2003 MVP Model Valuable Play

[Chomnath]

โหย่วเผิง : ใช่ ไม่ว่าอดีตหรือก่อนหน้านั้นคุณเป็นอย่างไร   แต่หากคุณมายืนอยู่จุดนี้นั้น
              ก็เป็นเด็กใหม่อยู่ดี   และเรื่องประสบการณ์นั้น แทบจะไม่มีอะไรเลย และสภาพ
              การงานทั้งหมดนั้นก็ไม่รู้อะไรเลย   ฉะนั้นก็ต้องเริ่มไปปรับตัวใหม่  โดยเฉพาะตอนนั้น
         
              ผมคิดว่ามีสิ่งหนึ่งที่สำคัญมากๆ  การบ้านหรือสิ่งที่ผมจะต้องทำในตอนนั้นคือ ต้องปรับตัวเอง
              ให้มาอยู่ในตำแหน่งของศูนย์ ใช่  หากว่าตอนนั้นคุณยังคิดอยู่เสมอว่า ฉันเป็นรุ่นพี่นะ
              จะเก่งไม่เก่งอย่างน้อยฉันก็เข้าวงการมา 6-7 ปีแล้วนะ อย่างโน้นอย่างนี้ ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว
              แน่นอนคุณจะไม่มีทางที่จะก้าวหน้าได้  ฉะนั้นตอนนั้น ผมเองก็ได้เริ่มที่จะไปยอมรับความจริง
       
              ในเรื่องนี้ของตัวเอง  ก็คือ คุณจำต้องรู้ชัดเข้าใจถึงตัวเอง มองว่าตัวเองก็ยังดีไม่พอ อื่มใช่
              เราก็เป็นแค่เด็กใหม่  ใช่แม้แต่นักศึกษาที่เพิ่งจะจบออกมานั้นก็ย่อมเหนือกว่าคุณ เพราะว่า
              พวกเขานั้นได้เรียนด้านนี้มาโดยตรง  เป็นความจริงว่า  จริงๆแล้วตัวเองนั้นแม้แต่
             
              พวกนักศึกษาใหม่ก็ยังเปรียบไม่ได้เลย อย่าคิดว่าตัวเองแน่   ฉะนั้นทุกวันหลังจากที่
              กลับไปบ้าน  หลังเลิกงานกลับไปถึงบ้านแล้ว ผมก็เขียนบันทึกประจำวันของตัวเอง (ไดอารี่)
              แล้วต้องประเมินตัวเอง  ฝืนตัวเองให้รู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไร  หลังจากนั้น
              ผมถึงได้ก้าวขึ้นแต่  ทีละก้าว  ทีละก้าว

พิธีกร     . การจะไปเริ่มนับศูนย์ใหม่นั้น   มันไม่ง่ายเลยนะ

โหย่วเผิง ; การเริ่มนับศูนย์ใหม่นั้น  จริงๆแล้วจะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก เพราะว่าตอนนั้น
              หลังจากที่เลิกงานแล้ว   ตัวเองกลับถึงบ้านแล้วก็ยังไปร้องไห้เลย ร้องไห้คนเดียว

พิธีกร     . ฉันเชื่อ

โหย่วเผิง : ใช่ กับผู้ชายคนหนึ่งในตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ ของตัวเองที่ไปจีนคนเดียว ทั้งยังไปอยู่
              ที่นั่นนานมากๆ เพราะว่าเมื่อก่อนไปนั้นก็ไป  จัดงานคอนเสิร์ต หรือไปแสดงบ้าง
              เวลานั้นก็แค่สองสามวันเอง  แต่ครั้งนี้ที่ไปไปครั้งเดียวโอ้นานมาก และไม่คุ้น
              กับอากาศที่นั่น  แล้วดูแลตัวเองไม่เป็นด้วย   เพราะว่าเมื่อก่อนที่เป็นนักร้องนั้น
              ผมเป็นคนที่ถูกดูแลเป็นอย่างดีมาก

พิธีกร     . รอบข้างมีคนมากมายดูแลใส่ใจคุณ มีพี่เลี้ยงมากมาย ยังมีผู้จัดการส่วนตัวของคุณอีก

[Chomnath]

โหย่วเผิง : การถ่ายละครเรื่องแรกของพวกเรานั้น ผม จ้าววุย ซินหยู พวกเราล้วนไม่มีผู้ช่วยเลย
              พวกเราล้วนแต่เป็นเด็กๆคนใหม่อะไรอย่างนี้ แล้วดูแลตัวเองไม่เป็นเลย
              ผมจำได้ว่าตอนนั้น พวกเราไปถ่ายที่ปักกิ่งเป็นช่วงหน้าร้อนด้วย เกือบ๔๐องศาเลย
              แล้วถ่ายเรื่องนี้ไปจนเข้าหน้าหนาว หนาวจนติดลบเลย แล้วเราเห็นอ่าวนั้นข้างบนผิวน้ำ
              กลายเป็นน้ำแข็ง พวกเราถ่ายทำกันที่เฉินเต๋อ จวนปี้สู่ อากาสนั้นแห้งแล้งมากๆ ไม่รู้อะไรเลย
             
              ตอนนั้นไม่รู้ว่าของอะไรที่กินแล้วจะร้อนใน  ผมเองนั้นแทบจะไม่เคย ได้ยินเรื่องอย่างนี้เลย
              และในสมัยวัยรุ่นก็ไม่เคยเจอเรื่องนี้ด้วย  และเมื่อถ่ายไปสองตอนแล้วไปที่นั่น หน้าผมนั้น
              ก็ค่อยๆมีตุ่มขึ้น  ผมไม่รู้ว่ามันคงอาจจะเป็นเพราะ สุขภาพไม่ค่อยดี หงุดหงิดหน่อย 
             
              เนื่องด้วยอากาศแห้งแล้ง  ก็ไม่รู้ว่ากินอะไรถึงสามารถทำให้แก้ร้อนในได้ แล้วผมก็กินเกาลัดคั่ว
              ทั้งวัน ผมรู้สึกว่าอร่อยมากๆ กินอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ปากแทบจะไม่ให้ว่างเลย กินได้ทั้งวัน

*******

โหย่วเผิง : ก็คือยอมรับว่าตัวเองไม่ดีพอ แล้วมีข้อเรียกร้องของตัวเองเยอะมากๆ เพราะว่ายังดี
              ที่ตัวเองเป็นคนราศีกันย์  การจะหาจุดอ่อนของตัวเองนั้น  ไม่ได้เป็นสิ่งที่ยาก
              ก็มักจะคิดอยู่บ่อยๆว่าตัวเองนั้นแย่มากๆ

