้มก็เพราะเรื่องนี้”เฉียวต้าฟู่ “ชีวิตพวกเธอมีอุปสรรคจริงๆ ฉันให้พวกเธอยืมเงิน ช่วยพวกเธอผ่านด่าน”ระหว่างเฉียวต้าฟู่พูดรั่วหลงก็ดื่มเหล้า “ขอบคุณมาก คุณลุง แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว พวกเรายังมีเส้นทางให้กลับดีขึ้น”เฉียวต้าฟู่ “นั่นก็วิเศษ สามารถบอกฉันได้ไหมอะไรทำให้ดีขึ้น”รั่วหลงดื่มเหล้าเสร็จ “บ้านพวกเราอยู่ ก่อนคุณพ่อฉันเกิดเรื่อง บอกตรง ๆ ครอบครัวซือหม่าที่เป่ยผิงติดต่อสนทนาร่วมมือกัน บ้านซือหม่าได้ตัดสินใจเข้าร่วมหุ้นธนาคารจินเฉิงของพวกเรา พวกเราสองฝ่ายกะโครงการร่วมมือกันดำเนินการเปิดบริษัทฯห้างสรรพสินค้า พวกเขาเร็วมากจะมาจินเฉิงเซ็นสัญญาร่วมมือกับพวกเรา”เฉียวมู่ “รั่วหลง พวกเธอต้องการกระโดดข้ามเคลื่อนพลบุกทำห้างสรรพสินค้า ควรจะร่วมมือกับพวกเรา พูดจริงๆ พ่อฉันและพ่อเธอก็เป็นเพื่อนเก่า พวกเราสองคนก็เป็นเพื่อนที่ดี ก็ไม่จำเป็นร่วมมือกับคนเป่ยผิงนั้น”รั่วหลง “พวกเราสองตระกูลคบกันหลายชั่วคน ทุกคนมีสัมพันธ์ที่ดีมาตลอด พ่อฉันเป็นห่วง วงการค้าเหมือนสนามรบ พวกเรามีผลกระทบร้ายแรงน้อยมากก็จริงแต่ จะส่งผลกระทบถึงมิตรภาพของพวกเราสองตระกูล อย่างนี้ไม่ดี ดังนั้นยังคงรักษาความสัมพันธ์เพื่อนให้คงอยู่ตลอดไปน่าจะดีกว่า”เฉียวต้าฟู่ “นี่อะไรได้ พวกเราร่วมมือความใกล้ชิดสนิทสนมก็เพิ่มขึ้น ความสัมพันธ์เปลี่ยนได้ดีมาก”รั่วหลง “ฉันก็เข้าใจอย่างนี้ แต่ว่า ฉันต้องฟังพ่อฉัน”เฉียวต้าฟู่ “เรื่องนี้แน่นอน”รั่วหลง “ลุงเฉียว ฉันยังต้องรีบกลับไปทำงานที่ธนาคาร มีเรื่องมากมายรอฉันไปจัดการ”เฉียวต้าฟู่ “ก็ได้ จำไว้ มีอุปสรรคอะไร ไม่ต้องเกรงใจมาหาฉัน ถามสารทุกข์สุขดิบพ่อเธอแทนฉัน”รั่วหลงทำหน้าเศร้า “ขอบคุณมาก ลุงเฉียว ฉันจะเอาเจตตนาดีของท่านมาเล่าต่อให้พ่อฉัน นั้น ฉันก็ขอตัวก่อนแล้ว”รั่วหลงดื่มเหล้าอีกจอกลุกขึ้น เฉียวมู่“รั่วหลง ฉันส่งเธอ” รั่วหลงยกมือห้าม “ไม่ต้อง ฉันสามารถไปเองได้”เฉียวมู่ “รักษาตัวด้วย”รั่วหลงเดินโซเซเหมือนคนเมาออกจากห้องไป สองคนพ่อลูกคุยกันสบประมาทรั่วหลง และคิดถึงที่รั่วหลงพูดให้ไปตรวจสอบมาว่าจริงหรือเท็จ
ที่ธนาคารจินเฉิงหวังเล่ย “หวังต้าฟู่เป็นคนโหดเหี้ยมจริง ๆ เขาไม่เพียงแต่คิดจะตีเถ้าแก่จนพังพินาศ ยังคิดให้ร้ายเขาถึงตาย”รั่วหลง “ในเมื่อรู้ว่าพวกเขาโหดเหี้ยมเช่นนี้ นั้นฉันก็ไม่ต้องยั้งมือแล้ว เขาต้องการพ่อฉันตาย นั้น ฉันก็ต้องการให้พวกเขาตาย ฉันจะให้พวกเขาได้รับโทษตามกฎหมาย ให้พวกเขาไปรับโทษตาย คิดจะจับการค้าตระกูลจวงยึดเป็นของตนเอง ฉันจะกลับหัวกลับหางมา ฮุบการค้าคนแซ่เฉียวครอบครอง”หวังเล่ย “แต่ว่า รับมือพวกเขาไม่ใช่ง่าย เธอคิดวิธีอะไรออกแล้วใช่ไหม”รั่วหลง “ฉันรู้อะไรคือจุดอ่อนทำให้พวกเขาถึงแก่ชีวิต”หวังเล่ย “เธอเรียนจิตวิทยา เธอจะต้องจับจุดอ่อนของพวกเขาได้”รั่วหลงกอดอก “จุดอ่อนของพวกเขาก็คือจิตใจที่ละโมบและต่ำช้า