ผู้เขียน หัวข้อ: 2004 Happy Sunday (อ่าน 29203 ครั้ง)

Chomnath · « **เมื่อ:** มีนาคม 16, 2011, 12:35:52 PM »

บทสัมภาษณ์ "ซูโหย่วเผิง"

รายการ " Happy Sunday "

ปี 2004

<a href="http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2Fc75009f1.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2Fc75009f1.pbw</a>

ญ: :เอาล่ะ พวกเราอยากจะทราบว่า ผู้ที่จะออกมาในวันนี้ คุณกับเขามีความเกี่ยวข้องอย่างไร

หลี่เหวย ;เขานับว่าเป็นผู้ทรงคุณค่าท่านหนึ่งที่ล่อลวง
ให้ผมเข้าสู่เส้นทางที่ไม่ถูกต้อง

ญ :คำพูดมีปัญหา ล่อลวงและยังเป็นทางที่ไม่ถูกต้อง แต่ว่าเขาก็เป็นผู้ทรงคุณค่า
เอาล่ะเรามาดูทางด้านคุณหวงจื่อเจียว

หวงจื่อเจียว : ผมกับเขาหรอ อื่มผมกับเขานั้นดุเดือดมาก ผมกับเขาก่อนเคยรักผู้หญิงคนเดียวกัน
อั้นมาตั้งนานแล้วไม่อยากจะพูด

ช : แต่อันนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกไม่เหนือความคาดหมายนี่
คุณรักผู้หญิงมากมายขนาดนั้น มันมักจะชนกัน

หวงจื่อเจียว : ไม่ สิ่งที่เหนือความคาดหมายนั้นอยู่ตรงไหนคุณรู้ไหม
พวกเรารักเธอในเวลาเดียวกัน และผมยังแย่งชนะเขา

ช :อันนี้เหนือความคาดหมายจริงๆ

ญ :อันนี้เหนือความคาดหมายที่สุด

หวงจื่อเจียว:เดี๋ยวอีกสักครู่จะบอกกับคุณ

ญ : เอาล่ะ ตอนนี้คุณอย่าพึ่งพูด เดี๋ยวเขาโกรธจนไม่อยากจะออกมา
โอเค มา...หลิวเอ่อจิน

หลิวเอ่อจิน : แค้นมีเหตุ หนี้มีเจ้า วันนี้มาเพื่อจะคิดบัญชีกับเขา

<a href="http://www.youtube.com/v/L4r6cV8m5Uo&feature=related" target="_blank" class="new_win">http://www.youtube.com/v/L4r6cV8m5Uo&feature=related</a>

ญ :ที่จริงฉันรู้สึกว่า รายการของเรานั้นดีมากๆ ให้เพื่อนมิตรสหายมาพบปะ
และยังสามารถให้พวกเขาได้คืนหนี้สินกัน

ช :ใช่ สิ่งที่ควรคือก็ต้องทวงคืน

ญ :สิ่งที่ควรยืมก็ยืม โอเค ฉันไม่เข้าใจว่าคนเหล่านี้หล่อขนาดนี้
ทำไมถึงมีความเกี่ยวข้องกับเขาได้ ต่อไปซืออี้หนัน

ซือ อี้หนัน :ส่วนผมนั้น ความเกี่ยวข้องผมกับเขานั้นไม่เหมือนกัน ก่อนนี้
ผมนอนร่วมเตียงกับเขาประจำ และเขากินก็กินของบ้านผม นอนก็ของบ้านผม
ซักล้างก็ของบ้านผม แต่สุดท้ายเขาตอบแทนผมอย่างนี้ ผมไม่ยอมและจะขอความยุติธรรม

ช :ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นเสมือนคนใช้ในบ้านคุณ จางล่อจิน

จาง ล่อจิน :กับคำว่า “หลังดื่มพูดความจริง” ก็คือพูดในสิ่งที่เป็นจริง สิ่งที่ผมจะบอกก็คือ
ในวันนี้ผมสามารถอยู่ตรงนี้แฉเขาในภาพที่หลังดื่มเหล้าแล้วสภาพที่ไม่อยาก ให้ใครรับรู้

ญ :ธรรมดาแล้วรายการอย่างนี้จะมีเพื่อนมากมาย ก็คือคนที่ออกรายการจะบอกว่า
ฉันอยากจะให้เพื่อนที่มาเใครเป็นใคร และเพื่อนที่ฉันไม่อยากให้มาเป็นใครเป็นใคร
จางล่อจิน ที่จริงคุณตกอยู่ในกลุ่มที่เพื่อนไม่อยากจะให้มา

จางล่อจิน :ที่จริงก่อนหน้านี้นั้น เคยหาสี่ห้าคนมาแล้ว แต่แล้วก็เหลือเพียงพวกที่อ้วน
จนบังเวทีมิดเลย หรือว่าคนนั้น จนวันนี้ไม่รู้ว่าหาถึงไหน สุดท้ายเลยเชิญผมมา

Chomnath

ญ :คุณดูสิ อย่างนี้ก็เข้าข่ายกับพวกที่ทุกคนกลัว

ช :เดิมทีไม่มีใครเขาอยากให้คุณมาหรอก เพียงแต่ให้คุณมาเพื่อจะให้มีคนเยอะขึ้นเท่านั้นเอง
เขียนคนนี้ก่อนดีกว่า ดีที่สุดอย่าเจอคนนี้เลย

จางล่อจิน ： ไม่นะ วันนี้ที่ผมมานั่งอยู่ทางนี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่ง่ายเหมือนกัน

ญ :เอาล่ะ ผู้หญิงคนเดียวในวันนี้ มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเขา

หลินเซี่ยวเล่อว :คนคนนี้นั้น เขาเป็นคนแรกที่จูบฉันในหนัง

ญ :ที่จริงฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ต้องโห่ เพราะบทที่เธอแสดงนั้นล้วนเป็นบทผู้ชาย
จูบแรกจะมีประสบการณ์ได้ไง

หลินล่อจิน :ฉะนั้นก็เพราะผู้กำกับคนนี้ เขาเป็นผู้กำกับที่ไม่เหมือนชาวบ้าน
จูหยินผิงคนนี้ เขาคิดว่าฉันทำได้จึงจับฉันลอง

ญ :คุณสามารถอะไร

หลินล่อจิน :ก็จูบแรกกับเขาไง

ญ ;งั้น คุณมาเพื่อ คุณมา

ล่ามช ：ผมเป็นล่ามเกาหลีของไฉ่หลิน

ญ ：คุณเป็นล่าม ทำไมฉันเห็นเขาเหมือนมีความรู้สึกจะไปกินเนื้อย่างเกาหลีอะไรอย่างนั้น
และจีนกลางที่เขาพูดนั้น สำเนียงออกเป็นภาษาเกาหลี เขาเป็นล่ามแล้วเธอล่ะ

ล่ามญ ：ฉันก็เป็นล่ามเกาหลีเหมือนกัน

ช ：ทำไมครั้งเดียวต้องใช้ล่ามแปลเกาหลีตั้งสองคน

ญ ：ไม่ ไม่ใช่อย่างนี้ พวกเราพูดจีนของเธอ แล้วเธอก็พูดจีนให้เขา
แล้วเขาค่อยแปลเป็นเกาหลีให้ “ไฉ่หลิน-แชริม”ฟัง

ช ：พวกเราสามารถพูดกับเธอโดยตรงก็ได้

ญ ：ภาษาจีนของเธอยังไม่ค่อยดีเท่าไรนัก พวกเราจำต้องใช้จีนผ่านทางเธอ
เพราะเธอได้จีนแค่นิดหน่อย แต่เขาก็เป็นเกาหลีนิดหน่อย