พิธีกร     . หลังจากที่คุณหาจุดอ่อนของตัวเองหมดแล้ว ก็จะมีสร้างภาวะจิตใจในด้านการกระทำออกมา
              ไม่ใช่แต่เพียงหาจุดอ่อนออกมาเฉยๆก็จบ บางครั้งจะมีแบบหาจุดอ่อน  ของตัวเองออกมา
              หมดแล้วก็ไม่อยากจะอยู่ต่อไปแล้ว  แต่ว่าหลังจากที่คุณหาจุดอ่อนของตัวเอง
              ออกมาหมดแล้ว ยังจะต้องให้กำลังใจกับชีวิตของตัวเอง

โหย่วเผิง : ก็ต้องฝืนตัวเองทำ เช่นหากว่าไม่มีฉากของผม ผมก็จะรอดูอยู่ข้างๆ รุ่นพี่เขา
              แสดงอย่างไร ตรงหน้า monitor  ก็จะดูว่าคนอื่นเขาแสดงกันอย่างไรเป็นต้น
              จากนั้น จริงๆแล้วบางครั้งก็จะมีผู้มีประสบการณ์ คุณก็สามารถไปถามได้
              อย่าไปอายในการถาม ไปถามว่าคุณอยู่ในโรงเรียน เรียนอะไรบ้าง ก็จะรู้ว่า

              แท้จริงแล้วก็มีหลักการทฤษฏีอะไรบ้าง หรือว่าจะเป็นเสียงของเสียง เรื่องของท่าทาง
              อะไรอย่างนั้น ก็จะรู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขาได้เรียนผ่านมาอย่างนี้นี่เอง จากนั้นก็ลองไป
              สังเกตุมองคนอื่นว่าพวกเขา แสดงอย่างไร ไปเรียนรู้




 

[Chomnath]

 


พิธีกร     . ก็คือไปเรียนรู้กับคนที่เขาเรียนทางด้านนี้มาโดยเฉพาะโดยตรงอย่างนี้ใช่ไหม

โหย่วเผิง ; อื่มใช่แล้วครับ

พิธีกร     . อย่างนี้ก็ต้องทุ่มเทขยันเป็นสองเท่าเลยทีเดียว  ความสำเร็จครั้งแรกของคุณนั้น
              มาได้ง่ายเกินไป  ทั้งยังรูสึกว่ามึนๆอยู่เลย  ทันใดนั้นก็ดังขึ้นมาทันที
              แล้วการดังหรือประสบความสำเร็จในครั้งทีสองนี้

โหย่วเผิง : ผมรู้สึกว่าลึกซึ้งเข้าใจกว่า  ครั้งแรกเยอะ

พิธีกร     . นั่นคือพึ่งแต่ลำแข้งของตัวเองอย่างเดียว   ที่ได้เปิดเส้นทางนี้ให้กับตัวเอง
              แท้จริงแล้วการประสบความสำเร็จ  ในครั้งนี้ของคุณนั้นมันเหมือนกับมั่นคงกว่า
              ด้วยเหตุนี้ประสบการณ์ชีวิต  ของคุณก็ยิ่งมีมากขึ้น ก็เหมือนอย่างที่มีคำหนึ่งได้พูดไว้ว่า
   
              ชีวิตหาไม่มีอุปสรรค์หรือขวากหนามแล้ว  มันก็จะไม่ค่อยมั่นคง ฉะนั้นทำไมโหย่วเผิง
              จึงสามารถทำให้ทุกคนสัมผัสถึง  มีความรู้สึกที่ประสบความสำเร็จและเป็นผู้ใหญ่
              จริงๆแล้วครั้งนี้ที่โหย่วเผิงมาอยู่ตรงนี้นั้น  ฉันเองก็รู้สึกอยู่อย่างนึ่งก็คือ ความเป็นขวัญใจ
              ก็ยังคงความเป็นขวัญใจ ที่เปลี่ยนยากเหมือนกัน ตลอดที่ผ่านมาพวกเราก็มีแขกรับเชิญ
     
              วีไอพี มากมายเหมือนกัน แต่ว่าก็ไม่เคยมีแขกวีไอพี  คนไหนที่มีแฟนคลับมาให้กำลังใจ
              ถึงห้องส่งมากมายขนาดนี้ คุณเป็นคนแรกนะ วันนี้มีแฟนเพลง  แฟนหนังมากมายของโหย่วเผิง
              ได้มาร่วมรายการสัมภาษณ์ของเรา  อีกสักครู่พวกเราจะของเลือก  บรรดาแฟนๆในท่ามกลาง
              พวกเราออกมา เพราะว่าแฟนๆในที่นี้ล้วนมาจากสถานที่  ที่ต่างกัน บ้างก็มาจากญี่ปุ่น
         
              บ้างก็มาจากเกาหลี   มาจากฮ่องกง แฟนๆนั้นได้อยู่ในทุกมุมของโลก   อีกสักครู่เราจะเชิญ
              แฟนๆที่มาจากต่างที่ ทั้งนักเรียน ยังมีนักศึกษาของไต้หวันด้วย จะให้ทุกคนได้มาคุยต่อหน้า
              กับโหย่วเผิง พักสักครู่เดี๋ยวกลับมาค่ะ

 

[Chomnath]

พิธีกร  . การเป็นศิลปินขวัญใจคนหนึ่งนั้น  ความกดดันของโหย่วเผิงนั้นมีมากมายโดย
          ไม่ต้องสงสัยเลย  แต่ว่า เมื่อได้เห็นแฟนๆมากมาย  ที่สนับสนุนเขาอยู่ข้างๆนั้น
           แฟนเพลงแฟนหนังเหล่านี้ไม่ว่า  โหย่วเผิงจะไปถึงไหน  พวกเขาก็ไปถึงนั่น
           จริงๆแล้วมองว่าด้านหนึ่งนั้นสร้างความกดดัน  แต่อีกด้านหนึ่งนั้นก็รู้สึกว่าได้รับ
 