จิตใจที่ละโมบจะทำให้คนนั้นจิตใจถูกครอบงำด้วยความโลภ จิตใจที่ถูกครอบงำด้วยความโลภอำพรางสายตาพวกเขา วิธีการพวกเขาต่ำช้า เพื่อต้องการบรรลุเป้าหมาย เข้าใจว่าไม่เลือกวิธีการ ฉันก็ให้พวกเขามีโอกาส ทำให้พวกเขาเกิดความโลภยิ่งขึ้น ใช้วิธีการต่ำช้ายิ่งไปรับมือพวกเขา”หวังเล่ย “ความหมายของเธอคือ จัดตั้งหน่วยงานหนึ่งก่อน เพื่อล่อเฉียวต้าฟู่พวกเขาเข้าหน่วยงาน พวกเราหาโอกาสอีก จับพวกเขาตีจนพังพินาศไป” รั่วหลง “ถูกต้อง เมื่อกี้ฉันกับพวกเขาสองคนพ่อลูกพบหน้ากัน ตั้งใจแสแสร้งแสดงสักฉากแบบคนอ่อนแอความระแวงพวกเขาลดลง ถูกจิตใจที่ระแวดระวังของฉัน ใช่ฉันสะเพราะในการระแวดระวัง ฉันกลับพูดตรง ๆกับพวกเขา ซือหม่ากังต้องการร่วมมือกับพวกเรา”หวังเล่ย “ซือหม่ากัง ใช่แน่นอนไม่ได้มา”รั่วหลงหัวเราะ “ถ้าหากฉันมีวิธีที่ให้ซือหม่ากังมาล่ะ ขอเพียงแต่ให้เขามา ฉันเชื่อเฉียวต้าฟู่ก็คิดวิธีแย่งเขาไปแล้วแน่นอน”หวังเล่ย “เช่นนี้แน่นอน แย่งซือหม่ากังไปแล้ว ธนาคารจินเฉิงก็ต้องถูกปิดอย่างแน่ โดยเฉพาะพวกเขากลับได้ร่วมมือกับซือหม่ากัง กระสุนนัดเดียวได้นกสองตัว”รั่วหลง “เพราะว่าเขาละโลบ ต้องใช้วิธีการต่ำทรามไปแย่งแน่นอน ฉันก็เพียงต้องบีบเขาออกแย่งซือหม่ากัง”หวังเล่ย “แต่ปัญหาคือ ซือหม่ากังของพวกเรามาจากที่ไหนล่ะ”รั่วหลง “ของจริงไม่มา นั้นก็หาของปลอมเถิด ฉันควรขอบคุณเฉียวต้าฟู่ที่เชิญฉันไปกินข้าว เป็นเขาให้ฉันเกิดแรงบันดาลใจเรื่องนี้”
ณที่จูจีหลี่ รั่วหลงได้ไปสนทนากับเจียวเจียวที่นั่น “เรื่องฆ่านายพล ที่ผ่านมาตรวจสอบอย่างเจาะลึก ฉันได้ตรวจเป็นที่แน่นอนและแจ่มชัดเฉียวต้าฟู่ เป็นคนวางแผนอยู่เบื้องหลัง สายตาพวกเขาต้องการให้ร้ายพ่อฉันถึงตาย ในขณะเดียวกันจับพวกเราตระกูลจวงโค่นล้มจนถึงที่สุด”เจียวเจียว “พวกเธอเหล่านี้เป็นคนสังคมชั้นสูงสละเลือดเทียบกับคนพเนจรสละเลือดน่ากลัวยิ่ง ประจัญบานกันไม่เห็นเลือด แต่ว่าเปลี่ยนเป็นเพิ่มความเหี้ยมโหดในการสังหาร” รั่วหลง “ในที่สุดฉันก็เข้าใจซาบซึ้ง ป้าอู่ ครั้งนี้ฉันมาเยี่ยมเยือน คิดขอให้ท่านช่วยเรื่องหนึ่ง งานนี้ไม่ใช่ช่วยเปล่า ๆ แน่นอน ถ้าหากเธอต้องการเงื่อนไขอะไร เพียงแต่ฉันสามารถทำได้ ฉันยินยอมทั้งหมด”เจียวเจียว “พวกเราเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนไม่ต้องคุยเรื่องเงื่อนไข พวกเราลูกชาวยุทธ คำพูด 2 คำคือ น้ำใจ”รั่วหลง “น้ำใจสองคำนี้ มีค่ามาก หมื่นตำลึงทองเทียบไม่ได้ ป้าอู่ ยึดมั่นช่วยเหลือ รั่วหลงจารึกอยู่ในใจจากใจ”เจียวเจียว “ไม่ต้องขอบคุณฉัน พูด ไม่แน่ต่อไปนะ ฉันมีอะไรบางอย่างต้องการให้เธอช่วยฉัน”รั่วหลง “ได้ ถึงเวลานั้นรั่วหลงก็ยอม ลุยน้ำลุยไฟ ดาบเสียบด้านสีข้างทั้งสองข้าง อยู่สถานการณ์ไหนไม่บอกปัด”เจียวเจียว “พูดเถิด เธออยากให้พวกเราช่วยทำอะไร”รั่วหลง “ เวลานี้ฉันคิดแผนการได้แผนการหนึ่ง”แล้วรั่วหลงก็ค่อย ๆ เล่าให้เจียวเจียวฟัง