ช ：อ๋อ ช่วยกันอย่างนี้ก็ถูกแล้ว

ญ ：แต่ว่าตอนนี้เราต้องมาต้อนรับท่านผู้นี้ เพื่อนของพวกเขาถูกไหม
ไม่รู้ว่าเมื่อเขาเดินออกมา เป็นคนที่หล่อขนาดไหน ตั้งแต่เด็กๆเขาก็มี
ความหล่อมากๆ ให้พวกเรามาต้อนรับ ซูโหย่วเผิง

Chomnath

<a href="http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2F5a1885d6.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2F5a1885d6.pbw</a>

ซูโหย่วเผิง : สวัสดีครับทุกคน สวัสดีพี่เซี่ยวยิ่น จางหยี

หวงจื่อเจียว ：โอ้ หล่อจริง หล่อจริงนะ แน่มากสินะ ไม่ได้เจอะเจอหน้ามานานแล้ว
กางเกงขาดขนาดนั้นยังกล้ามาออกรายการอีก ผมเผ้าไม่เคยตัดเลยนะ (แซวเผิงหน้ารักมากค่ะ)

ซูโหย่วเผิง ：พวกนี้เป็นใครกัน พวกเขามานั่งอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรเขานั่งอยู่ที่นี่ผมไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

หวงจื่อเจียว ：ไง ไม่เคยเห็นสิ่งของสกปรกใช่เปล่า

ญ ：เมื่อออกมาปุ๊ปก็เห็นได้ถึงมิตรภาพของเพื่อนที่มีต่อกัน

ซูโหย่วเผิง ：ผมไม่ค่อยสนิทกับพวกเขาเท่าไรนัก จริงๆ พวกเขาคงมาผิดรายการแน่

หวงจื่อเจียว ：ใครมีมิตรภาพกับเขาหรอ มิตร(ไม้ป่าเดียวกัน)อาจมีบ้าง

ญ ：เดี๋ยวก่อน กางเกงคุณขาดใส่ขาดๆ กางเกงในคุณยาวเกินมาหรือเปล่า

หวงจื่อเจียว ：ตัวข้างในนั้นยาวจริงๆ

ญ ：จริง กางเกงในของเขายาวมาถึงตรงนี้เลย

ช ：นั่นเป็นเนื้อในมั้ง

ซูโหย่วเผิง ：อย่าไปแหย่เลย คนเขาคันเป็นนะ

ช ：แหย่ตรงนั้นคันหรอ

ซูโหย่วเผิง ：เขาก็คันได้นะ

ญ ：นี่คุณหมายความว่าไร

ซูโหย่วเผิง ：ไม่ เดิมผู้ผลิตทำก็ทำอย่างนี้แล้ว รูทุกรูก็มีเนื้อผ้าที่ไม่เหมือนกัน

ญ ：อ๋อ ฉันรู้แล้ว คนเขามาจากทะเลไอ้ฉิง (ทะเลอีเจี้ยนอ่ะจ๊ะ)

ซูโหย่วเผิง ：คนกรีซเขาก็ใส่กันอย่างนี้แหละ

ญ ：รักมั่นที่ทะเลไอ้ฉิง(มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน) เคยไปที่กรีซจริงหรอ

ซูโหย่วเผิง ：จริง พวกเราไปถ่ายกันที่กรีซ

ญ ：อ๋อ รักมั่นที่ทะเลไอ้ฉิง(มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน) ในเรื่องมีผู้แสดงจากที่ต่างๆใช่ไหม

ซู โหย่วเผิง ：ใช่ๆๆๆ เช่นตัวแทนจากไต้หวันมีผมและเหอยุ่นตง
จากนั้นมีตัวแทนจากเกาหลีคือไฉ่หลิน(แชริม)
นอกจากนั้นยังมีนักแสดงมากมายจากประเทศจีนอีกด้วย

Chomnath

ญ ：พวกเรามาชมตอนหนึ่งของเรื่องดีไหม มา

ซูโหย่วเผิง ：แม่ผมต้องการบีบผมให้เลิกกับเขา เรียกค่าไถ่เขาแล้วยังจะทำลายใบหน้าเขาอีก

ญ ：”มนต์รักทะเลอี้เจียน” ผู้กำกับคนนี้สุดยอดมาก มาม้า มาม๊า

ช ：ผู้กำกับคืออู่อี๋เซินแน่เลย ผมว่า โหดร้ายมาก โหดร้ายจนไม่สามารถเลียนแบบ

ญ ：มือคุณก็จับมีดเล่มนั้นอยู่ แล้วชื่อคุณก็ยังเหมือนภาษาเกาหลีหน่อย “เอินฉี่”

หวงจื่อเจียว ：ภาษาจีนของไฉ่หลิน(แชริม) ก็นับว่าดีขึ้นแล้ว แม้ไม่เจอกันนาน

ซูโหย่วเผิง ：ดีๆๆ ตอนนี้เธอได้เยอะมาก พูดได้มากๆ ธรรมดาแล้วเขาจะฟังออกเยอะเหมือนกัน

ช ：งั้นคุณควรไปได้แล้ว(ล่าม)

ญ ：ตอนนี้พวกเรามาต้อนรับผู้น่ารักท่านนี้ เอ้.... ได้ยินว่า
พวกคุณพูดภาษาเกาหลีได้บ้างใช่เปล่า

หวงจื่อเจียว ：ไม่ปิดคุณ วันนี้ที่เรามาไม่ใช่มาเพื่อซูโหย่วเผิงหรอก พวกเรารอเกือบครึ่งวันก็คนเกาหลี

ซูโหย่วเผิง ：ไม่ใช่พวกคุณมาผิดรายการเป็นเพราะผมมาผิดเอง ผมไปล่ะ (ขี้เล่นมากๆค่ะ)

หวงจื่อเจียว ：ไปเร็วๆ เร็วสิ (นะมีการแซวกันด้วย)

หลิวเอ่อจิน ：เจียวเจียวรอ(คำนี้มา)นานแล้ว

ญ ：เดี๋ยวก่อน ที่จริงฉันเชื่อว่าไฉ่หลินไม่รู้จักซูโหย่วเผิง วันนี้ฉันเพียงเชิญไฉ่หลินมา
อย่างแรกมาสามารถเห็นตัวจริงของเธอ อย่างที่สองก็คือให้ไฉ่หลินเห็นธาตุแท้ของ
ซูโหย่วเผิงเดี๋ยวคุณต้องแปลให้เธอฟัง ว่ารู้จักธาตุแท้ของซูโหย่วเผิง

Chomnath

ซูโหย่วเผิง ：พี่พี่ เขาคิดว่าผมเป็นพี่สุดหล่อมาตลอดนะ อย่าเผยความลับผมเลย

ช ：พี่ชายสุดหล่อเป็นเพียงภายนอก แต่ตัวตนเป็นสิ่งที่อยู่ข้างใน

ญ ：ใช่ ดี ให้เราใช้เสียงปรบมืออันดังมาต้อนรับคุณไฉ่หลิน โอ้ สวยจริงๆ

หวงจื่อเจียว ：นี่ๆๆ ผมนำล่ามมา

ซูโหย่วเผิง ：ออกไปๆๆ

หวงจื่อเจียว ：ไปไม่เสียเที่ยว ไม่เสียเที่ยว(ได้จับมือกับไฉ่หลิน)

หลิวเอ่อจิน ：ผมยังไม่ได้จับ

ซูโหย่วเผิง ：ยังไม่ได้จับใช่ไหม มาๆ (5555555 ขำอ่ะ)