           กำลังใจเป็นอย่างมาก วันนี้โหย่วเผิงมาถึงห้องรายการของเรา ก็มีแฟนๆไม่ว่าจะเป็น
           แฟนเพลง  แฟนหนังมากมายได้มาอยู่เคียงข้างสนับสนุนเขา  พวกเธอก็มาในห้องส่ง
           ของพวกเราด้วย  ขอแฟนๆที่เป็นตัวแทน  ทักทายทุกคนหน่อย เรายินดีต้อนรับทุกๆคน
           ที่มาเยี่ยม ในบรรดาแฟนๆเหล่านี้นั้น บางคนมาจากญี่ปุ่น มาจากเกาหลี มาจากฮ่องกง
           ทั้งยังมีแฟนเพลงที่อยู่ในไต้หวันด้วย เอาล่ะ แต่ว่า มีแฟนๆมากันมากมายขนาดนี้ เราจะเชิญ
           ผู้โชคดี 2ท่าน มาพูดคุยกับโหย่วเผิง ก่อนอื่นให้เรามาดูประวัติส่วนตัวของพวกเขากันก่อน



บรรยาย . จูเซียวหยง เป็นนักศึกษามหาลัยที่เกาหลี เรียนคณะภาษาต่างประเทศ (จีน)
            เธอมาจากเกาหลีถึงไต้หวัน เธอดีใจมากที่ได้มีโอกาสมาเจอโหย่วเผิง

            ก่อซินอี้ เธอดีใจและภูมิใจมากที่ได้มาเจอโหย่วเผิง เธอเป็นแฟนคลับ
            ที่ร่วมเดินเคียงข้างกับโหย่วเผิงมาตลอด

 

พิธีกร  . ตัวแทนแฟนคลับสองท่าน ท่านหนึ่งนั้นเป็นชาวเกาหลี  และอีกท่านหนึ่งนั้น
           เป็นคนไต้หวัน เอาล่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำ คุณจูซินหยง สวัสดีซินหยง

ซินหยง . สวัสดีค่ะ

พิธีกร   . โอ้โห ซินหยง ภาษาจีนของคุณพูดได้ไม่เลวเลยนะ

ซินหยง . ชมเกินไปแล้วค่ะ

พิธีกร   . คุณเรียนภาษาจีนมานานแค่ไหนแล้ว

ซินหยง . ประมาณปีกว่าๆ

[Chomnath]

 

พิธีกร    . แล้วคุณติดตามผลงานของ โหย่วเผิงแต่เมื่อไหร่กัน

ซินหยง  . อื่ม 10 ปี ก่อน

โหย่วเผิง :10 ปีก่อน (ใช้มือทำสิบด้วย)

ซินหยง   . อื่ม โหย่วเผิงเขาเข้าวงการเร็วมากๆ

โหย่วเผิง : คำนี้พูดได้ดีมากๆ

พิธีกร     . ตั้งแต่สมัยอนุบาลเลยใช่ไหม ?ฮ่าๆๆๆๆ

ซินหยง   . ไม่หรอกค่ะ

พิธีกร     . เอาล่ะค่ะ คนต่อไปชื่อ ก่อซินอี้  สวัสดีค่ะ ก่อซินอี้ (สวัสดีค่ะ)
              ซินอี้นั้นเป็นแฟนคลับที่นับได้ว่าเป็นแฟนพันธ์แท้ได้เลย ใช่ไหม

ซินอี้      . น่าจะ เพราะว่าฉันติดตามเขาแต่เด็กเหมือนกัน

พิธีกร     . ติดตามเขาแต่เช้า พูดได้ดีมากๆ แล้วคุณเริ่มติดตามเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็คือสนใจเสี่ยวหู่ตุ้ย

ซินอี้      . ตอนก๋อเสี่ยว สมัยอยู่ที่ก๋อเสี่ยวนั้น ทั้งโรงเรียนเต็มไปด้วยกระแส"เสี่ยวหู่ตุ้ย"
              หากว่าใครที่ไม่ชอบ"เสี่ยวหู่ตุ้ย"ก็ถือว่าแปลกคน

พิธีกร     . ถ้างั้น คุณได้มาชื่นชอบ"เสี่ยวหู่ตุ้ย"เพราะกลัวเป็นคนแปลกคนหรือเปล่า หรือว่าชื่นชอบจริงๆ

ซินอี้      . อื่มก็คือ มีคนชอบมากๆและฉันเองก็ชอบไปด้วย  เพราะว่าเมื่อก่อนนั้นฉันเองเป็นคนที่
             ไม่ค่อยชอบดูทีวี แล้วในตอนนั้น  แต่ละอาทิตย์ นักเรียนในห้องของเราก็จะมีการมานั่งรวมกัน
             แล้วเมื่อมาถึงช่วงเวลาบ่ายโมงกว่าๆก็ไปเปิดทีวีช่องหนึ่ง  จากนั้นก็เห็นในรายการทีวี
             แล้วเอ๊ะใจว่า เอ้ มีวงหนุ่มน้อยด้วยหรือ  จากนั้นดูไปแล้วก็รู้สึกว่าสนุกนะไม่เลวเลย

พิธีกร     . ในตอนนั้นพวกคุณยังเป็นเด็กนักเรียนอยู่ (ใช่) แล้วชื่นชอบ  คุณได้ชื่นชอบเขา
              ตั้งแต่สมัยเรียนประถมมาจนถึงตอนนี้   และโหย่วเผิงเองอายุก็ไม่น้อยแล้ว
              เขาเข้าวงการเร็วไป และอายุของคุณก็คงจะไม่น้อยแล้วเหมือนกัน  แล้วเวลา
              ที่ยาวนานอย่างนี้  คุณตั้งแต่เริ่มแรกจนวันนี้ไม่เคยที่จะเปลี่ยนใจเลยหรือ

[Chomnath]

ซินอี้     . ไม่เคยค่ะ

พิธีกร    . ในสมัยนั้นพวกคนมีเป็นกลุ่มมีหลายคนที่ชอบ"เสี่ยวหู่ตุ้ย" หรือว่าเป็น
            สื่อเสี่ยวเทียนหวังในตอนนั้น ล้วนไม่เคยเปลี่ยนใจเลยหรือ

ซินอี้     . ไม่เคยเลยค่ะ

พิธีกร    . โอ้ แล้วกลุ่มนั้นของพวกคุณยังอยู่หรือเปล่า

ซินอี้     . กลุ่มอะไรหรือ

พิธีกร    . พวกคุณไม่ใช่ตั้งกลุ่มสื่อเสี่ยวเทียนโฮ่วหรือ ( 4 สาวน้อย)

ซินอี้     . ยังอยู่ พวกเรายังติดต่อกันประจำเลย

พิธีกร    . สื่อเสี่ยวเทียนโฮ่วนอกจากคุณแล้ว ยังมีอีกสามคน พวกเขาก็ชื่นชอบโหย่วเผิงหรือเปล่า

ซินอี้     . ใช่ๆ พวกเขาก็ล้วนชื่นชอบโหย่วเผิง

พิธีกร    . แล้วเหตุผลที่ชอบเขาคือะไร?

