ซูโหย่วเผิง ยี่สิบปี่ที่ผ่านมาไม่สามารถลืมได้
ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกยี่สิบปีข้างในใจนั้นจะแสดงออกมาอย่างไรดี ฉันรู้เพียงว่า เพราะคุณ จนถึงบัดนี้ฉันเองก็ยังมีสิ่งที่รักษาไว้ไม่เคยเปลี่ยนไป มันเป็นนิสัยไปเสียแล้ว
มาวันนี้ฉันสามารถที่จะเล่าถึงวันสำคัญพิเศษในรอบยี่สิบปีที่ผ่านไป ปี 1990 เป็นช่วงที่กระแสได้พัดคุณเข้ามาในตัวฉัน 22 ธ ค 1992 ครอบครัวหนึ่งที่ยากจนสามารถมีเครื่องโทรทัศน์เครื่องหนึ่งได้ ทั้งยังได้ติดตามเสียงเพลงของคุณ ฉันก็ไม่ต้องรอคุณปรากฏตรงอยู่หน้าทีวีทุกๆวันแล้ว
22 สิงหาคม ปี 1993 เป็นวันที่ซื้อ(เติ่งเต้อน่าอี้เทียน)
1 พฤษภาคม 1994 เป็นวันที่ซื้อ(เจินสีเตอเป้ยเปา)
1 มกราคม 1995 เป็นวันที่ซื้อ(ซันโข่ว)
25 พฤศจิกายน 1995 เป็นวันที่ซื้อ(โจ่ว)
26 สิงหาคม 1996 เป็นวันที่ซื้อ (เฟิงเซิงหยี่เซิงทิงซูเซิง)
สิ่งเหล่านี้ล้วนประทับอยู่ในใจฉันมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช้อะไรมาบ่งบอกทั้งสิ้น ก็สามารถที่จะเอ่ยขึ้นมาได้ เพื่อจะหาซื้ออัลบั้มของคุณให้ได้ ทุกวันต้องถีบจักรยานเที่ยวหาร้านขายเพลงทั่วเมือง เพื่อความอยากได้อัลบั้ม(หว่อไจ้เจี้ยนจงเตอยื่อจื่อ)ฉันวิ่งหาร้านทุกร้าน เปิดหาข้อมูลในหนังสือแทบทุกเล่ม เพื่ออยากจะรู้ข่าวคราวของคุณ พร้อมยอมเก็บสะสมนิตสารสื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆเป็นสิบๆปี ทุกครั้งที่อ้างว้างก็จะหยิบอัลบั้มของคุณมาเปิดฟังปลอบใจตัวเอง ทุกครั้งที่มีความสุขก็มีเสียงเพลงของคุณเป็นเพื่อนเสมอ รูปถ่ายของคุณเสมือนสิ่งล้ำค่าติดตัวไม่ยอมห่าง เข้านอนโดยการร้องเพลงของคุณทุกค่ำคืน ทุกวันจะเขียนบันทึกประจำวันว่าใฝ่ฝันอยากจะได้รับรู้ข่าวของคุณ ขอพระเป็นเจ้าทรงคุ้มครองคุณ
ฉันอยากจะหวนกลับไปเดินอีกรอบหนึ่ง ไม่ใช่เป็นทางที่เดินผ่านมา แต่เป็นความรู้สึกที่รักที่จริงใจและไม่คิดอะไรมากมาย ก็คือชายคนหนึ่งที่ใสบริสุทธิ์อย่างนี้ ถึงแม้จะถีบจักรยานไปรอบเมืองอย่างน้อยในใจก็มีความสุข ในตอนนั้นแม้ความสุขเล็กน้อยของคุณก็เป็นความสุขที่ยาวนานของเราเรื่อยไป ไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีสื่อที่วุ่นวาย ไม่มีการคมนาคมที่ทันสมัย เส้นทางที่สะดวกสบาย ทั้งหมดล้วนคือคนคนหนึ่งก่ำลังเดินต่อไปอย่างเงียบๆ จากวันนี้เป็นต้นไป ฉันมาหวนคิดในตรงนี้ หวนคิดในสิ่งที่มีคุณ เอาวันเวลาสิบกว่าปีของตัวเองออกมา เป็นการเริ่มต้นของการหวนคิด