หลิวเอ่อจิน ：คุณหลีกไปหน่อย

ญ ：เอาล่ะ เรายินดีต้อนรับคุณไฉ่หลินอย่างยิ่ง ที่ได้มาในรายการของเรา
พวกเราสามารถเห็นหน้าตาของเขา ดีใจมาก เร็วๆ คุณล่าม เนื้อย่างเตรียมพร้อมยัง

ช ：แปลก ก่อนออกรายการคนเกาหลีจะไม่ไปฉี่ก่อนนี่(มาช้า)

ญ ：เมื่อกี้ฉันบอกว่า เธอสวยมากๆ และดีใจมากที่เธอมาในรายการสบายวันอาทิตย์

ไฉ่หลิน ：ขอบคุณ

ซูโหย่วเผิง ：เธอฟังออก เข้าใจ

ญ ：เมื่อกี้ในเวที มีผู้ชายมากมายกำลังรอคอยเธออยู่ แต่เธอไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก

หวงจื่อเจียว ：โว้ย พี่พี่ นี่อะไรกัน

ญ ：ฉันขอแนะนำเธอเป็นพิเศษคุณหลี่เว่ย นี่คือชายผู้หล่อของเรา
เขาหล่อจริงๆนอกเหนือนี้จอมปลอมหมด

หลิวเอ่อจิน ：พวกเรามาผิดที่หรือว่าอะไรกัน

หวงจื่อเจียว ：ดีร้ายพวกเราล้วนเป็นหนุ่มไต้หวันนะ ทำไมเหลือแค่หลี่เหว่ยเท่านั้น
แล้วซืออี้หนันไม่ใช่ผู้ชายหรอ

หลิวเอ่อจิน ：ให้เรามาแสดงการต้อนรับของเราหน่อยสิ รักเธอนะ

ญ ：ทางนี้ยังมีแฟนละครของคุณมากมาย มาดูคุณนะ ยังมีตัวแทน
แฟนละครจากฮ่องกง เอ้ ฉันคิดว่าซูโหย่วเผิงคุณแสดงร่วมกับไฉ่หลิน
ที่สวยขนาดนี้แล้ว คุณเคยมีความกดดันหรือเปล่า

Chomnath

ซูโหย่วเผิง ：เริ่มแรกที่ได้ร่วมงานก็มีบ้าง นิดหน่อย เพราะที่สำคัญคือภาษาของพวกเรา
เริ่มแรกก็สื่อกันไม่ค่อยเข้าใจ อย่างที่สองผมรู้สึกว่าเธอมีความเป็นผู้ดีเหมือน
ดั่งเจ้าหญิงอย่างนั้นฉะนั้นเริ่มแรกก็ไม่รู้ว่าจะสื่อสารกับเขาอย่างไรดีก่อน
หลังจากนั้นได้ร่วมงานกันมานานแล้วเนี่ย เพราะเราได้ร่วมแสดงมาสองเรื่องแล้ว
นอกจากเรื่อง “มนต์รักทะเลอี้เจี้ยน”หลังจากนั้นก็เริ่ม “หยางเหมินหู่เจี้ยง-วีระบุรุษ
ขุนศึกตระกูลหยาง” ใช่ เธอก็แสดงเป็นแฟนของผม

ญ ：หยางเหมินหู่เจี้ยง

ช ：นั่นเป็นเรื่องหนังอุปรากรโบราณ(หนังจีนโบราณ) ใช่เปล่า

ซูโหย่วเผิง ：ใช่หนังอุปรากรโบราณ ยังเป็นหนังโบราณเรื่องแรกของเธออีกด้วย
เธอได้ทุ่มทำให้กับพวกเราแฟนหนังไต้หวันด้วย

ญ ：โอ้ ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันอยากจะถามเธอ คุณถามเธอ ว่าเธอรู้จัก..เข้าใจซูโหย่วเผิงไหม

ล่ามญ ：สำหรับฉันแล้วเขาเป็นนักแสดงไต้หวันคนแรกที่ฉันรู้จัก น่าจะไม่มีใครดีอย่างเขา

ช ：คนดี ชมเขาดีขนาดนั้นเลยหรอ

ซูโหย่วเผิง ：พวกคุณมีแนวคิดอะไรเหรอ

ญ ：ดีล่ะ ฉะนั้นรอสักครู่ ในใจของไฉ่หลินนั้นเธอคิดว่าซูโหย่วเผิง
เป็นผู้ชายไต้หวันที่ดียอดเยี่ยมที่สุด

ล่ามญ ：รู้จักกันมาแปดเดือนสำหรับเพื่อนแล้วในฐานะที่เป็นผู้ชาย
เธอรู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนที่ไม่เลวเลย

ญ ：ก็คือเพื่อนที่ไม่เลวเลย เธอรู้สึกว่าตรงไหนที่เขาดีที่สุด

ล่ามญ ：นึกว่าเป็นดาราที่ดังคนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าหลังได้รู้จักกันมาแปดเดือนแล้ว รู้ว่ามัน

ซูโหย่วเผิง ：เป็นเพียงนักแสดงผู้น้อยคนหนึ่ง รู้สึกว่าไม่ใช่คนดังเลยใช่ไหม

ช ：ความจริงแล้วเป็นดาราดัง หลังจากนั้นรู้ว่าไม่ดัง แท้จริงเป็นเพียง
นักแสดงชั่วคราวเอง เป็นแค่ตัวประกอบ

ญ ：ถ่อมตนมากๆ น่ารักมากๆ เอาล่ะ วันนี้เราอยากจะให้เธอรู้จักอดีตที่ผ่านมาของซูโหย่วเผิง

ซูโหย่วเผิง ：ผมว่ารายการช่วงนี้จะจบตรงนี้แล้ว

ญ ：ตรงนี้คุณเสี่ยวเหลอวบอกว่าเมื่อก่อนคุณกับเธอเคยร่วมฉากกับเขา

ซูโหย่วเผิง ：ผมนั้นเกรงใจที่จะพูดจริงๆ นี่เป็นฉากแรกจูบของคุณถูกไหม

Chomnath

หลินเซี่ยวเหล่อว ：ก็คือเถาไท่หลัน เพราะเมื่อก่อนฉัน

ญ ：เดี๋ยวก่อนๆ เหมือกับว่าเธอจะมาชกต่อยกัน เธอเดินมาความรู้สึกเหมือนกับว่าจะมา

ซูโหย่วเผิง ：เธอยังมาไม่ถึงที่ก็เริ่มพูดแล้ว

หลินเซี่ยวเหล่อว ：เพราะตอนนั้นฉันรู้สึกว่า ตอนนั้นฉันเป็นแค่ตัวประกอบ
แล้วสุดท้ายแสดงหนังเป็นผู้หญิงครั้งแรก

ญ ：แล้วเธอมีความรู้สึกอยากมีวรยุทธ

หลินเซี่ยวเหล่อว ：พวกเราตอนนั้นเล่นหนัง “หยิวเสียเอ๋อ” ยังมัดผมตั้ง

ซูโหย่วเผิง ：ยังมีตอน “หยิวเสียเอ๋อ”

หลินเซี่ยวเหล่อว ：ใช่ “หยิวเสียเอ๋อ” เขาแสดงครั้งแรก

ซูโหย่วเผิง ：ตายจริง ยังมีเจียวเจียวด้วย เรามีภาพ “หยิวเสียเอ๋อ”ที่อยู่ในเจอภาพยนต์อยู่หรือเปล่า