ซินอี้     . ก็คือหาขวัญใจที่ดีน่ารักอย่างนี้ไม่มีอีกแล้ว

พิธีกร    . แล้วเขาดีตรงไหน

โหย่วเผิง: ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายขึ้นมาครับ

พิธีกร    . แล้วจุดดีของเขานั้นอยู่ที่ไหน

ซินอี้     . จริงๆแล้วฉันรู้สึกว่า เขานั้นไม่ กิง (ไม่รู้แปลว่าอะไร) ทุกคนก็จะรู้สึกว่าเขานั้นเป็นขวัญใจ
             ทุกอย่างก็คงจะดีไปหมด  และฉันเองก็มองเห็นว่าเขาเป็นขวัญใจคนหนึ่งจริงๆ

[Chomnath]

พิธีกร     . อื่ม ขวัญใจของแท้ ความหล่อออกมาแล้ว

โหย่วเผิง ; เริ่มรู้สึกว่าจาก บนฟ้าลงมายืนบนโลกแล้ว

พิธีกร     . ดูแล้วเขามีกลิ่นของขวัญใจ เริ่มไม่ค่อยสบายแล้วฮ่าๆๆๆ เอาล่ะ คุณจูเซียวหยง
              วันนี้จะเปิดโอกาสให้คุณได้ถามคำถามตัวต่อตัวกับโหย่วเผิง

จู่เซียวหยง. อื่ม ตอนที่อ่านหนังสือพิมพ์ อ่านเจอว่า คุณอยากจะทำเรื่องโง่ๆมาก
               สามารถอธิบายหน่อยไหม ว่าตอนนั้นได้สู้  ผ่านพ้นมาได้อย่างไร?

พิธีกร      . ทำเรื่องโง่ๆ ความหมายของคุณคือ

โหย่วเผิง : ไม่หรอก เพราะว่าหนังสือพิมพ์นั้น สองวันก่อนที่พวกเราได้เปิดตัวไป คือหนังสือเล่มนี้
              เป็นงานแถลงของการขายหนังสือ เรื่องนั้นได้พูดถึงตอนที่เรียนอยู่ ม.6 เหตุเพราะ
              ความกดดันใหญ่มาก ฉะนั้นก็เคย แต่ว่าผมเอง  ก็ไม่อยากจะทิ้งความคิดอย่างนั้นไป
              อย่างไรก็ตามคิดก็ส่วนคิด แต่คงไม่ไปทำจริงๆหรอก ผมรู้สึกอย่างนั้น เพราะว่าคนเรานั้น
              ทุกคนยากจะหลีกเลี่ยงภาวะอารมณ์ที่ตกต่ำ ตอนนั้นทันใดนั้นก็รู้สึกว่าหมดหวัง
              ท้อแท้ ตอนนั้นก็รู้สึกว่า

พิธีกร     . ไม่อยากจะอยุ่ต่อไปแล้ว

โหย่วเผิง : ใช่ๆ ก็คิดว่าไหนๆก็ไหนๆ  ตายแล้วก็ให้แล้วกันไป  แต่ว่าไปทำไม่ได้
              แค่คิดก็พอแล้ว ฉะนั้นหากว่าความสิ้นหวังเข้ามา   ชีวิตคุณก็จะต้องใช้ท่าที
              ที่ถูกต้องไปต่อสู้กับการท้าทายเหล่านี้

พิธีกร     . ตอนที่มีการเปิดตัวหนังสือนั้น  แน่นอนสิ่งที่คุณเขียนขึ้นมานั้นเรื่องหลักๆคือเรื่อง
              ที่คุณเรียนในเจี้ยนจงคือช่วงม.6 เตรียมที่จะสอบเข้ามหาลัยตอนนั้น แต่ว่าเมื่อคุณ
              คิดสิ่งทีผ่านมาแล้ว  จริงๆแล้วสิ่งเหล่านั้นก็ไม่ใช่อะไรที่หนักหน่วงมากมายใช่ไหม
              จริงๆแล้วช่วงเวลาที่คุณตกต่ำสุดๆ หรือกดดันสุดๆ น่าจะเป็นหลายปีก่อนที่คุณจะเข้าสู่
              วงการแสดง  นั่นถึงถือว่าเป็นช่วงวิกฤตที่สุดของคุณ

โหย่วเผิง : ใช่ จริงๆแล้วตอนที่ผมอยู่ม.6นั้น ผมเองก็ไม่รู้นะ ก็เหมือนกับที่ผมได้พูดไป การสอบ
              เข้ามหาลัยของผมนั้นก็เหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างของผม ชั่วชีวิตของผมนั้น

พิธีกร     . สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเรื่องนี้เรื่องเดียว

[Chomnath]

โหย่วเผิง ; ใช่ เรื่องนี้สำคัญที่สุด แต่เมื่อคุณมองย้อนกลับไปแล้ว มันก็เป็นเพียงความสำคัญ
              ช่วงหนึ่งของชีวิตคุณ ฉะนั้นคุณจะรู้สึกว่า แท้จริงแล้วตอนนั้นคงจะไม่หนักหนา
              อะไรขนาดนั้น ยังมีอีกหลายเรื่อง

พิธีกร     . ใช่ๆ ถูกต้อง ฉะนั้น ขอทุกคน  ที่กำลังจะเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัยนั้น ก็ให้ฟังคำ
              ของโหย่วเผิงไว้  เพราะนั่นเป็นเพียงการสอบของช่วงหนึ่งของชีวิต  ใช่ว่ามันจะเป็น
              ทุกสิ่งทุกอย่างไปเลย และมันก็ไม่ใช่จะมา  ตัดสินทุกอย่างของอนาคตคุณ แต่ว่าการทำ
              อย่างสุดกำลังนั้น  ก็เป็นสิ่งที่จำต้องทำเหมือนกัน  ในตอนนั้นที่โหย่วเผิงสามารถที่จะ
   