ซูโหย่วเผิง ：อย่าไปหัวเราะคนอื่นเลย หมู่บ้านท่าไจของไต้หวัน

ญ ：แต่ว่า “เพ่าหนิวจวงเจีย” เป็นพวกเขาร่วมแสดงใช่ไหม

ซูโหย่วเผิง ：ใช่ๆๆ

ญ ：นั่นเป็นหลังจากที่หนังเรื่องที่สองที่ร่วมแสดงกันในตอนนั้น
พวกเรามาชมดูจูบแรกนั้นดีไหม “เพ่าหนิวจวงเจีย”

หลินเซี่ยวเหล่อว ：ตัวฉันเองก็ยังไม่เคยได้ดูก่อน

หวงจื่อเจียว ：โอ้ หลายทีนะ สามครั้ง ยังใช้ลิ้นด้วย

หลินเซี่ยวเหล่อว ：ไม่มี

หวงจื่อเจียว ：น้ำลายไหล

ช ：พวกเรามาแสดงสดๆตรงนี้อีกครั้งสิ

หวงจื่อเจียว ：จินเฉิงอู่ยังพูดภาษาพื้นบ้าน

ซูโหย่วเผิง ：ในสมัยนั้นเขาก็แสดงเป็นพี่สุดหล่อแล้ว

ญ ：นี่น่าจะประมาณสิบกว่าปีที่แล้วนะ

Chomnath

หวงจื่อเจียว ：สิบสามปีแล้ว พวกคุณได้ฆ่าจินเฉิงอู่ตาย

ญ ：เขา-หล่อก็ยังหล่อเหมือนเดิม เหลือเพียงคุณ ทะเล้นก็ยังทะเล้นจนแก่เฒ่า

หวงจื่อเจียว ：ไม่นะ ซูโหย่วเผิงในสมัยนั้นก็ยังเป็นตัวประกอบ คุณดูลักษณะเขาสิ

ซูโหย่วเผิง ：มีไหน

หลินเซี่ยวเหล่อว：ไม่หรอก ที่จริง “หยิวเสียเอ๋อ”หนังเรื่องแรกในตอนนั้น

ซูโหย่วเผิง ：ตัวประกอบททำไมถึงมีบทจูบแรกที่โรแมนติกขนาดนี้ล่ะ คุณลองดู คุณมีไหมล่ะ

หวงจื่อเจียว ：เดี๋ยวก่อน คุณจะทำไม เดี๋ยวนี้แล้วเป็นอย่างไร

ญ ：อะไรกัน คุณอย่าพึงโมโห อย่าพึ่งอารมณ์ร้อน

หวงจื่อเจียว ：อะไรก็ยอม แต่อย่ามาตีไฉ่หลินของผมนะ (ไฉ่หลินเกี่ยวอะไรกับแก)

ซูโหย่วเผิง ：ไฉ่หลินเป็นของคุณไปตั้งแต่เมื่อไร

หวงจื่อเจียง ：อย่าตัดบทแสดงของผม

ญ ：ที่จริง ฉันคิดว่าไฉ่หลินน่าจะดูซูโหย่วเผิงสักหน่อย “เผาหนิ่วจวงเจีย”
ในตอนนั้นเป็นแค่จูบแรกของเขา ก็คือมันแค่เบาๆ หนังเรื่องที่เขาโตเป็นหนุ่มจริงๆนั้น
ชื่อคือ “ฉิงเซ่อ” ใช่ไหมพวกเราก็เคยดูแล้วว่าไหม เรียนถามไฉ่หลินว่าเคยดูหนังที่
ซูโหย่วเผิงแสดงที่มันเล้าอารมณ์ที่เปลือย หน่อย

ไฉ่หลิน ：ไม่เคยได้ดูเลย

ญ ：ไม่เคยดูแล้วอยากดูหรือเปล่าล่ะ ถึง “รักมั่นในทะเลไอิฉิน”จะถ่ายจบลงไปแล้ว
ไม่เป็นไร เขาอยากเพิ่มบทก็สายไปเสียแล้ว เรามาดูสิ

หวงจื่อเจียว ：โอ้ อันนี้คงใช้ลิ้นชัวร์เลยใช่ไหม คุณกล้าบอกไหมว่าไม่ใช้ลิ้น
ดูดจนฟันปลอมจะหลุด

ญ ：ผู้หญิงเป็นเจิ้นเจียหยินใช่เปล่า นี่เป็นเรื่องแรกของเจิ้นเจียหยินไหม

ซูโหย่ว ：ใช่

หวงจื่อเจียว ：เพื่อซูโหย่วเผิง ถอดเสื้อให้เห็นร่างอันงามเลย

ญ ：ฉะนั้นวันนี้เจิ้งเจียหยินเลยไม่กล้ามา เดี๋ยวก่อน
ตอนนั้นเจิ้งเจียหยินไม่ได้สวมเสื้อจริงหรอ

Chomnath

ซูโหย่วเผิง ：ผมลืมแล้ว (แกล้งโง่ 555)

ช ：คุณอย่างนี้ก็ย่ำยีเขาแย่แล้วนะ

ซูโหย่วเผิง ：ก็เมื่อกี้มีกระเบื้องโมเสทก็เลยเห็นไม่ชัด

ญ ：เดี๋ยว ฉันอยากถามคำหนึ่ง คุณจูบ ทำไมถามเขาแล้วพูดไม่ออกเลย
ในคอมีน้ำลาย ความรู้สึกที่คุณจูบเธอกับจูบเจิ้งเจียหยิน ในหนังเคยจูบไฉ่หลินไหม

ซูโหย่วเผิง ：ก็มี

ญ ：ในสามคนนี้มีความรู้สึกที่ต่างกันอย่างไรบ้าง เซี่ยวเหล่อวมีความรู้สึกอย่างไร

ซูโหย่วเผิง ：ทำเอาหัวเราะ หนาวมาก ตอนนั้นเป็นฉากฝนยังฉีดน้ำ

หลิวเซี่ยวหยิน ：หนาวมาก

ญ ：ความรู้สึกที่คุณกับเจิ้งเจียหยินจูบล่ะ

ซูโหย่วเผิง ：ตื่นเต้น

ญ ：แล้วความรู้สึกที่จูบไฉ่หลินล่ะ

ซูโหย่วเผิง ：So sweet

หวงจื่อเจียว ：พวกคุณแต่งงานเลย พวกคุณสองคน กับซูไฉ่หลินแต่งเลย

ซูโหย่วเผิง ：คุณอย่ามาพูดจุดที่ผมเจ็บปวดอีกนะ

ญ ：โอเค ขอบคุณ มา...เบยองจุนของไต้หวัน เจียวเจียวกับเอ่อจิน
เชิญพวกคุณสองคนมาบนเวที มาๆ พวกเรามาคุยถึงเรื่องของพวกเขาก่อน
บอกไฉ่หลินว่า ที่จริงตอนซูโหย่วเผิงยังเด็กๆนั้น ได้เข้าวงการพร้อมกับพวกเขาสองคน

หวงจื่อเจียว ：พวกเราเป็นกลุ่มเดียวกันของต่างกลุ่มเดียวกัน

ญ ：ใช่เหรอ

หวงจื่อเจียว ：ต่อหน้าคนเกาหลีคุณไว้หน้าผมหน่อยได้ไหม

ญ ：ดี พวกเขาเป็น ในตอนนั้น อยู่ค่ายเดียวกัน ในตอนนั้นซูโหย่วเผิงเป็นฮีโร่ที่น่ารักที่สุด
แล้วพวกเขาสองคนเป็นคนประกอบสองข้างของขวัญใจ