              ก้าวข้ามด่านนี้ไปได้นั้น สามารถที่จะทำให้ความคาดหวังของทุกคนเป็นจริง ตอนนั้นเขาเอง
              ก็ทุ่มเทให้กับเรื่องนี้มากๆ ไม่ว่าจะไปศูนย์หนังสือ จะทำอย่างไรจะสามารถที่จะทำให้ได้

โหย่วเผิง ; ใช่ ผมรู้สึกว่า การสอบได้นั้นก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุด หากว่าอาจจะสอบตกหรือพลาดไป
              จริงๆแล้วก็ยังมีโอกาสอีกมากมายรออยู่ ไม่ใช่ว่าสอบไม่ติด จะทำให้ทั้งชีวิตของคุณหมดสิ้นไป
              ฉะนั้นผมคิดว่าเราจำต้องมองในแง่บวกแง่ดีบ้าง

พิธีกร     . แต่เรื่องราวอุปสรรคในตอนหลัง  ที่ได้เขียนนั้นรู้สึกว่าจะหนักใหญ่กว่า ตอนนั้นคุณเคย
              รู้สึกคิดไหมว่า เดินมาถึงทางตันแล้วนะ แล้วคิดที่จะทำเรื่องโง่ไหม

โหย่วเผิง : ก็เคยคิดนะ

พิธีกร     . อื่มเคยคิด แต่ว่าคุณก็ทำลายความคิดอันนั้นไป

โหย่วเผิง : จริงๆแล้วก็คงจะไม่ไปทำจริงๆหรอก หากจะพูดแล้วตัวผมเองนั้นก็เป็นคนหนึ่งที่มี
              ความคิดที่จะไปเผชิญกับปัญหา  ด้วยท่าทีที่ถูกต้องเหมือนกัน

พิธีกร     . อื่ม ไปเผชิญกับมันด้วยท่าทีในด้านบวก คิดในแง่ดี หลังจากนั้นมีเรื่องอะไร
             ก็จะไปเผชิญกับมัน แล้วยอมรับมัน แล้วแก้ไขมัน ปล่อยวางมัน

โหย่วเผิง : ใช่ๆๆ ยิ่งพูดยิ่งถูก

พิธีกร     . เอาล่ะ ซินอี้ ตอนนี้ให้คุณหนึ่งนาที ในการถาม

[Chomnath]

ซินอี้    . เหมือนเมื่อกี้ที่เขาพูดว่าช่วงตกต่ำ และก่อนหน้านั้นได้ยินว่า เป็นคนที่หวาดผวากับ
            ที่มีคนเยอะๆ เพราะว่าเมื่อก่อนเขาสามารถ  ที่จะไปเดินเที่ยวห้างได้อย่างไม่ต้องกังวลอะไร
            แล้วไปไนท์บาซาร์เดินเที่ยว แต่ว่าตอนหลังได้ยินว่า น้อยมากที่เขาจะไปเดินเที่ยวห้าง
            ไปในที่ที่มีคนเยอะ เพราะเขากลัวผู้คนที่มาก เหตุเพราะว่าเขาดังแล้ว กลัวจะมีคนมากมาย
            มาตามติดเขา หรือว่าอไร

พิธีกร     . อื่ม แล้วตอนนี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง

โหย่วเผิง : หากไปที่ไนท์บาซาร์ก็กล้าไป  แต่ให้ไปที่โซโกก็คงไม่กล้าไป  เพราะว่าหากไป
              ที่ไนท์บาซาร์แล้วเมื่อมีคนมามองจ้องเยอะๆก็สามารถที่จะหลบหลีกได้
              แต่ว่าหากคุณไปที่ห้าง หากอยู่ชั้นสอง ทุกคนก็จะจ้องคุณ คุณจะหาทางออกก็ไม่เจอ
              ก็จะรู้สึกว่านั่นเป็นที่ๆน่ากลัว

พิธีกร     . การจะเป็นคนของสาธารณะนั้นก็ต้องมีจุดดีจุดเสียบ้าง แต่ว่าหากว่าคุณเดินไปที่ไหน
              ก็จะมีแฟนคลับมากมาย  ติดตามคุณไป คุณก็ชินแล้วนิ

โหย่วเผิง : ไม่นะ จริงๆแล้วทุกคนก็ล้วนเข้าใจกัน พวกเขาก็รู้ๆกันว่า ชีวิตส่วนตัวผมนั้นไม่อยาก
              ให้ใครมาจ้องมอง เช่นหลังจากรายการวันนี้แล้ว ไม่มีใครจะขับรถตามผมไป ถูกไหมแน่นอน
              ก็คงจะไม่อยากจะไปติดตามหาข้อมูลว่า  ผมพักอยู่ที่ไหนอะไรอย่างนี้ พวกเขาจะไม่ทำแน่นอน

พิธีกร     . ก็คือ คุณกับพวกเขาก็มีกฏมีกติกาเล็กๆน้อยๆเหมือนกัน

โหย่วเผิง : ใช่ๆๆ ถ้าไม่งั้นผมก็จะมีสีหน้าไม่ดีแน่ๆ ผมดุนะ

พิธีกร     . คุณลองทำสีหน้าที่ดุให้ดูหน่อยซิ  ฮ่าๆๆ การเป็นขวัญใจนั้นต้องมีข้อให้ข้อห้าม
             การเป็นแฟนๆของขวัญใจ ก็จำต้องมีขอบเขตเหมือนกันใช่ไหม เอาล่ะ ช่วงเวลานี้นั้น
             เวลาของพวกคุณสองคนก็จบตรงนี้ เดี๋ยวจะมีแฟนคลับอีกสองคนขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อจะมาพูดคุย
             ซึ่งๆหน้ากับโหย่วเผิง ดีไหม พักอีกสักครู่จะกลับมา

พิธีกร     . เมื่อกี้ที่เพิ่งพูดไปว่า โหย่วเผิงนั้นอาจจะมีความรู้สึกกลัวกับคนเยอะ แต่ว่ากับ
              แฟนคลับของเขาแล้ว พวกเขาคบหากันมีความสัมพันธ์ที่ดีมากๆ ไม่ว่าจะเป็น
              แฟนคลับญี่ปุ่น เกาหลี ฮ่องกง ที่วันนี้ได้มาที่ห้องส่งของพวกเรา ต่อจากนี้เราจะเชิญมา
              อีกสองท่าน ก่อนอื่นมาดูประวัติของ  ทั้ง2ท่านก่อน

[Chomnath]

บรรยาย = คนแรกชื่อ แยเวิ่น เป็นครูประถมศึกษาของฮ่องกง ครั้งนี้เธอมาที่นี่เพื่อจะมา
             ร่วมรายการของโหย่วเผิงโดยเฉพาะ  คนที่ 2 หู่สืออิง กำลังเรียนอยู่ในมหาลัย



พิธีกร   . เอาล่ะ ก่อนอื่นเรามาทักทาย คุณครู เนี่ย  สวัสดีค่ะ (สวัสดีค่ะ)
            คุณเป็นแฟนคลับ  ของโหย่วเผิงมานานแค่ไหนแล้ว

ครูเนี่ย   . ก็คือเริ่มต้นจากเรื่อง  องค์หญิงกำมะลอ ก็คือ 4 ปีก่อน

พิธีกร    . เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ช่วง องค์หญิงกำมะลอ ก็นับว่าเป็นแฟนคลับที่ไม่ค่อยนาน
             คุณรู้ไหมว่าอดีตเขาเป็นนักร้องมาก่อน ฉันเองก็ไม่รู้ แต่มารู้ตอนหลัง

พิธีกร    . ตอนหลังถึงรู้ ตอนที่คุณดูองค์หญิงกำมะลอนั้น คุณชอบบทที่ของเล่นในเรื่องนั้น
             ใช่ไหม (ใช่)แล้วคุณชอบจุดไหนของเขา

ครูเนี่ย   . ก็คือ เขามีเสน่ห์ มีมาด (มีเสน่ห์ ) ใช่  ดูดีมากๆ

พิธีกร    . แล้วนักเรียนของคุณรู้จักเขาไหม

ครูเนี่ย   . รู้จัก (เด็กๆของคุณนะ) เพราะว่าฉันเอารูปของเขาตั้งไว้บนโต๊ะทำงานของฉัน
            แล้วพวกเขาก็ถามว่า คนนี้คือใคร?

พิธีกร    . แล้วคุณก็ตอบพวกเขาว่า เขาเป็นขวัญใจของคุณ เอ้ รีบของคุณเธอซิ เพราะเธอได้
             ปลูกฝังคนรุ่นหลังให้รู้จักคุณนะ แล้วคนต่อไปเรามาแนะนำหน่อย ชื่อสืออิง

สืออิง    . สวัสดีครับ สวัสดีครับคุณโหย่วเผิง

พิธีกร    . เป็นไงบ้าง สืออิง หน้าที่การงานในอนาคตคุณต้องดีแน่ๆ

สืออิง     . ชมเกินไปแล้วครับ

โหย่วเผิง : แน่นอน เพราะเขาเรียนด้านการให้เขียนข่าว อนาคตต้องเป็นนักข่าวที่ยอดเยี่ยมแน่นอน

พิธีกร     . เอาล่ะ สืออิง ให้คุณถามคำถาม

[Chomnath]

สืออิง     . ตอนนั้นที่คุณเข้าสู่วงการบันเทิง ขณะที่ทำงานอยู่นั้น ก็เป็นช่วงเวลาที่คุณกำลังเรียน
              เหมือนกัน แล้วในสายตาของพ่อแม่นั้น ท่านก็หวังอยากจะให้ลูกๆนั้นเรียนหนังสือสูงๆ
              ตั้งใจเรียน แล้วคุณไปพูดคุยปรึกษากับคุณพ่อคุณแม่อย่างไร

โหย่วเผิง : จริงๆแล้ว ใช่  เริ่มแรกที่ผมเข้า"เสี่ยวหู่ตุ้ย"นั้นพวกเขาก็ไม่เห็นด้วย เพราะว่าก่อนหน้านั้น
              ทุกคนก็มองว่าผมเป็นเด็กเรียน การเรียนผมนั้นดีมากๆ  ฉะนั้นท่านก็หวังว่าผมจะไปเอาดี
              ทางด้านหมอ เรียนทางด้านกฏหมาย   เป็นสิ่งที่พวกเขาคิดว่าผมต้องไปทำอย่างนั้น
              แต่ว่าสำหรับผมแล้วตอนนั้น  ก็เป็นคนที่ดื้อๆอยู่เหมือนกัน อย่างเช่น หากว่าผมจะทำอะไรนั้น
              ผมก็จะต้องไปทำให้ได้  และผมเองก็ไม่สนว่าคุณจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย หลังจากนั้นตอนหลัง
              คุณแม่เห็นใจผม รักผม  ท่านก็ได้ไปช่วยเกลี้ยกล่อม คุณพ่อให้ผม

พิธีกร     . อื่ม พึ่งแม่ให้ไปช่วยพูดกับพ่อ

โหย่วเผิง ; ใช่ๆๆ แต่ว่าตอนนั้นก็มีกฏกติกากับทางบ้านก็คือ จะไม่ให้ส่งผลกระทบต่อการเรียนของผม

พิธีกร     . แต่ว่าตอนหลัง คุณเรียนที่มหาลับไต้หวันแล้ว กลับต้องพักการเรียน แล้วคุณพ่อมองอย่างไร

โหย่วเผิง : จริงๆแล้วตอนที่ผมเรียนมหาลัยนั้น  ผมก็เข้าวงการไปแล้วหลายปีแล้ว
              ฉะนั้นพวกท่านก็   สนับสนุนผมแล้ว

พิธีกร     . และคงรู้ว่าคุณเป็นคนที่ชอบในด้านนี้จริงๆ

โหย่วเผิง : อื่ม จริงๆแล้วตอนเริ่มแรกที่พวกเขาเข้าใจคือผมจะไปเป็นผู้ช่วยรายการ ฉะนั้นไม่มี
             ใครรู้เลยว่ามันจะดัง ฉะนั้นเมื่อดังแล้ว จะบอกว่าให้หยุด ก็คงเป็นไปไม่ได้ ก็ต้องเดินต่อไป

พิธีกร     . อื่ม ฉะนั้นการเปิดกว้างของพ่อแม่นั้นก็เป็นสิ่งที่สำคัญเหมือนกัน ก็ถือว่าเป็นกำลังใจ
             ที่คอยสนับสนุน เอาล่ะ คนต่อไปคือครูเนี่ย  คุณมีเวลาหนึ่งนาทีที่จะถามคำถาม

ครูเนี่ย    . ฉันอยากจะถามว่า ช่วงขั้นตอนการเติบโตของคุณนั้น
              คุณครูมีบทบาทอิทธิพลต่อชีวิตคุณอะไรบ้าง?