Chomnath

หวงจื่อเจียว ：ที่จริงในตอนนั้นพวกเราได้เข้าร่วมแข่งขันก่อนเขา
หลังจากนั้น “วงเสือน้อย”ได้ชื่อว่า “กลุ่มวงที่สุดหล่อ”

ช ：ใช่ทุกครั้งที่เห็นพวกเขาออกรายการ

ซูโหย่วเผิง ：ไม่ผิด ชื่อนี้ไม่ผิด แปลก ชื่อห้าตัวนี้เมื่อพูดแล้วมันน่าขำหรือ

ช ：มันประชดหรือเปล่า

หวงจื่อเจียง ：ไม่นะ นี่ยาวนานที่เรียกเป็นวงศิลปินรูปหล่อ

ญ ：ฉะนั้น ตอนนี้เราเชิญไฉ่หลินดูในอดีตของพวกเขาที่ไม่เคยดูมาก่อนแน่นอน
สิบห้าปีก่อน ตัวตนจริงๆของซูโหย่วเผิงว่าเป็นอย่างไร

ซูโหย่วเผิง ：ผมออกไปข้างนอกทาหน้าหน่อยนะ

หวงจื่อเจียว ：คนที่ควรออกไปน่าจะเป็นพวกเราสองคนต่างหาก
เมื่อก่อนเราสองคนทุเรศกว่าคุณ

ญ ：เอาล่ะ เรามาดูกันเลย ตอนนั้นปี 1988

ซูโหย่วเผิง ：ในตอนนั้นพวกเขายังไม่ได้ออกอัลบั้ม ยังอยู่ในช่วงเป็นผู้ช่วยรายการ
ใครหรือหวังว่าไม่เป็นฉันนะ สิบห้าปีก่อน

ญ ：อยากถามไฉ่หลินหน่อย คุณเห็นภาพสมัยนั้นของซูโหย่วเผิงรู้สึกอย่างไร

ไฉ่หลิน ：น่ารักมากๆ อยากที่จะจับใส่กระเป๋าเอาออกไปด้วย

ญ ：เขาล่ะ(หวงจื่อเจียว)

หวงจื่อเจียว ：ตอนนี้ผมหล่อขึ้นเยอะมากแล้ว คุณขำอะไร

ไฉ่หลิน ：มองเห็นร่องรอยแห่งปี

หวงจื่อเจียว ：ผมสนิทกับคุณมากหรอ คุณขำอะไร คุณมาจากประเทศไหน

ญ ：กลายเป็นภาพแห่งสิบห้าปีที่แล้วเหมือนกัน ที่จริงฉันคิดว่าพวกเขาดูจะแม่นกว่า
เพราะว่าเหมือนอย่างเรานี่มีความรู้สึกมากดดัน ว่าไหม

หวงจื่อเจียว ：พวกเขาก็คือที่หนึ่ง เพราะเขาเห็นพวกเราเป็นครั้งแรก

ญ ：คุณพูด สักครู่คุณบอกกับเขาว่า

Chomnath

หวงจื่อเจียว ：ผมกับเขาเคยรักผู้หญิงคนเดียวกันในเวลาเดียวกัน
และยังแย่งชนะ เพราะผู้หญิงคนนี้เราออกไปต่างประเทศ

ญ ：ฉันรู้สึกว่า เรื่องเหล่านี้ น่าต้องให้อู่ฉี่หลงมาถึงจะมีเรื่องพูด
พวกคุณมาแล้วจะมีอะไร

หวงจื่อเจียว ：อู๋ฉี่หลง ผมกับเขาก็เคยรักผู้หญิงคนเดียวกัน
ในเวลาเวเดียวกันด้วย นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว

ซูโหย่วเผิง ：ธรรมดาแล้วชีวิตส่วนตัวของเจียวๆนั้นยุ่งเหยิงมาก

หวงจื่อเจียว ：ไม่หรอก ผมก็ตามรอย วงเสียวหู่ตุ้ย ของพวกคุณ

ซูโหย่วเผิง ：อย่างมาลายนี้นะเธอ

หวงจื่อเจียว ：จะให้พูดจริงๆหรอ

ญ ：แน่นอน เรื่องนี้ยังจะต้องมีหลักฐานบ้าง

ช ：คุณก็มาแล้ว ไม่พูดได้เหรอ

หวง จื่อเจียว ：สิบห้าปีก่อนตอนนั้นเรา ไต้หวันไม่มีชาวฮาหยือ หลังจากนั้น
ฉันได้ติดตามรอยเท้าเขา ที่จริงเขาเป็นผู้จุดประกายชาวฮามู่ตัวจริงของฉัน จริงไหม

ซูโหย่วเผิง ：ก็จริง

หวงจื่อเจียว ：จากนั้นคุณชอบคุณจงเซิงหมิงไฉ

ซูโหย่วเผิง ：จงเซิงหมิงไฉ

หวง จื่อเจียว ：เลวร้ายขนาดไหนคุณรู้ไหม พวกเราจะคุยกับเขาก็ไม่มีทาง
เขาฟังหูฟังตลอดเลย อยู่ที่นั่นเหมือนกับว่ารู้เป็นจริงๆอย่างนั้น แล้วก็อยู่ที่นั่น
ร้องเพลงของจงเซิงหมิงไฉ่ จนทำให้เราทั้งหลายเงียบเหงาไปเลย
จนสุดท้ายผมตัดสินใจว่าผมจะไปจีบจงเซิงหมิงไฉ่ ยิ่งกว่านั้นผมจะต้องจีบ
จงเซิงหมิงไฉ่สำเร็จ ชนะซูโหย่วเผิง จริง เรื่องนี้ยี่สิบปีที่แล้ว

Chomnath

ญ ：ฉันรู้สึกว่าคำพูดที่คุณพูดนั้น พวกเรารู้สึกคลื่นเหียน

หวงจื่อเจียว ：หลังจากนั้นผมจะ

ซูโหย่วเผิง ：เรียกผมไหม พี่เหยี่ยน รู้สึกไม่ค่อยสบาย

หวงจื่อเจียน ：คุณมีอีกแล้ว เป็นไปได้ไง ไม่มี ฉะนั้นหลังจากนั้น

ญ ： ไม่ใช่ คุณจะจีบจงเซิงหมิงไฉ่ติดได้อย่างไร

หวง จื่อเจียง ：จริงนะ หลังจากนั้นผมก็ได้ครองจงเซิงหมิงไฉ่จริงๆ
ผมยังได้ถ่ายรูปคู่กับเธอเป็นที่ระลึกแล้วยังขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์
กลายเป็นพาดหัวข้อข่าวเลย

ซูโหย่วเผิง ：จริงหรือเท็จเนี่ย

หวงจื่อเจียว ：คุณไม่เคยใช่ไหม

ซูโหย่วเผิง ：ตอนที่เขามาไต้หวันเหรอ

หวง จื่อเจียว ：ผมได้นำหลักฐานมาด้วยคุณอยากดูไหมล่ะ เกรงใจจัง
ขอผ่านหน่อยนะ ผมกลัวบังถูกเขา เกรงใจจังไม่สนิทกันนี่
ประเทศเกาหลีมีหนังสือพิมพ์ไหม?