พิธีกร     . สมัยเป็นนักเรียนนั้น  ครูมีบุญคุณอะไรต่อคุณบ้างเปล่า

โหย่วเผิง : มีๆ เพราะว่าตัวผมเองเป็นนักเรียนที่เรียนดีมากๆ แต่ว่าเพื่อนนักเรียน
              กลับไม่ชอบขี้หน้าผม แต่ว่าคุณครูนั้นดีต่อผมเป็นอย่างมาก

 

[Chomnath]

ครูเนี่ย    . อื่ม.. มองก็มองออก

โหย่วเผิง : อื่ม เพราะว่าผมเป็นคนที่ชอบแสดงออก  ก็คือทั้งเรียนดีทั้งชอบแสดงออก
              แต่ว่าเพื่อนนักเรียนไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมอะไรอย่างนั้น   แต่ว่าคุณครูกับผมนั้น
              ก็จะสนิทกัน  แล้วคุณครูก็รักผมมากด้วย  และความสัมพันธ์ของผมกับครูนั้นก็
              ไม่เลวเลยทีเดียว  รวมทั้งตอนนั้นที่ผมอยู่ที่เจี้ยนจงนั้น  จริงๆเรื่องนี้ก็ได้เขียนไว้
              ในหนังสือด้วย  ก็คือช่วงที่อยู่ม.6 เตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย  ก็มีคุณครูเซี่ย ซึ่งเป็น
               คุณครูแนะแนว  ท่านก็ได้ช่วยเหลือผมมากมายเหมือนกัน

พิธีกร    . อื่ม จริงๆแล้วเมื่อหวนคิด  ก็รู้สึกว่าต้องขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างมาก   เพราะตลอดเวลา
             แห่งการเติบโตนั้น  มีอาจารย์มากมายได้คอยช่วยเหลือเขา  ในยามที่เขาต้องการ
             ความช่วยเหลือ  เอาล่ะ มาขอบคุณอาจารย์ด้วยกัน  เพราะคุณครู เนี่ย ก็ต้องทำงานอย่างที่
             อาจารย์คุณทำเหมือนกัน  คือช่วยเหลือให้กำลังใจกับ  เด็กนักเรียนทุกคน

โหย่วเผิง ; ใช่ครับ จริงๆแล้วอาจารย์กับพ่อแม่นั้นเหมือนกันเลย  เพราะการปลูกฝังสร้างคน
              ให้เติบโตนั้น  พวกท่านได้มีบทบาทที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งเลย  ฉะนั้นคุณครูเนี่ย ท่านก็จะต้อง
              ดีต่อเด็กๆ สู้ๆ สร้างทัศนะคติ  ที่ดีในชีวิตให้กับพวกเขา

พิธีกร     . จริงๆแล้ว  ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่โหย่วเผิงนั้น   ปรารถนาที่จะให้โหย่วเผิง
              เป็นหมอเป็นทนาย   หรือว่าเป็นอาจารย์ ใช่ไหม

โหย่วเผิง : ก็ประมาณนี้

ครูเนี่ย     . ฉันมองว่า  โหย่วเผิงเหมาะแก่การเป็นครูมากเหมือนกับ

พิธีกร      . อื่ม  เหมาะจริงๆแล้ว แม้ว่าจะไม่สามารถเป็นอาจารย์แบบอาชีพเลย แต่ว่าเมื่อมี
              ประสบการณ์มากมายนั้น  ก็สามารถที่จะเป็นอาจารย์ด้านการ  ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับชีวิต
              จริงๆแล้วมองอีกมุมหนึ่ง  ก็เหมือนกับเป็นอาจารย์เหมือนกัน   ก็ต้องขอบคุณอาจารย์ซู

ครูเนี่ย     . จริงๆแล้วก็ใช่นะ

พิธีกร      . พวกเรานั้นจริงๆแล้ว  ได้เรียนรู้อะไรมากมายจากชีวิตคุณเหมือนกัน

โหย่วเผิง  : โอ้ รู้สึกลอยขึ้นสูงเลย

พิธีกร      . สวัสดีอาจารย์ซู ดูขรึมขึ้นเลย เอาล่ะ  เราก็ขอขอบคุณคุณครูเนี่ยกับคุณสืออิงเป็นอย่างมาก
              อีกสักครู่นั้น  พวกเราจะให้โหย่วเผิงมาพูดคุยถึง หลังจากที่เขาได้ทะยานขึ้นสู่จุดสุดยอด
              ของชีวิตอีกครั้งนั้น  ก้าวต่อไปเขาจะเดินอย่างไร  สักครู่กลับมา



 

[Chomnath]

 พิธีกร   . เมื่อกี้เราได้พูดคุย ถึงเรื่องราวของโหย่วเผิง  ว่าเขาได้ถอยออกมาจากชื่อเสียงเกียรติยศ
            ใน"เสี่ยวหุ่ตุ้ย"  แล้วหาเส้นทางของตัวเอง  ใช้วิธีการของตัวเอง  มาเปิดเส้นทาง
            การแสดงของชีวิต  ที่มาถึงจุดสูงสุดอีกครั้งของเขา  สิ่งเหล่านี้เขาทำได้อย่างไร เอาล่ะ
            ตอนนี้เรามาพูดกับโหย่วเผิง  คุณลองหวนคิดถึงชีวิต   ที่ต้องตกทุกข์ลำบากในการ
       
            ที่จะต้องเผชิญกับการแสดงนั้น  แล้วในใจคุณเคยคิดไหมว่า  จริงๆแล้วหากมามอง
            อีกมุมมองแล้ว  สำหรับหลายๆคนแล้ว  การเดินผ่านความทุกข์ยากลำบากมากมายนั้น
            เมื่อมองย้อนไปแล้วก็จะรู้สึกว่าสงสารตัวเอง  แต่ก็มีหลายๆคนก็คิดอีกมุมหนึ่งว่า
            จากเรื่องราวอุปสรรคต่างๆ แล้วนี้นั้นทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากสิ่งเหล่านั้น

            แล้วรู้สึกขอบคุณสิ่งเหล่านั้น  ว่าดีนะที่ฉันมีประสบการณ์ความล้มเหลวต่างๆเหล่านี้
            มันสามารถที่จะนำไปใช้เป็นบทเรียนในอนาคตได้  คุณคิดว่าคุณเป็นคนประเภทไหนกัน