ซูโหย่วเผิง ：มีแน่นอน

หวงจื่อเจียว ：ประเทศเกาหลีน่าจะมีนะ

ซูโหย่วผิง ：มีแน่นอน

หวง จื่อเจียว ：ผมกลัวว่าเธอจะไม่รู้จักนี่คืออะไร โอ้ คุณดู ผมกับจงเซิงหมิงไฉ่
เห็นยัง อิจฉาสิ มีอีกๆ หัวข้อใหญ่เหล่านี้คุณเห็นยัง ในหลายปี
คุณเคยเห็นตัวจริงของเธอไหม

ซูโหย่วเผิง ：ไม่เคยเลย

หวงจื่อเจียว ：คุณเคยจับมือกับเขาไหม

ซูโหย่วเผิง ：ไม่เคย

Chomnath

หวงจื่อเจียว ：ถูก คุณเคยนั่งรถเที่ยวเดียวกันกับเธอไหม

ซูโหย่วเผิง ：ก็ไม่มี

หวงจื่อเจียว ：คุณดู ข่าวดังทุกฉบับ คุณดู หนึ่ง สอง สาม สี่ฉบับ

ซูโหย่วเผิง ：คุณเห็นเขาแล้วรู้สึกอย่างไร

หลิวเอ๋อจิน ：มีแค่สามฉบับเอง อย่ามั่วอีกต่อไป แค่สามฉบับเอง

ญ ：คุณเจอตัวจริงเขาแล้วคุณมีความรู้สึกอย่างไงกันแน่

หวง จื่อเจียว：เวลานั้นใจผมไม่ทันได้ชื่นชอบเธอหรอก ผมกำลังคิดอยู่แค่เรื่องหนึ่ง
ซูโหย่วเผิงผมชนะแล้ว จริงรอมายี่สิบปีแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ได้จุดประกาย
อีกด้านหนึ่งของผม ประกายแห่งฮายื่อญี่ปุ่น พวกการ์ดเอ
ในเวลานั้นผมไม่ทราบว่าญี่ปุ่นในด้านนี้

หลิวเอ่อจิน ：ผมจะมาอธิบายการ์ดเอให้เขาฟังก่อน รอเดี๋ยว

ซูโหย่วเผิง ：อะไรกันคุณ

หลิวเอ่อจิน ：คุณมานี่ ๆ

ญ ：เดี๋ยวก่อนๆ

หลิวเอ่อจิน ：คุณพูดออกมาเองเลยนะ

หวงจี่อเจียว ：พวกคุณจะเล่นอันนั้น ไม่ได้เล่นนานแล้วนะลมเพลมพัด
หรือว่าจะเล่นสัญญาณไฟแดงเขียว

ซูโหย่วเผิง ：ตอนนี้เป็นอย่างไร จะต้องพูดให้เข้าใจ เป็นเรื่องอะไรเหรอ

ญ ：การ์ด....เอ....ภาษาเกาหลีพูดอย่างไร

ซูโหย่วเผิง ：หนังที่จำกัดอายุในการดู

Chomnath

<a href="http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2Ff4e2983e.pbw" target="_blank" class="new_win">http://w1239.photobucket.com/pbwidget.swf?pbwurl=http%3A%2F%2Fw1239.photobucket.com%2Falbums%2Fff506%2Fpartana_002%2Ff4e2983e.pbw</a>

หวงจื่อเจียว ：พวกเราชนะแล้ว เกาหลีไม่มีการ์ดเอ จะดีชั่วเราก็
ยังมีเซียนเซียน(ดอกชนิดหนึ่งที่หอมมาก)

ซูโหย่วเผิง ：ผมยังไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรกัน ผมจุดประกายให้คุณเมื่อไร คุณบอกกับผมมานะ

หวงจื่อเจียว ：ไม่ เพราะตอนนั้นพวกเราไปญี่ปุ่นนับได้ว่า เป็นกิจกรรมคณะช่วยชาติ

ซูโหย่วเผิง ：ใช่ๆๆ เพราะในตอนนั้นพวกเรายังไม่ได้เกณฑ์ทหาร ไม่สามารถ
ออกนอกประเทศได้ ฉะนั้นเราเลยเข้าร่วมกิจกรรมของคณะช่วยชาติ

ญ ：ก็คือไปเพื่อจะซื้อการ์ดเอหรอ

ซูโหย่วเผิง ：แน่นอน ไม่หรอก

หวง จื่อเจียว ：ไม่เพียงเท่านั้น พวกเรายังไปถ่ายการ์ดเอกัน(หุ่นอย่างนี้หรอจะไปถ่าย)
ไม่หรอก ก็แค่ไปซื้อ แต่คุณรู้ไหมว่าซูโหย่วเผิงตอบแทนผมอย่างไร
ผมกับเขามีมิตรภาพกันมาหลายปี เอาล่ะเรื่องการ์ดเอนั้นแค่พูดขำๆเท่านั้นเอง
เดือนก่อนผมย้ายบ้าน ซูโหย่วเผิงมาเป็นแขกในบ้านผม เก่งจริงๆ มาสายตั้งสองชั่วโมง
ทุกคนกินจนอิ่มหมดแล้ว ใช่ไหม พี่เสี่ยวเหยี่ยนก็อยู่นี่ จากนั้นวันถัดมาไปดูหนังสือพิมพ์
เขาไปช่วยงานวันเกิดของหลินซินหยู พวกคุณก็รู้ใช่ไหม อย่างแรก
คุณหลินซินหยูสำคัญกว่าผม จำได้นะ

ซูโหย่วเผิง ：ไร้สาระ

ซูโหย่วเผิง ：อย่างน้อย ผมยังไปถึงที่คุณนะ

หวงจื่อเจียว ：จากนั้นคุณส่งของขวัญให้กับผมถูกไหม

ซูโหย่วเผิง ：ใช่ ของขวัญของคุณยังแพงกว่าของเขา(หลินซินหยู)อีกนะ

หวงจื่อเจียว ：จะดูของขวัญของคุณในสภาพปัจจุบันไหม มาๆๆ

ญ ：เป็นอย่างไร

หวงจื่อเจียว ：ขอโทษครับ ผมกลัวเธอคิว่าผมจะจู่โจมเธอ ผมเลยพูดกับเธอหน่อย
พกของเยอะเกินไปแล้ว อยากดูซูโหย่วเผิง ส่งให้ผมราคาเก้าพันห้าร้อยเหรียญ
สภาพของ โคมไฟ เกรดเอ กลายเป็นอย่างนี้

ญ ：ทำไม

Chomnath

หวงจื่อเจียว ：วันนั้นผมเอาไฟอันนี้ คุณดูนะในไฟนี้มีกระจกแก้ว แล้วเอาหลอดใส่ลงไป
แล้วไปเสียบปลั๊ก แล้วไหม้ขึ้นมาในทันใดเลย

ซูโหย่วเผิง ：นี่เป็นผลงานของนักออกแบบที่ได้รับรางวัลเชียวนะ

หวง จื่อเจียว ：ฉะนั้นผมย้ายบ้านวันแรกคุณก็คิดจะเผาบ้านผม หลังจากผมไม่อยากจะพูด
เพราะทุกคนก็อยู่ ผมก็เลยเก็บมันไว้ พี่เสี่ยวเหยี่ยน พวกคุณไม่เคยรู้เรื่องใช่ไหม
ผมเลยเก็บมันไว้อย่างเงียบๆ แอบร้องไห้คนเดียว แต่ว่ามิดยังไงก็ยังได้กลิ่นไหม้หน่อย
ก็คือเขา จริงนะ โคมไฟของผมอันนี้เป็นของคุณที่ให้มา คุณยังจำได้ใช่ไหม