โหย่วเผิง: แน่นอนผมเป็นประเภทที่2 ที่คุณพูด

พิธีกร    . รู้จักขอบคุณสิ่งที่ดีและไม่ดี

โหย่วเผิง: ก็คือปกติเมื่อผมไม่มีอะไรนั้น  ผมก็จะไม่ไปคิดบ่นต่ออดีตเหล่านั้น  แต่ว่าผมเป็น
              คนที่คิดเสมอว่าเวลานี้ผมนั้น  รีบที่จะมุ่งหน้าเดินต่อไป  แต่สำหรับเรื่องราวอดีตแล้ว
              ผมรู้สึกว่าผมไม่เสียใจแน่นอน  ผมคิดว่าชีวิตคนเรานั้นไม่ว่าจะเจอเรื่องดีเรื่องร้าย

              ขอเพียงให้เราตั้งใจไปทำมัน  และได้รับสิ่งเหล่านั้น  ผมคิดว่าเราไม่ได้เดินผ่านไป
              อย่างไร้ประโยชน์  ที่เดินผ่านมานั้นแน่นอนก็ต้องมีรอยแผล  หากว่าตอนนั้นคุณอาจไม่ดี
              เท่าที่ควร  คุณก็จะล่วงลงมาอีกที  หากผมไม่รู้ถึงรสชาติของชีวิตเหล่านั้นแล้ว  วันนี้ผมก็คง
              จะไม่รู้ซึ้งถึงการมีคุณค่าในวันนี้  ผมคิดว่าสิ่งที่เดินผ่านมานั้น   มันใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์

พิธีกร    . ใช่ แต่ว่าขณะที่คุณตกอยู่ในความตกต่ำนั้น  คุณคิดอย่างนี้ไหม  คือตอนตกต่ำนั้นบางครั้ง
             ก็รู้สึกเสียใจ  อาจคิดว่าหากรู้ว่าเป็นอย่างนี้แล้ว  ตอนนั้นน่าจะอดทนเรียนต่อไปสักอึก

[Chomnath]

 

 <a href="http://w1214.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1214.photobucket.com%2Falbums%2Fcc484%2Fsandy2503%2F0f2cf656.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w1214.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1214.photobucket.com%2Falbums%2Fcc484%2Fsandy2503%2F0f2cf656.pbw</a>

โหย่วเผิง : แต่นั่นเป็นช่วงการเติบโตช่วงหนึ่งของผม  ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต่างกันนั้น
              ก็จะมีความคิดที่ต่างกันด้วย  ใช่  ตอนนั้นผมก็เคยคิดว่า  สวรรค์คงแกล้งผม
              เพราะว่าตอนนั้น  หากว่าการสอบเข้ามหาลัยของผมมันไม่ยิ่งใหญ่แล้ว การที่ผม
              จะออกจากการเรียนก็คงเงียบๆ  แต่ว่าตอนนั้นเหมือนกับว่าสวรรค์ยกผมขึ้นสูงมากๆ
         
              ถ้าไม่ยกผมให้สูงขนาดนั้น  การตกลงมาของผมคงไม่สูงขนาดนั้น  ฉะนั้นผมรู้สึกว่า
              หลายๆเรื่องนั้น  เหมือนกับตอนนี้ผมคิดว่าผมเดินผ่านมามากมาย  จริงๆแล้วความดี
              ความร้ายที่เกิดขึ้นมากมายในชีวิตของคุณนั้น  จริงๆแล้วตอนนั้นมองไม่ออกว่ามันดีจริง
              หรือหรือว่ามันร้ายจริงหรือ  ฉะนั้นเรื่องราวมากมายนั้น  คุณไม่จำเป็นจะต้องรีบไปด่วนสรุป

              จริงๆนะ  เหมือนกับตอนนี้ ขณะที่คุณกำลังรุ่งประสบความสำเร็จ  แต่เมื่อผ่านไปแล้ว 2-3 ปี
              มามองแล้วก็จะรู้สึกว่า  แท้จริงแล้วมันก็ใช่ว่าจะดีนะ  หรือว่าตอนนี้คุณกำลังล้มเหลว
              แต่เมื่อผ่านไปแล้ว 2-3 ปี  คุณจะรู้สึกว่าโอ้  หากไม่มีประสบการณ์ในวันนั้น
              วันนี้ผมคง ไม่เข้มแข็งอย่างนี้

พิธีกร     . ฉะนั้นเราต้องมองกว้างๆ

โหย่วเผิง : ใช่ ผมรู้สึกว่าตอนนี้นั้น ผมเองก็เป็นคนที่จะไม่จมกับ ดีร้ายอะไรมากเกินไป

พิธีกร     . เยี่ยมมากๆ  เมื่อ 10 ปีก่อนให้คุณไปสอบเข้ามหาลัย 2-3 ปีก่อนให้คุณทะยาน
              สู่จุดสูงสุด รอบ2 ของชีวิต วันนี้จะให้คุณเป็นแบบอย่างดีไหม ดีไหม  ขออวยพรคุณ
              ต้องขอขอบคุณ ที่วันนี้  โหย่วเผิงมาร่วมรายการของเรา

โหย่วเผิง : ขอบคุณครับ

พิธีกร     . รายการ MVP "ชิงชุนจี้ซื่อป๋อ" ก็จะขอจบรายการในเวลานี้
              ก็ขอลาท่านผู้ชมทุกท่าน  เจอกันใหม่ในครั้งหน้า

*** จบบริบูรณ์ ***

 

[Chomnath]

<a href="http://www.youtube.com/v/49_3TZysIMo" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/49_3TZysIMo</a>

[Chomnath]

<a href="http://www.youtube.com/v/WnFeUdOx4dY&amp;feature=player_embedded" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/WnFeUdOx4dY&amp;feature=player_embedded</a>

Alec Su_MVP Model Valuable Play 1/3

[Chomnath]

<a href="http://www.youtube.com/v/jZQSW-5NQtM" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/jZQSW-5NQtM</a>

Alec Su_MVP Model Valuable Play 2/3

[Chomnath]

<a href="http://www.youtube.com/v/AOXo88xr5h8&amp;feature=player_embedded" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/AOXo88xr5h8&amp;feature=player_embedded</a>

Alec Su_MVP Model Valuable Play 3/3