ซูโหย่วเผิง ：ในเมื่อมันไม่สำเร็จ ผมยังจะส่งให้คุณอีกอันหนึ่ง

หวงจื่อเจียว ：เกินไปแล้วนะ เรื่องนี้ผมจะแปลให้เธอฟังเอง

ซูโหย่วเผิง ：คุณกำลังพูดอะไร นำลงไปได้แล้ว

หวงจื่อเจียว ：นี่เป็นความจริง นี่เป็นความจริงนะพี่เสี่ยวเหยี่ยน

ญ ：เรื่องนี้แท้จริงแล้วเขาก็มีน้ำใจอยู่ เพียงแต่เขาให้บ้านคุณรุ่ง

หวงจื่อเจียว ：มีน้ำใจ ก็สามารถเผาบ้านของคนอื่นได้หรือ

ญ ：ไม่ใช่ เขาอยากจะให้บ้านคุณรุ่งเรือง รุ่ง ให้คุณรุ่ง

หวงจื่อเจียว ：ให้ฉันรุ่งขึ้นมา ถ้างั้นจะต้องเผาจริงๆหรือเปล่า

ญ ：เอาล่ะ แล้วคุณเอ่อจินล่ะ

หลิว เอ่อจิน ：ไม่ใช่ เมื่อครู่เจียวเจียว ผมไม่เคยทราบว่าพวกคุณเคยไปญี่ปุ่น ความจริง
ของเรื่องการ์ดเอคือเรื่องจริง ตัวเขาในวันนี้กับเมื่อก่อนไม่เหมือนกัน คุณดูสิ วันนี้ตอนเขาเข้ามาปุ๊บ
คุณอย่าแหย่ตรงนั้นของผมอีก ผมจั๊กจี้เป็นนะ เขาเมื่อก่อนพูดอย่างนี้ไม่เป็น ในสายตาผมแล้ว
เขาเป็นดังกระต่ายตัวน้อยที่น่ารัก จริง หลังจากนั้น พวกเราผู้ชายทั้งหลาย
ผมกับซ่งเส่วเจพวกเรามักจะคุยกันคุยเรื่องพวกลามกที่ตลกๆ

หวงจื่อเจียว ：ตัวการ(ที่คุย)คืออาเลี้ยงกับเอ่อจิน

หลิวเอ่อจิน ：ไม่ใช่ ผู้ชายอยู่ด้วยกันเมื่อไรก็จะพูดเรื่องนี้แหละ ที่จริงเขาอยาก
เขาอยู่ข้างๆ คอยดักฟังตลอด เขาอยากจะเข้าร่วมมาก และแล้วเขาก็อายไม่กล้า

Chomnath

ญ ：ตอนนั้นเขายังเด็กและยังอายอีก

หลิวเอ่อจิน ：มักจะถามเราบ่อยๆ แผ่นเออันนั้นเนื้อเรื่องเป็นอย่างไรบ้าง

หวงจือเจียว ：เขากระหายฟังแต่ก็ไม่กล้าฟัง อยากดูแต่ไม่กล้าดู

ญ ：ที่จริงคือเขาดูไม่เป็น

หลิวเอ่อจิน ：พี่เสี่ยวเหยี่ยน พี่ดูเขาเดียงสาเกินไป

หวงจื่อเจียว ：ลูกสาวเอ่อจิน ตอนนี้ป.หนึ่งก็ยังดูเป็นเลย

หลิวเอ่อจิน ：ไม่หรอก

ญ ：วันนี้ที่จริงพวกเรามีรายการแสดงอันหนึ่ง นี่เราเตรียมไว้สำหรับไฉ่หลินเป็นพิเศษ
ที่จริงในตอนนั้น ซูโหย่วเผิงนั้นดังมากๆ ดังไปทั่ว

หวงจื่อเจียว ：ตอนนี้คุณเอาเรามาทำให้เขาประสบความสำเร็จหรือ

ญ ：ใช่ๆ วันนี้เราพูดเรื่องดังกึกก้องไปทั่วหล้า ขอให้เป็นวัยรุ่นก็ร้องเพลงของเขาเป็น

หวงจื่อเจียว ：แต่ว่าเขาชอบเผาบ้านของคนอื่น

หลิวเอ่อจิน ：เขายังชอบดูแผ่นเอด้วย

ญ ：เอาล่ะ เรามาดู ชิงผิงก่อเล่อเหยียน

ซูโหย่วเผิง ：คุณหรือทําให้ผมหน่อยซิ

หลิวเอ่อจิน ：ผมรับผิดชอบจับเขาไว้

ญ ：ทุกคนลองสังเกต ซูโหย่วเผิงจะช้ากว่านิดหน่อย

ซูโหย่วเผิง ：ผมทำไมเงียบเหงา

หวงจื่อเจียว ：เขาดูเหมือนเซ็งๆ

Chomnath

ญ ：คุณดูยังไงซูโหย่วเผิงก็ช้าหน่อย
อยู่ต่อหน้าคนเกาหลี พูดภาษาญี่ปุ่นทำไม ฉันรับหน้าที่ช่วยคุณจับเขา

ซูโหย่วเผิง ：สวยดีนะ เพียงแต่ต้นแขนใหญ่ไปหน่อย

ญ ：ดูเขาแล้วน่ารักมากๆใช่ไหมล่ะ ยังไงก็ช้าหนึ่งจังหวะ น่ารักจริงๆ

ซูโหย่วเผิง ：ขอโทษที ผมเหนื่อยแล้ว

ญ ：ที่จริงพวกเราดูเห็นก็คือ ปีนั้นพวกคุณก็อยู่ข้างๆ สร้างภาพดังทำทำไป เงียบเหงา

หวงจื่อเจียว ：ผมไม่เคยทำผ่านๆไปนะ

ญ ：ชัดเจนจริงๆ อย่างผู้หญิงอย่างนั้น คุณเป็นอย่างนี้

หลิวเอ่อจิน ：เขาล้วนทำความรู้สึกเป็นเซ็งเหยียดหยาม

ญ ：เซ็งและเหยียดหยาม และยังก็คือ ทำอะไร

หวง จื่อเจียว ：ตอนนั้นผมกับพี่เลี้ยง พวกเราคนละหนึ่งกลุ่ม หัวหน้ากลุ่ม
จริง พวกเขาอยู่ข้างหน้าก็คือหล่อ จุดศูนย์กลางของแฟนเพลง และทุกครั้งทีออกมานั้น

ชุดก็สวยมากๆ คุณดูที่ผมใส่เหมือนหมีอย่างนั้น จากนั้นก็แค่แจ็คเก็ตตัวเดียวก็ขึ้นไปแล้ว
จากนั้นก็ให้เรานำปรบมือ

หลิวเอ่อจิน ：พวกเราก็เหมือนกันหมด ดีไหม พวกเราผลัดเปลี่ยนกันก็เหมือนกัน

หวงจื่อจิน& #65306;ที่จริงเริ่มแรกผมอยากจะเข้า สู่แวดวงศิลปินก็เพื่ออยากเป็นขวัญใจ
(แฟนเพลง)หลังจากนั้นเดินเข้าสู่เจซิง

Chomnath

ซูโหย่วเผิง ：คุณยังมีอะไรที่จะพูดอีกหรือ วันนี้คุณพูดครั้งเดียวให้มันจบแล้วจบเลยดีไหม

หวงจื่อเจียว ：ผมกลายเป็นเจซิงแล้วคุณจะเอาอย่างไรล่ะผมไม่มีอะไรจะพูดแล้วนะ

หลิวเอ่อจิน ：คนมีผมอยู่ใครอยากจะเป็นไอ้ล้านล่ะ

หวงจื่อเจียว ：อยู่ต่อหน้าผมพูดเรื่องหัวล้านมันหมายความว่าไง

ญ ：ว่าแล้วที่จริงซูโหย่วเผิงคนนี้ในตอนนั้นเขาเป็นคนเล็กที่สุด

ซูโหย่วเผิง ：ใช่ๆ

ญ ：อายุของคุณในตอนนั้นรวมทุกคนด้วยใช่เปล่า ฉันไม่ทราบว่าตอนนั้น
จางหยี ในตอนนั้นคุณสังเกตเวทีเพลงไหม

ช ：ใช่ในตอนนั้นคุณน่าจะจบมหาลัยแล้วมั้ง

ซูโหย่วเผิง ：ไม่ ยังอยู่มหาลัย

ช ：โม้เปล่า

ซูโหย่วเผิง ：จริงๆ ปีสาม

ช ：คุณไม่น้อยขนาดนั้นมั้ง ในตอนนั้นหัวคุณก็ใหญ่ขนาดนี้เลยมั้ง

ญ ：คุณเคยสังเกต วงเหล่านี้ไหม คุณเคยเห็นไหม

ช ：ไม่มีค่าควรแก่การ(ทำ)

หวง จื่อเจียว ：ถูก ใช่หรือไม่ ประเทศเดียว เราเป็นพวกเดียวกัน ในตอนนั้นก็คือไม่มีค่า
ควรแก่การ(ทำ) พวกเราสามคนรวมกันเป็นอีกวงก็ดีกว่า จะดังไหมเนี่ย

หลิวเอ่อจิน ：แต่ว่าผมตีลังกาหลังไม่เป็นนี่
ญ：ดี ที่จริงแล้วเนี่ย

Chomnath

หวงจื่อเจียว ：พวกผู้ชายก็ไม่มีค่าควรแก่การเท่าไร ผมจะบอกกับคุณว่าในตอนนั้น

ญ ：จริง เพราะผู้หญิงก็คือชอบเฮฮา และซูโหย่วเผิงก็เล็กเป็นพิเศษ

ช ：น่ารัก

ญ ：ในตอนนั้น เขาน่าจะมาร่วมในเวลานั้น คือมัธยมต้นปีสามถูกต้องไหมล่ะ

ซูโหย่วเผิง ：ก็คือจบมัธยมต้นในตอนนั้น

ญ ：เพิ่งสอบปลายภาคเสร็จแล้วก็มาสมัครเลย หลังจากนั้นก็ฝึกฝน ฝึกฝนนานมาก
และเขาก็ยังช้าอยู่หนึ่งจังหวะ พวกเรามาดูดีไหม

หวงจื่อเจียว :คุณดูซิ เต้นจนตกขอบเลย ระยะความห่างไกลมาเลย ไม่ดูระยะดีๆ

ญ ：ในตอนนั้นเราสังเกตเห็นว่า ซูโหย่วเผิงไม่ใช่ช้าหนึ่งจังหวะ ก็เต้นเลยจุดศูนย์กลาง

หวงจื่อเจียว ：เส้นประสาทขาดไปหนึ่งเส้น

ญ ：คนอื่นหมุนไปแล้วเขาก็

หวงจื่อเจียว ：คุณไฉ่หลิน สงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม ขำขนาดนี้ ขำอย่างนี้ เขาขำมาตลอด

หลิวเอ่อจิน ：เขาเอาความรู้สึกของสองสามเดือนนี้แสดงออกมาหมดแล้วคุณรู้ไหม

ญ ：หลังจากที่ทุกคนพูดแล้วเขาก็

หวงจื่อเจียว ：และเขาก็ใช้แรงไปมั่ว เพราะเหมือนอู๋ฉีหลง

หลิวเอ่อจิน ：จื่อเผิงเต้นเก่งที่สุด เขามีพื้นบาเล่(ท่าเต้นบราซิล)

ซู โหย่วเผิง ：ไม่หรอก นี่ต้องขออธิบายหน่อย เพราะในตอนนั้น
เพราะในตอนนั้นเพึ่งสิบหกปีเอง ในตอนนั้นไหล่ของผมยังเต็มที่ยังเล็กอยู่
ฉะนั้นดูของตนแขนผมใหญ่มาก ต้นแขนใหญ่ คุณก็รู้สึกว่ามันเกินไป

หวงจื่อเจียว ：ตอนนี้มันโตเต็มที่แล้วใช่ไหม ลองอีกครั้งซิ ก็จากตรงนั้นหมุนไปถึงที่ไฉ่หลินนะ

ญ ：เดี๋ยวนี้นิ่งมากขึ้นตั้งเยอะเลย และใจตอนนั้นเนี่ยตลกจริงๆ แค่คำพูดไม่กี่คำก็ยังลืมเลย

ช ：ใช่แล้ว ทำไมคุณจำไม่ได้หรือ

ซูโหย่วเผิง ：ผมก็จำไม่ได้ว่ายังมีตอนเหล่านี้อยู่

Chomnath

ญ ：ทีจริงในตอนนั้น เขามีประวัติที่น่าตื่นเต้นมากมาย ในปีนั้น
เขาได้จัดงาน คอนเสิร์ต สุดท้ายก็ทำให้ถนนเต็มไปด้วยผู้คน คอนเสิร์ต
คนนับหมื่น การเซ็นต์สัญญา เรามาดู

หวงจื่อเจียว ：โฮ้โห คนเยอะมากๆ

ญ ：และในตอนนั้นพวกเขาได้จัดคอนเสิร์ตในห้าง

ซูโหย่วเผิง ：อันนี้ให้ความทรงจำที่ลึกซึ้งมาก

หวงจื่อเจียว ：เป็นงานแรก ในตอนนั้นเขาได้ไปกับพวกเขา พวกเราตามไป วิ่งไปมาหลายรอบ

ญ ：พวกคุณไปทำอะไร

ซูโหย่วเผิง ：ไปทำอะไรล่ะ นอกจากไปจัดรายการ

หลิวเอ่อจิน ：พวกเราเป็นผู้รับผิดชอบในด้านนำบรรยากาศให้สนุกก่อนเป็นงาน
เรายังอยู่ข้างหลังจัดเต้นของ วงเสี่ยวหู่ตุ้ย

ญ ：แล้วซืออี้หนันล่ะ

จางหล่อจิน ：ในตอนนั้นเขายังไม่เกิดเลย เขายังไม่มี เขาเป็นทหาร

หลิวเอ่อจิน ：เขาช่วยจางล่อจินเต้น

จางล่อจิน ：ยังไม่มีเขา ยังไม่มีเขา

ญ ：หลี่วุ่ยยังไม่ทันเกิดใช่ไหม

หลี่เหว่ย ：ยังไม่เกิด ไม่หรอก

หวงจื่อเจียว ：พี่เสี่ยวเยี่ยนพี่คิดว่าเขาน้อยขนาดนี้เลยหรือ

หลี่เหว่ย ：ไม่น่ะ ผมดูอยู่หลังเวที

หลิวเอ่อจิน ：ยังไม่รวมวง ไม่ใช่ยังไม่ได้เกิด

หวงจื่อเจียว ：อย่างไรในตอนนั้นเสี่ยวไกวน่าเอ็นดู เขายังถูกบีบีตี ผมจำได้มีครั้งหนึ่ง

ซูโหย่วเผิง ：มีครั้งหนึ่งถูกโยนด้วยไข่หรือเปล่า

หลิวเอ่อจิน ：ยังมีถูกข้วางด้วยดอกไม้นั้นเป็นเรื่องธรรมดา

ญ ：ที่จริงพวกเขาดีใจเกินไป ไม่ระวัง แต่เขาคงดวงซวย